Proverbi 9

BIBBIA RICCIOTTI	LXX
1 - La Sapienza si è fabbricata una casa, ha tagliato sette colonne,	1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα
2 macellò le sue carni, mescè il vino, imbandì la sua mensa;	2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν
3 ad invitare mandò le sue ancellealla cittadella ed ai bastioni della città:	3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα
4 «Chi è fanciullo venga da me»; e a quelli scemi di senno ha detto:	4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν
5 «Venite, mangiate del mio pane, bevete il vino ch'io vi mescei.	5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν
6 Lasciate la fanciullaggine e vivrete e camminate per la via della prudenza».	6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν
7 Chi corregge il beffardo fa torto a se stesso, e chi ammonisce l'empio si contamina.	7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον
8 Non riprendere il beffardo affinchè non ti odi, avvertisci il saggio e t'amerà.	8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε
9 Dà occasione al saggio d'imparare e diventerà più saggio, amma estra il giusto e sarà sollecito d'imparare.	9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι
10 Il principio della sapienza è il timor di Dio e la scienza dei santi è prudenza.	10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης
11 Perchè per me si moltiplicheranno i tuoi giorni e ti si aggiungeranno anni di vita.	11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου
12 Se sarai savio lo sarai per te; se farai l'insolente tu solo ne porterai il danno.	12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν
13 Donna stolta e ciarliera, piena di frivolezze e che non sa nulla di nulla,	13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην
14 siede all'uscio di casa sua o sopra qualche sedile sull'alto della città,	14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις
15 per chiamare coloro che passano per via e tirano dritto per la loro strada:	15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων
16 «Chi è fanciullo si volga a me»; e a chi è senza giudizio ha detto:	16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα
17 «Le acque furtive son più dolci e il pane di soppiatto è più saporito».	17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου
18 E quelli non sanno che vi sono i demoni là dentro, e che i suoi convitati vanno nelle profondità dell'Inferno.	18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης