ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 29

LXX	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 μη καυχω τα εις αυριον ου γαρ γινωσκεις τι τεξεται η επιουσα	1 Wer bei Tadel halsstarrig bleibt, wird plötzlich zerschmettert und es gibt keine Heilung.
2 εγκωμιαζετω σε ο πελας και μη το σον στομα αλλοτριος και μη τα σα χειλη	2 Kommen die Gerechten an die Macht, dann freut sich das Volk, herrscht der Frevler, dann stöhnt das Volk.
3 βαρυ λιθος και δυσβαστακτον αμμος οργη δε αφρονος βαρυτερα αμφοτερων	3 Wer Weisheit liebt, erfreut seinen Vater; wer mit Dirnen verkehrt, verschleudert das Vermögen.
4 ανελεημων θυμος και οξεια οργη αλλ' ουδενα υφισταται ζηλος	4 Ein König richtet das Land auf durch Pflege des Rechts, wer Abgaben erpresst, zerstört es.
5 κρεισσους ελεγχοι αποκεκαλυμμενοι κρυπτομενης φιλιας	5 Wer seinem Nächsten schmeichelt, breitet ihm ein Netz vor die Füße.
6 αξιοπιστοτερα εστιν τραυματα φιλου η εκουσια φιληματα εχθρου	6 In Sünde verstrickt sich der Böse, doch der Gerechte jubelt und freut sich.
7 ψυχη εν πλησμονη ουσα κηριοις εμπαιζει ψυχη δε ενδεει και τα πικρα γλυκεια φαινεται	7 Der Gerechte hat Verständnis für den Rechtsstreit der Armen, der Frevler aber kennt kein Verständnis.
8 ωσπερ οταν ορνεον καταπετασθη εκ της ιδιας νοσσιας ουτως ανθρωπος δουλουται οταν αποξενωθη εκ των ιδιων τοπων	8 Hetzer bringen eine Stadt in Aufruhr, Weise beschwichtigen die Erregung.
9 μυροις και οινοις και θυμιαμασιν τερπεται καρδια καταρρηγνυται δε υπο συμπτωματων ψυχη	9 Rechtet ein Weiser mit einem Toren, tobt dieser und lacht und gibt keine Ruhe.
10 φιλον σον η φιλον πατρωον μη εγκαταλιπης εις δε τον οικον του αδελφου σου μη εισελθης ατυχων κρεισσων φιλος εγγυς η αδελφος μακραν οικων	10 Mörder hassen den Schuldlosen, Rechtschaffene bemühen sich um sein Leben.
11 σοφος γινου υιε ινα ευφραινηται μου η καρδια και αποστρεψον απο σου επονειδιστους λογους	11 Ein Tor lässt seiner ganzen Erregung freien Lauf, aber ein Weiser hält sie zurück.
12 πανουργος κακων επερχομενων απεκρυβη αφρονες δε επελθοντες ζημιαν τεισουσιν	12 Achtet ein Herrscher auf Lügen, werden alle seine Beamten zu Schurken.
13 αφελου το ιματιον αυτου παρηλθεν γαρ υβριστης οστις τα αλλοτρια λυμαινεται	13 Der Arme und der Ausbeuter begegnen einander, der Herr gibt beiden das Augenlicht.
14 ος αν ευλογη φιλον το πρωι μεγαλη τη φωνη καταρωμενου ουδεν διαφερειν δοξει	14 Spricht ein König den Geringen zuverlässig Recht, hat sein Thron für immer Bestand.
15 σταγονες εκβαλλουσιν ανθρωπον εν ημερα χειμερινη εκ του οικου αυτου ωσαυτως και γυνη λοιδορος εκ του ιδιου οικου	15 Rute und Rüge verleihen Weisheit, ein zügelloser Knabe macht seiner Mutter Schande.
16 βορεας σκληρος ανεμος ονοματι δε επιδεξιος καλειται	16 Herrschen die Frevler, dann herrscht die Sünde, doch die Gerechten erleben ihren Sturz.
17 σιδηρος σιδηρον οξυνει ανηρ δε παροξυνει προσωπον εταιρου	17 Züchtige deinen Sohn, so wird er dir Verdruss ersparen und deinem Herzen Freude machen.
18 ος φυτευει συκην φαγεται τους καρπους αυτης ος δε φυλασσει τον εαυτου κυριον τιμηθησεται	18 Ohne prophetische Offenbarung verwildert das Volk; wohl ihm, wenn es die Lehre bewahrt.
19 ωσπερ ουχ ομοια προσωπα προσωποις ουτως ουδε αι καρδιαι των ανθρωπων	19 Durch Worte wird kein Sklave gebessert, er versteht sie wohl, aber kehrt sich nicht daran.
20 αδης και απωλεια ουκ εμπιμπλανται ωσαυτως και οι οφθαλμοι των ανθρωπων απληστοι [20α] βδελυγμα κυριω στηριζων οφθαλμον και οι απαιδευτοι ακρατεις γλωσση	20 Siehst du einen, der eilfertig ist im Reden, mehr Hoffnung gibt es für den Toren als für ihn.
21 δοκιμιον αργυρω και χρυσω πυρωσις ανηρ δε δοκιμαζεται δια στοματος εγκωμιαζοντων αυτον [21α] καρδια ανομου εκζητει κακα καρδια δε ευθης εκζητει γνωσιν	21 Ein Sklave, verwöhnt von Jugend an, wird am Ende widerspenstig.
22 εαν μαστιγοις αφρονα εν μεσω συνεδριου ατιμαζων ου μη περιελης την αφροσυνην αυτου	22 Ein aufbrausender Mensch erregt Streit, ein Jähzorniger begeht viele Sünden.
23 γνωστως επιγνωση ψυχας ποιμνιου σου και επιστησεις καρδιαν σου σαις αγελαις	23 Hochmut erniedrigt den Menschen, doch der Demütige kommt zu Ehren.
24 οτι ου τον αιωνα ανδρι κρατος και ισχυς ουδε παραδιδωσιν εκ γενεας εις γενεαν	24 Wer mit dem Dieb teilt, hasst sich selbst, er hört die Verfluchung, doch er macht keine Anzeige.
25 επιμελου των εν τω πεδιω χλωρων και κερεις ποαν και συναγε χορτον ορεινον	25 Die Angst des Menschen führt ihn in die Falle; wer auf den Herrn vertraut, ist gesichert.
26 ινα εχης προβατα εις ιματισμον τιμα πεδιον ινα ωσιν σοι αρνες	26 Viele suchen die Gunst des Herrschers, aber das Recht kommt für alle vom Herrn.
27 υιε παρ' εμου εχεις ρησεις ισχυρας εις την ζωην σου και εις την ζωην σων θεραποντων	27 Der Übeltäter ist den Gerechten ein Gräuel. Der Rechtschaffene ist für den Frevler ein Gräuel.