Livre de Job 11

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Alors Sofar de Nahama prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει
2 Ne faut-il pas répondre à tant de discours, suffit-il de bien parler pour avoir raison?	2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος
3 Faut-il qu’on se taise quand tu radotes, qu’on ne te remette pas en place quand tu te moques?	3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι
4 Tu as dit à Dieu: “Ma position est correcte, je suis pur devant toi!”	4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου
5 Il faudrait bien que Dieu te parle, qu’il vienne t’adresser la parole!	5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου
6 Il te dirait quelques secrets de sa sagesse, bien mystérieux pour notre intelligence, et tu verrais que Dieu t’a pris en faute.	6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας
7 Pourras-tu sonder la profondeur de Dieu, t’élever jusqu’à la perfection du Puissant?	7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ
8 Elle atteint plus haut que les cieux: que feras-tu? plus profond que le monde des morts: qu’en sauras-tu?	8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας
9 Sa mesure est plus longue que la terre, elle est plus large que la mer.	9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης
10 S’il passe, s’il emprisonne, s’il fait rendre compte, qui l’en empêchera?	10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας
11 Car il a reconnu ceux qui sont faux, il a vu le péché, il l’a compris, bien sûr!	11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται
12 Du coup l’irresponsable apprend à réfléchir: c’est un ânon sauvage que l’on dresse.	12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη
13 Reprends donc en main ton cœur et tends les mains vers lui,	13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον
14 jette au loin le mal que tu faisais et que l’injustice ne s’abrite pas chez toi.	14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω
15 Alors, te sachant pur, tu lèveras ton regard, tu seras ferme et n’auras pas peur.	15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης
16 Tu ne penseras plus à tes malheurs: un souvenir peut-être, comme des eaux écoulées.	16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση
17 Ce sera l’existence plus brillante qu’un midi, où les recoins obscurs sont encore des matins.	17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη
18 Tu te sentiras sûr, ayant une espérance; bien protégé, tu dormiras en paix.	18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη
19 Personne ne troublera ton repos, et beaucoup chercheront à te plaire.	19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται
20 Mais les yeux des méchants seront enténébrés, il perdront tout moyen d’échapper: leur seul espoir est de rendre l’âme.	20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται