ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 31

LXX	JERUSALEM
1 κρεισσων ανηρ ελεγχων ανδρος σκληροτραχηλου εξαπινης γαρ φλεγομενου αυτου ουκ εστιν ιασις	1 Paroles de Lemuel, roi de Massa, que sa mère lui apprit.
2 εγκωμιαζομενων δικαιων ευφρανθησονται λαοι αρχοντων δε ασεβων στενουσιν ανδρες	2 Quoi, mon fils! quoi, fils de mes entrailles! quoi, fils de mes voeux!
3 ανδρος φιλουντος σοφιαν ευφραινεται πατηρ αυτου ος δε ποιμαινει πορνας απολει πλουτον	3 Ne livre pas ta vigueur aux femmes, ni tes voies à celles qui perdent les rois.
4 βασιλευς δικαιος ανιστησιν χωραν ανηρ δε παρανομος κατασκαπτει	4 Il ne convient pas aux rois, Lemuel, il ne convient pas aux rois de boire du vin, ni aux princesd'aimer la boisson,
5 ος παρασκευαζεται επι προσωπον του εαυτου φιλου δικτυον περιβαλλει αυτο τοις εαυτου ποσιν	5 de crainte qu'en buvant ils n'oublient ce qui est décrété et qu'ils ne faussent la cause de tous lespauvres.
6 αμαρτανοντι ανδρι μεγαλη παγις δικαιος δε εν χαρα και εν ευφροσυνη εσται	6 Procure des boissons fortes à qui va mourir, du vin à qui est rempli d'amertume:
7 επισταται δικαιος κρινειν πενιχροις ο δε ασεβης ου συνησει γνωσιν και πτωχω ουχ υπαρχει νους επιγνωμων	7 qu'il boive, qu'il oublie sa misère, qu'il ne se souvienne plus de son malheur!
8 ανδρες λοιμοι εξεκαυσαν πολιν σοφοι δε απεστρεψαν οργην	8 Ouvre la bouche en faveur du muet, pour la cause de tous les abandonnés;
9 ανηρ σοφος κρινει εθνη ανηρ δε φαυλος οργιζομενος καταγελαται και ου καταπτησσει	9 ouvre la bouche, juge avec justice, défends la cause du pauvre et du malheureux.
10 ανδρες αιματων μετοχοι μισησουσιν οσιον οι δε ευθεις εκζητησουσιν ψυχην αυτου	10 Une maîtresse femme, qui la trouvera? Elle a bien plus de prix que les perles!
11 ολον τον θυμον αυτου εκφερει αφρων σοφος δε ταμιευεται κατα μερος	11 En elle se confie le coeur de son mari, il ne manque pas d'en tirer profit.
12 βασιλεως υπακουοντος λογον αδικον παντες οι υπ' αυτον παρανομοι	12 Elle fait son bonheur et non son malheur, tous les jours de sa vie.
13 δανιστου και χρεοφειλετου αλληλοις συνελθοντων επισκοπην ποιειται αμφοτερων ο κυριος	13 Elle cherche laine et lin et travaille d'une main allègre.
14 βασιλεως εν αληθεια κρινοντος πτωχους ο θρονος αυτου εις μαρτυριον κατασταθησεται	14 Elle est pareille à des vaisseaux marchands: de loin, elle amène ses vivres.
15 πληγαι και ελεγχοι διδοασιν σοφιαν παις δε πλανωμενος αισχυνει γονεις αυτου	15 Il fait encore nuit qu'elle se lève, distribuant à sa maisonnée la pitance, et des ordres à sesservantes.
16 πολλων οντων ασεβων πολλαι γινονται αμαρτιαι οι δε δικαιοι εκεινων πιπτοντων καταφοβοι γινονται	16 A-t-elle en vue un champ, elle l'acquiert; du produit de ses mains, elle plante une vigne.
17 παιδευε υιον σου και αναπαυσει σε και δωσει κοσμον τη ψυχη σου	17 Elle ceint vigoureusement ses reins et déploie la force de ses bras.
18 ου μη υπαρξη εξηγητης εθνει παρανομω ο δε φυλασσων τον νομον μακαριστος	18 Elle sait que ses affaires vont bien, de la nuit, sa lampe ne s'éteint.
19 λογοις ου παιδευθησεται οικετης σκληρος εαν γαρ και νοηση αλλ' ουχ υπακουσεται	19 Elle met la main à la quenouille, ses doigts prennent le fuseau.
20 εαν ιδης ανδρα ταχυν εν λογοις γινωσκε οτι ελπιδα εχει μαλλον αφρων αυτου	20 Elle étend les mains vers le pauvre, elle tend les bras aux malheureux.
21 ος κατασπαταλα εκ παιδος οικετης εσται εσχατον δε οδυνηθησεται εφ' εαυτω	21 Elle ne redoute pas la neige pour sa maison, car toute sa maisonnée porte double vêtement.
22 ανηρ θυμωδης ορυσσει νεικος ανηρ δε οργιλος εξωρυξεν αμαρτιας	22 Elle se fait des couvertures, de lin et de pourpre est son vêtement.
23 υβρις ανδρα ταπεινοι τους δε ταπεινοφρονας ερειδει δοξη κυριος	23 Aux portes de la ville, son mari est connu, il siège parmi les anciens du pays.
24 ος μεριζεται κλεπτη μισει την εαυτου ψυχην εαν δε ορκου προτεθεντος ακουσαντες μη αναγγειλωσιν	24 Elle tisse des étoffes et les vend, au marchand elle livre une ceinture.
25 φοβηθεντες και αισχυνθεντες ανθρωπους υπεσκελισθησαν ο δε πεποιθως επι κυριον ευφρανθησεται ασεβεια ανδρι διδωσιν σφαλμα ος δε πεποιθεν επι τω δεσποτη σωθησεται	25 Force et dignité forment son vêtement, elle rit au jour à venir.
26 πολλοι θεραπευουσιν προσωπα ηγουμενων παρα δε κυριου γινεται το δικαιον ανδρι	26 Avec sagesse elle ouvre la bouche, sur sa langue: une doctrine de piété.
27 βδελυγμα δικαιοις ανηρ αδικος βδελυγμα δε ανομω κατευθυνουσα οδος	27 De sa maisonnée, elle surveille le va-et-vient, elle ne mange pas le pain de l'oisiveté.
	28 Ses fils se lèvent pour la proclamer bienheureuse, son mari, pour faire son éloge:
	29 "Nombre de femmes ont accompli des exploits, mais toi, tu les surpasses toutes!"
	30 Tromperie que la grâce! Vanité, la beauté! La femme qui craint Yahvé, voilà celle qu'il fautféliciter!
	31 Accordez-lui une part du produit de ses mains, et qu'aux portes ses oeuvres fassent son éloge!