Livre de Job 23

JERUSALEM	LXX
1 Job prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 C'est toujours une révolte que ma plainte; sa main reste pesante, malgré mon gémissement.	2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω
3 Oh! Si je savais comment l'atteindre, parvenir jusqu'à sa demeure,	3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος
4 j'ouvrirais un procès devant lui, ma bouche serait pleine de griefs.	4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων
5 Je connaîtrais les termes de sa réponse, attentif à ce qu'il me dirait.	5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει
6 Jetterait-il toute sa force dans ce débat avec moi? Non, il lui suffirait de me prêter attention.	6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται
7 Il reconnaîtrait dans son adversaire un homme droit, et je ferais triompher ma cause à jamais.	7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου
8 Si je vais vers l'orient, il est absent; vers l'occident, je ne l'aperçois pas.	8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα
9 Quand je le cherche au nord, il n'est pas discernable, il reste invisible, si je me tourne au midi.	9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι
10 Et pourtant, toutes mes démarches, il les connaît! Qu'il me passe au creuset: or pur j'en sortirai!	10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον
11 Mon pied s'est attaché à ses pas, j'ai suivi sa route sans dévier;	11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω
12 je n'ai pas négligé le commandement de ses lèvres, j'ai abrité dans mon sein les paroles de sa bouche.	12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου
13 Mais lui décide, qui le fera changer? Ce qu'il a projeté, il l'accomplit.	13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν
14 Il exécutera donc ma sentence, comme tant d'autres de ses décrets!	14 -
15 C'est pourquoi, devant lui, je suis terrifié; plus j'y songe, plus il me fait peur.	15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου
16 Dieu a brisé mon courage, Shaddaï me remplit d'effroi.	16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με
17 Car je n'ai pas été anéanti devant les ténèbres, mais il a recouvert ma face d'obscurité.	17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος