2 Corinthians 3

NEW AMERICAN BIBLE	GREEK BIBLE
1 Are we beginning to commend ourselves again? Or do we need, as some do, letters of recommendation to you or from you?	1 Αρχιζομεν παλιν να συνιστωμεν εαυτους; η μηπως εχομεν χρειαν, καθως τινες, συστατικων επιστολων προς εσας η συστατικων απο σας;
2 You are our letter, written on our hearts, known and read by all,	2 Σεις εισθε η επιστολη ημων, εγγεγραμμενη εν ταις καρδιαις ημων, γινωσκομενη και αναγινωσκομενη υπο παντων ανθρωπων,
3 shown to be a letter of Christ administered by us, written not in ink but by the Spirit of the living God, not on tablets of stone but on tablets that are hearts of flesh.	3 και φανερονεσθε οτι εισθε επιστολη Χριστου, γενομενη δια της διακονιας ημων, εγγεγραμμενη ουχι με μελανην, αλλα με το Πνευμα του Θεου του ζωντος, ουχι εις πλακας λιθινας, αλλ' εις πλακας σαρκινας της καρδιας.
4 Such confidence we have through Christ toward God.	4 Τοιαυτην δε πεποιθησιν εχομεν δια του Χριστου προς τον Θεον.
5 Not that of ourselves we are qualified to take credit for anything as coming from us; rather, our qualification comes from God,	5 Ουχι διοτι ειμεθα ικανοι αφ' εαυτων να νοησωμεν τι ως εξ ημων αυτων, αλλ' ικανοτης ημων ειναι εκ του Θεου,
6 who has indeed qualified us as ministers of a new covenant, not of letter but of spirit; for the letter brings death, but the Spirit gives life.	6 οστις και εκαμεν ημας ικανους να ημεθα διακονοι της καινης διαθηκης, ουχι του γραμματος, αλλα του πνευματος? διοτι το γραμμα θανατονει, το δε πνευμα ζωοποιει.
7 Now if the ministry of death, carved in letters on stone, was so glorious that the Israelites could not look intently at the face of Moses because of its glory that was going to fade,	7 Αλλ' εαν η διακονια του θανατου η εν γραμμασιν εντετυπωμενη εις λιθους εγεινεν ενδοξος, ωστε οι υιοι Ισραηλ δεν ηδυναντο να ενατενισωσιν εις το προσωπον του Μωυσεως δια την δοξαν του προσωπου αυτου την μελλουσαν να καταργηθη,
8 how much more will the ministry of the Spirit be glorious?	8 πως η διακονια του Πνευματος δεν θελει εισθαι μαλλον ενδοξος;
9 For if the ministry of condemnation was glorious, the ministry of righteousness will abound much more in glory.	9 διοτι αν η διακονια της κατακρισεως ηναι δοξα, πολλω μαλλον η διακονια της δικαιοσυνης υπερεχει κατα την δοξαν.
10 Indeed, what was endowed with glory has come to have no glory in this respect because of the glory that surpasses it.	10 Διοτι ουδε εδοξασθη εν τουτω τω μερει το δεδοξασμενον ενεκεν της υπερβαλλουσης δοξης.
11 For if what was going to fade was glorious, how much more will what endures be glorious.	11 Επειδη εαν το μελλον να καταργηθη ητο ενδοξον, πολλω μαλλον το μενον ειναι ενδοξον.
12 Therefore, since we have such hope, we act very boldly	12 Εχοντες λοιπον τοιαυτην ελπιδα πολλην παρρησιαν μεταχειριζομεθα,
13 and not like Moses, who put a veil over his face so that the Israelites could not look intently at the cessation of what was fading.	13 και ουχι καθως ο Μωυσης εβαλλε καλυμμα επι το προσωπον αυτου δια να μη ατενισωσιν οι υιοι Ισραηλ εις το τελος του μελλοντος να καταργηθη.
14 Rather, their thoughts were rendered dull, for to this present day the same veil remains unlifted when they read the old covenant, because through Christ it is taken away.	14 Αλλ' ετυφλωθησαν αι διανοιαι αυτων. Διοτι εως της σημερον το αυτο καλυμμα μενει εν τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης, μη ανακαλυπτομενον, επειδη καταργειται δια του Χριστου,
15 To this day, in fact, whenever Moses is read, a veil lies over their hearts,	15 αλλ' εως σημερον, οταν αναγινωσκηται ο Μωυσης, καλυμμα κειται επι της καρδιας αυτων?
16 but whenever a person turns to the Lord the veil is removed.	16 οταν ομως επιστρεψη προς τον Κυριον, θελει αφαιρεθη το καλυμμα.
17 Now the Lord is the Spirit, and where the Spirit of the Lord is, there is freedom.	17 Ο δε Κυριος ειναι το Πνευμα? και οπου ειναι το Πνευμα του Κυριου, εκει ελευθερια.
18 All of us, gazing with unveiled face on the glory of the Lord, are being transformed into the same image from glory to glory, as from the Lord who is the Spirit.	18 ημεις δε παντες βλεποντες ως εν κατοπτρω την δοξαν του Κυριου με ανακεκαλυμμενον προσωπον, μεταμορφουμεθα εις την αυτην εικονα απο δοξης εις δοξαν, καθως απο του Πνευματος του Κυριου.