Psalmi 89

Biblija Hrvatski	BIBBIA TINTORI
1 Poučna pjesma. Ezrahijca Etana.	1 Preghiera di Mosè uomo di Dio). Signore, tu sei stato il nostro rifugio di generazione in generazione.
2 O ljubavi Jahvinoj pjevat ću dovijeka, kroza sva koljena vjernost ću tvoju naviještati.	2 Prima che fossero fatti i monti, o che fosse formata la terra e il mondo, da tutta l'eternità, per tutti i secoli tu sei Dio.
3 Ti reče: »Zavijeke je sazdana ljubav moja!« U nebu utemelji vjernost svoju:	3 Non ridurre l'uomo nell'abbiezione: bai pur detto: « Tornate a me, o figli degli uomini ».
4 »Savez sklopih s izabranikom svojim, zakleh se Davidu, sluzi svome:	4 Mille anni dinanzi agli occhi tuoi sono come il giorno di ieri, già passato, e come vigilia notturna:
5 tvoje potomstvo održat ću dovijeka, za sva koljena sazdat ću prijestolje tvoje.«	5 Come ciò che è stimato un niente saranno i loro anni.
6 Nebesa veličaju čudesa tvoja, Jahve, i tvoju vjernost u zboru svetih.	6 La vita, come l'erba, passa in un giorno: la mattina fiorisce e cresce, la sera cade, indurisce e secca.
7 Ta tko je u oblacima ravan Jahvi, tko li je Jahvi sličan među sinovima Božjim?	7 Veniamo meno pel tuo sdegno, siamo sconvolti pel tuo furore.
8 Bog je strahovit u zboru svetih, velik i strašan svima oko sebe.	8 Tu hai poste le nostre iniquità dinanzi a te, la nostra vita nella luce della tua faccia.
9 Jahve, Bože nad vojskama, tko je kao ti? Silan si, Jahve, i vjernost te okružuje.	9 Così tutti i nostri giorni dileguano; siam consumati dal tuo furore, i nostri anni son fatti come tela di ragno.
10 Ti zapovijedaš bučnome moru, obuzdavaš silu valova njegovih;	10 I giorni della nostra vita, messi insieme, arrivano a settant'anni; e, nei più robusti, a ottanta: il di più è affanno e dolore: viene la debolezza e siam portati via.
11 ti sasječe Rahaba i zgazi, snažnom mišicom rasu dušmane svoje.	11 Chi può conoscere la potenza del tuo furore, e misurare, dal timore che ha di te, il tuo sdegno?
12 Tvoja su nebesa i tvoja je zemlja, zemljin krug ti si sazdao i sve što je na njemu;	12 Facci conoscere la tua destra, in modo che diventiamo savi di cuore per la sapienza.
13 sjever i jug ti si stvorio, Tabor i Hermon kliču imenu tvojemu.	13 Ritorna a noi, o Signore; e fino a quando? Lasciati pregare riguardo ai tuoi servi.
14 Tvoja je mišica snažna, ruka čvrsta, desnica dignuta.	14 Fin dal mattino saziaci colla tua grazia da esultare e gioire per tutta la nostra vita.
15 Pravda i pravednost temelj su prijestolja tvoga, ljubav i istina koračaju pred tobom.	15 Rallegraci per i giorni in cui ci affliggesti, per gli anni in cui provammo la sventura.
16 Blago narodu vičnu svetom klicanju, on hodi u sjaju lica tvojega, Jahve,	16 Rivolgi uno sguardo ai tuoi servi, alla tua opera, e guida i loro figli.
17 u tvom se imenu raduje svagda i tvojom se pravdom ponosi.	17 Sia sopra di noi lo splendore del Signore Dio nostro; tu dirigi sopra di noi le opere delle nostre mani, tu guida le opere delle nostre mani.
18 Jer ti si ures moći njegove, po tvojoj milosti raste snaga naša.
19 Jer Jahve je štit naš, Svetac Izraelov kralj je naš.
20 Nekoć si u viđenju govorio pobožnima svojim: »Junaku stavih krunu na glavu, izabranika iz naroda izdigoh;
21 nađoh Davida, slugu svoga, svetim ga svojim uljem pomazah,
22 da ruka moja svagda ostane s njime i moja mišica da ga krijepi.
23 Neće ga nadmudriti dušmanin, niti oboriti sin bezakonja.
24 Razbit ću pred njim protivnike njegove, pogubit ću mrzitelje njegove.
25 Vjernost moja i dobrota bit će s njime i u mome imenu rast će mu snaga.
26 Pružit ću njegovu ruku nad more, do Rijeke desnicu njegovu.
27 On će me zvati: ‘Oče moj! Bože moj i hridi spasa mojega.’
28 A ja ću ga prvorođencem učiniti, najvišim među kraljevima svijeta.
29 Njemu ću sačuvati dovijeka naklonost svoju i savez svoj vjeran.
30 Njegovo ću potomstvo učiniti vječnim i prijestolje mu kao dan nebeski.
31 Ako li mu sinovi zakon moj ostave i ne budu hodili po naredbama mojim,
32 ako li prestupe odredbe moje i ne budu čuvali zapovijedi mojih;
33 šibom ću kazniti nedjelo njihovo, udarcima ljutim krivicu njihovu,
34 ali mu naklonosti svoje oduzeti neću niti ću prekršiti vjernosti svoje.
35 Neću povrijediti saveza svojega i neću poreći obećanja svoga.
36 Jednom se zakleh svetošću svojom: Davida prevariti neću:
37 potomstvo će njegovo ostati dovijeka, prijestolje njegovo preda mnom kao sunce,
38 ostat će dovijeka kao mjesec, vjerni svjedok na nebu.«
39 A sada ti ga odbi i odbaci, silno se razgnjevi na pomazanika svoga.
40 Prezre savez sa slugom svojim i krunu njegovu do zemlje ponizi.
41 Razvali sve zidine njegove, njegove utvrde u ruševine baci.
42 Pljačkaju ga svi što naiđu, na ruglo je susjedima svojim.
43 Podiže desnicu dušmana njegovih i obradova protivnike njegove.
44 Otupi oštricu mača njegova, u boju mu ne pomože.
45 Njegovu sjaju kraj učini, njegovo prijestolje na zemlju obori.
46 Skratio si dane mladosti njegove, sramotom ga pokrio.
47 Ta dokle ćeš, Jahve? Zar ćeš se uvijek skrivati? Hoće li gnjev tvoj k’o oganj gorjeti?
48 Sjeti se kako je kratak život moj, kako si ljude prolazne stvorio!
49 Tko živ smrti vidjeti neće? Tko će od ruke podzemlja dušu sačuvati?
50 Gdje li je, Jahve, tvoja dobrota iskonska kojom se Davidu zakle na vjernost svoju?
51 Sjeti se, Jahve, sramote slugu svojih: u srcu nosim svu mržnju pogana
52 s kojom nasrću dušmani tvoji, Jahve, s kojom nasrću na korake pomazanika tvoga.
53 Blagoslovljen Jahve dovijeka! Tako neka bude. Amen!