Salmos 102
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Oración del afligido que, en su angustia, derrama su llanto ante el Señor. | 1 Preces afflicti, qui defessus angorem suum ante Dominum profundit. |
2 Señor, escucha mi oración y llegue a ti mi clamor; | 2 Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. |
3 no me ocultes tu rostro en el momento del peligro; inclina hacia mí tu oído, respóndeme pronto, cuando te invoco. | 3 Non abscondas faciem tuam a me; in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. |
4 Porque mis días se disipan como el humo, y mis huesos arden como brasas; | 4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. |
5 mi corazón se seca, marchitado como la hierba, ¡y hasta me olvido de comer mi pan! | 5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum, etenim oblitus sum comedere panem meum. |
6 Los huesos se me pegan a la piel, por la violencia de mis gemidos. | 6 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae. |
7 Me parezco a una lechuza del desierto, soy como el búho entre las ruinas; | 7 Similis factus sum pellicano solitudinis, factus sum sicut nycticorax in ruinis. |
8 estoy desvelado, y me lamento como un pájaro solitario en el tejado; | 8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto. |
9 mis enemigos me insultan sin cesar, y enfurecidos, me cubren de imprecaciones. | 9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, exardescentes in me per me iurabant. |
10 Yo como ceniza en vez de pan y mezclo mi bebida con lágrimas, | 10 Quia cinerem tamquam panem manducabam et potum meum cum fletu miscebam, |
11 a causa de tu indignación y tu furor, porque me alzaste en alto y me arrojaste. | 11 a facie irae et increpationis tuae, quia elevans allisisti me. |
12 Mis días son como sombras que se agrandan, y me voy secando como la hierba. | 12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui. |
13 Pero tú, Señor, reinas para siempre, y tu Nombre permanece eternamente. | 13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem. |
14 Tú te levantarás, te compadecerás de Sión, porque ya es hora de tenerle piedad, ya ha llegado el momento señalado: | 14 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi eius, quia venit tempus, |
15 tus servidores sienten amor por esas piedras y se compadecen de esas ruinas. | 15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius, et pulveris eius miserentur. |
16 Las naciones temerán tu Nombre, Señor, y los reyes de la tierra se rendirán ante tu gloria: | 16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam, |
17 cuando el Señor reedifique a Sión y aparezca glorioso en medio de ella; | 17 quia aedificavit Dominus Sion et apparuit in gloria sua. |
18 cuando acepte la oración del desvalido y no desprecie su plegaria. | 18 Respexit in orationem inopum et non sprevit precem eorum. |
19 Quede esto escrito para el tiempo futuro y un pueblo renovado alabe al Señor: | 19 Scribantur haec pro generatione altera, et populus, qui creabitur, laudabit Dominum. |
20 porque él se inclinó desde su alto Santuario y miró a la tierra desde el cielo, | 20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo, Dominus de caelo in terram aspexit, |
21 para escuchar el lamento de los cautivos y librar a los condenados a muerte. | 21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis; |
22 para proclamar en Sión el nombre del Señor y su alabanza en Jerusalén, | 22 ut annuntient in Sion nomen Domini et laudem eius in Ierusalem, |
23 cuando se reúnan los pueblos y los reinos, y sirvan todos juntos al Señor. | 23 cum congregati fuerint populi in unum et regna, ut serviant Domino. |
24 Mis fuerzas se debilitaron por el camino y se abreviaron mis días; | 24 Humiliavit in via virtutem meam, abbreviavit dies meos. Dicam: “ Deus meus, |
25 pero yo digo: «Dios mío, no me lleves en la mitad de mi vida, tú que permaneces para siempre». | 25 ne auferas me in dimidio dierum meorum; in generationem et generationem sunt anni tui. |
26 En tiempos remotos, fundaste la tierra, y el cielo es obra de tus manos; | 26 Initio terram fundasti; et opera manuum tuarum sunt caeli. |
27 ellos se acaban, y tú permaneces: se desgastan lo mismo que la ropa, los cambias como a un vestido, y ellos pasan. | 27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent, et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur. |
28 Tú, en cambio, eres siempre el mismo, y tus años no tienen fin. | 28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. |
29 Los hijos de tus servidores tendrán una morada y su descendencia estará segura ante ti. | 29 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”. |