Proverbs 5

DOUAI-RHEIMS	LXX
1 My son, attend to my wisdom, and incline thy ear to my prudence.	1 υιε εμη σοφια προσεχε εμοις δε λογοις παραβαλλε σον ους
2 That thou mayst keep thoughts, and thy lips may preserve instruction. Mind not the deceit of a woman.	2 ινα φυλαξης εννοιαν αγαθην αισθησιν δε εμων χειλεων εντελλομαι σοι
3 For the lips of a harlot are like a honeycomb dropping, and her throat is smoother than oil.	3 μη προσεχε φαυλη γυναικι μελι γαρ αποσταζει απο χειλεων γυναικος πορνης η προς καιρον λιπαινει σον φαρυγγα
4 But her end is bitter as wormwood, and sharp as a two-edged sword.	4 υστερον μεντοι πικροτερον χολης ευρησεις και ηκονημενον μαλλον μαχαιρας διστομου
5 Her feet go down into death, and her steps go in as far as hell.	5 της γαρ αφροσυνης οι ποδες καταγουσιν τους χρωμενους αυτη μετα θανατου εις τον αδην τα δε ιχνη αυτης ουκ ερειδεται
6 They walk not by the path of life, her steps are wandering, and unaccountable.	6 οδους γαρ ζωης ουκ επερχεται σφαλεραι δε αι τροχιαι αυτης και ουκ ευγνωστοι
7 Now therefore, my son, hear me, and depart not from the words of my mouth.	7 νυν ουν υιε ακουε μου και μη ακυρους ποιησης εμους λογους
8 Remove thy way far from her, and come not nigh the doors of her house.	8 μακραν ποιησον απ' αυτης σην οδον μη εγγισης προς θυραις οικων αυτης
9 Give not thy honour to strangers, and thy years to the cruel.	9 ινα μη προη αλλοις ζωην σου και σον βιον ανελεημοσιν
10 Lest strangers be filled with thy strength, and thy labours be in another man's house,	10 ινα μη πλησθωσιν αλλοτριοι σης ισχυος οι δε σοι πονοι εις οικους αλλοτριων εισελθωσιν
11 And thou mourn it the last, when thou shalt have spent thy flesh and thy body, and say:	11 και μεταμεληθηση επ' εσχατων ηνικα αν κατατριβωσιν σαρκες σωματος σου
12 Why have I hated instruction, and my heart consented not to reproof,	12 και ερεις πως εμισησα παιδειαν και ελεγχους εξεκλινεν η καρδια μου
13 And have not heard the voice of them that taught me, and have not indined my ear to masters?	13 ουκ ηκουον φωνην παιδευοντος με και διδασκοντος με ουδε παρεβαλλον το ους μου
14 I have almost been in all evil, in the midst of the church and of the congregation.	14 παρ' ολιγον εγενομην εν παντι κακω εν μεσω εκκλησιας και συναγωγης
15 Drink water out of thy own cistern, and the streams of thy own well:	15 πινε υδατα απο σων αγγειων και απο σων φρεατων πηγης
16 Let thy fountains be conveyed abroad, and in the streets divide thy waters.	16 μη υπερεκχεισθω σοι τα υδατα εκ της σης πηγης εις δε σας πλατειας διαπορευεσθω τα σα υδατα
17 Keep them to thyself alone, neither let strangers be partakers with thee.	17 εστω σοι μονω υπαρχοντα και μηδεις αλλοτριος μετασχετω σοι
18 Let thy vein be blessed, and rejoice with the wife of thy youth:	18 η πηγη σου του υδατος εστω σοι ιδια και συνευφραινου μετα γυναικος της εκ νεοτητος σου
19 Let her be thy dearest hind, and most agreeable fawn: let her breasts inebriate thee at all times; he thou delighted continually with her love.	19 ελαφος φιλιας και πωλος σων χαριτων ομιλειτω σοι η δε ιδια ηγεισθω σου και συνεστω σοι εν παντι καιρω εν γαρ τη ταυτης φιλια συμπεριφερομενος πολλοστος εση
20 Why art thou seduced, my son, by a strange woman, and art cherished in the bosom of another ?	20 μη πολυς ισθι προς αλλοτριαν μηδε συνεχου αγκαλαις της μη ιδιας
21 The Lord beholdeth the ways of man, and considereth all his steps.	21 ενωπιον γαρ εισιν των του θεου οφθαλμων οδοι ανδρος εις δε πασας τας τροχιας αυτου σκοπευει
22 His own iniquities catch the wicked, and he is fast bound with the ropes of his own sins.	22 παρανομιαι ανδρα αγρευουσιν σειραις δε των εαυτου αμαρτιων εκαστος σφιγγεται
23 He shall die, because he hath not received instruction, and in the multitude of his folly he shall be deceived.	23 ουτος τελευτα μετα απαιδευτων εκ δε πληθους της εαυτου βιοτητος εξερριφη και απωλετο δι' αφροσυνην