Lamentations 3

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Aleph. I am the man that see my poverty by the rod of his indignation.	1 Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της ραβδου του θυμου αυτου.
2 Aleph. He hath led me, and brought me into darkness, and not into light.	2 Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.
3 Aleph. Only against me he hath turned, and turned again his hand all the day.	3 Ναι, κατ' εμου εστραφη? κατ' εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.
4 Beth. My skin and my flesh he hath made old, he hath broken my bones.	4 Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου? συνετριψε τα οστα μου.
5 Beth. He hath built round about me, and he hath compassed me with gall and labour.	5 Ωικοδομησε κατ' εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.
6 Beth. He hath set me in dark places as those that are dead for ever.	6 Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.
7 Ghimel. He hath built against me round about, that I may not get out: he hath made my fetters heavy.	7 Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω? εβαρυνε τας αλυσεις μου.
8 Ghimel. Yea, and when I cry, and entreat, he hath shut out my prayer.	8 Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.
9 Ghimel. He hath shut up my ways with square stones, he hath turned my paths upside down.	9 Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.
10 Daleth. He is become to me as a bear lying in wait: as a lion in secret places.	10 Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.
11 Daleth. He hath turned aside my paths, and hath broken me in pieces, he hath made me desolate.	11 Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.
12 Daleth. He hath bent his bow, and set me as a mark for his arrows.	12 Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.
13 He. He hath shot into my reins the daughters of his quiver.	13 Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.
14 He. I am made a derision to all my people, their song all the day long.	14 Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.
15 He. He hath filled me with bitterness, he hath inebriated me with wormwood.	15 Με εχορτασε πικριαν? με εμεθυσεν αψινθιον.
16 Vau. And he hath broken my teeth one by one, he hath fed me with ashes.	16 Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας? με εκαλυψε με σποδον.
17 Vau. And my soul is removed far off from peace, I have forgotten good things.	17 Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου? ελησμονησα το αγαθον.
18 Vau. And I said: My end and my hope is perished from the Lord.	18 Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.
19 Zain. Remember my poverty, and transgression, the wormwood, and the gall.	19 Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.
20 Zain. I will be mindful and remember, and my soul shall languish within me.	20 Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.
21 Zain. These things I shall think over in my heart, therefore will I hope.	21 Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα?
22 Heth. The mercies of the Lord that we are not consumed: because his commiserations have not failed.	22 Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.
23 Heth. They are new every morning, great is thy faithfulness.	23 Ανανεονονται εν ταις πρωιαις? μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.
24 Heth. The Lord is my portion, said my soul: therefore will I wait for him.	24 Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου? δια τουτο θελω ελπιζει επ' αυτον.
25 Teth. The Lord is good to them that hope in him, to the soul that seeketh him.	25 Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.
26 Teth. It is good to wait with silence for the salvation of God.	26 Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.
27 Teth. It is good for a man, when he hath borne the yoke from his youth.	27 Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.
28 Jod. He shall sit solitary, and hold his peace: because he hath taken it up upon himself.	28 Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ' αυτον.
29 Jod. He shall put his mouth in the dust, if so be there may be hope.	29 Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.
30 Jod. He shall give his cheek to him that striketh him, he shall be filled with reproaches.	30 Θελει δωσει την σιαγονα εις τον ραπιζοντα αυτον? θελει χορτασθη απο ονειδισμου.
31 Caph. For the Lord will not cast off for ever.	31 Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα?
32 Caph. For if he hath cast off, he will also have mercy, according to the multitude of his mercies.	32 Αλλ' εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.
33 Caph. For he hath not willingly afflicted, nor cast off the children of men.	33 Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.
34 Lamed. To crush under his feet all the prisoners of the land,	34 Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.
35 Lamed. To turn aside the judgment of a man before the face of the most High,	35 Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου?
36 Lamed. To destroy a man wrongfully in his judgment, the Lord hath not approved.	36 Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου? ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.
37 Mem. Who is he that hath commanded a thing to be done, when the Lord commandeth it not?	37 Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;
38 Mem. Shall not both evil and good proceed out of the mouth of the Highest?	38 Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;
39 Mem. Why hath a living man murmured, man suffering for his sins?	39 Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;
40 Nun. Let us search our ways, and seek, and return to the Lord.	40 Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.
41 Nun. Let us lift up our hearts with our hands to the Lord in the heavens.	41 Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,
42 Nun. We have done wickedly, and provoked thee to wrath: therefore thou art inexorable.	42 Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν? συ δεν μας συνεχωρησας.
43 Samech. Thou hast covered in thy wrath, and hast struck us: thou hast killed and hast not spared.	43 Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας? εφονευσας, δεν εφεισθης.
44 Samech. Thou hast set a cloud before thee, that our prayer may not pass through.	44 Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.
45 Samech. Thou hast made me as an outcast, and refuse in the midst of the people.	45 Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.
46 Phe. All our enemies have opened their mouths against us.	46 Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ' ημας.
47 Phe. Prophecy is become to us a fear, and a snare, and destruction.	47 Φοβος και λακκος ηλθον εφ' ημας, ερημωσις και συντριμμος.
48 Phe. My eye hath run down with streams of water, for the destruction of the daughter of my people.	48 Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.
49 Ain. My eye is afflicted, and hath not been quiet, because there was no rest:	49 Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,
50 Ain. Till the Lord regarded and looked down from the heavens.	50 Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.
51 Ain. My eye hath wasted my soul because of all the daughters of my city.	51 Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.
52 Sade. My enemies have chased me and caught me like a bird, without cause.	52 Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.
53 Sade. My life is fallen into the pit, and they have laid a stone over me.	53 Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ' εμε.
54 Sade. Waters have flowed over my head: I said: I am cut off.	54 Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου? ειπα, Απερριφθην.
55 Coph. I have called upon thy name, O Lord, from the lowest pit.	55 Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.
56 Coph. Thou hast heard my voice: turn not away thy ear from my sighs, and cries.	56 Ηκουσας την φωνην μου? μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.
57 Coph. Thou drewest near in the day, when I called upon thee, thou saidst: Fear not.	57 Επλησιασας καθ' ην ημεραν σε επεκαλεσθην? ειπας, Μη φοβου.
58 Res. Thou hast judged, O Lord, the cause of my soul, thou the Redeemer of my life.	58 Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου? ελυτρωσας την ζωην μου.
59 Res. Thou hast seen, O Lord, their iniquity against me: judge thou my judgment.	59 Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον? κρινον την κρισιν μου.
60 Res. Thou hast seen all their fury, and all their thoughts against me.	60 Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου.
61 Sin. Thou hast heard their reproach, O Lord, all their imaginations against me.	61 Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου?
62 Sin. The lips of them that rise up against me: and their devices against me all the day.	62 Τους λογους των επανισταμενων επ' εμε και τας μελετας αυτων κατ' εμου ολην την ημεραν.
63 Sin. Behold their sitting down, and their rising up, I am their song.	63 Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται? εγω ειμαι το ασμα αυτων.
64 Thau. Thou shalt render them a recompense, O Lord, according to the works of their hands.	64 Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.
65 Thau. Thou shalt give them a buckler of heart, thy labour.	65 Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν? σου επ' αυτους.
66 Thau. Thou shalt persecute them in anger, and shalt destroy them from under the heavens, O Lord.	66 Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.