ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 17

LXX	VULGATA
1 κρεισσων ψωμος μεθ' ηδονης εν ειρηνη η οικος πληρης πολλων αγαθων και αδικων θυματων μετα μαχης	1 Melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum jurgio.
2 οικετης νοημων κρατησει δεσποτων αφρονων εν δε αδελφοις διελειται μερη	2 Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet.
3 ωσπερ δοκιμαζεται εν καμινω αργυρος και χρυσος ουτως εκλεκται καρδιαι παρα κυριω	3 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.
4 κακος υπακουει γλωσσης παρανομων δικαιος δε ου προσεχει χειλεσιν ψευδεσιν	4 Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus.
5 ο καταγελων πτωχου παροξυνει τον ποιησαντα αυτον ο δε επιχαιρων απολλυμενω ουκ αθωωθησεται ο δε επισπλαγχνιζομενος ελεηθησεται	5 Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.
6 στεφανος γεροντων τεκνα τεκνων καυχημα δε τεκνων πατερες αυτων [6α] του πιστου ολος ο κοσμος των χρηματων του δε απιστου ουδε οβολος	6 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum.
7 ουχ αρμοσει αφρονι χειλη πιστα ουδε δικαιω χειλη ψευδη	7 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens.
8 μισθος χαριτων η παιδεια τοις χρωμενοις ου δ' αν επιστρεψη ευοδωθησεται	8 Gemma gratissima exspectatio præstolantis ; quocumque se vertit, prudenter intelligit.
9 ος κρυπτει αδικηματα ζητει φιλιαν ος δε μισει κρυπτειν διιστησιν φιλους και οικειους	9 Qui celat delictum quærit amicitias ; qui altero sermone repetit, separat fœderatos.
10 συντριβει απειλη καρδιαν φρονιμου αφρων δε μαστιγωθεις ουκ αισθανεται	10 Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.
11 αντιλογιας εγειρει πας κακος ο δε κυριος αγγελον ανελεημονα εκπεμψει αυτω	11 Semper jurgia quærit malus : angelus autem crudelis mittetur contra eum.
12 εμπεσειται μεριμνα ανδρι νοημονι οι δε αφρονες διαλογιουνται κακα	12 Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.
13 ος αποδιδωσιν κακα αντι αγαθων ου κινηθησεται κακα εκ του οικου αυτου	13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus.
14 εξουσιαν διδωσιν λογοις αρχη δικαιοσυνης προηγειται δε της ενδειας στασις και μαχη	14 Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.
15 ος δικαιον κρινει τον αδικον αδικον δε τον δικαιον ακαθαρτος και βδελυκτος παρα θεω	15 Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum.
16 ινα τι υπηρξεν χρηματα αφρονι κτησασθαι γαρ σοφιαν ακαρδιος ου δυνησεται [16α] ος υψηλον ποιει τον εαυτου οικον ζητει συντριβην ο δε σκολιαζων του μαθειν εμπεσειται εις κακα	16 Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit ? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala.
17 εις παντα καιρον φιλος υπαρχετω σοι αδελφοι δε εν αναγκαις χρησιμοι εστωσαν τουτου γαρ χαριν γεννωνται	17 Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur.
18 ανηρ αφρων επικροτει και επιχαιρει εαυτω ως και ο εγγυωμενος εγγυη τον εαυτου φιλον	18 Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo.
19 φιλαμαρτημων χαιρει μαχαις	19 Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam.
20 ο δε σκληροκαρδιος ου συναντα αγαθοις ανηρ ευμεταβολος γλωσση εμπεσειται εις κακα	20 Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum.
21 καρδια δε αφρονος οδυνη τω κεκτημενω αυτην ουκ ευφραινεται πατηρ επι υιω απαιδευτω υιος δε φρονιμος ευφραινει μητερα αυτου	21 Natus est stultus in ignominiam suam ; sed nec pater in fatuo lætabitur.
22 καρδια ευφραινομενη ευεκτειν ποιει ανδρος δε λυπηρου ξηραινεται τα οστα	22 Animus gaudens ætatem floridam facit ; spiritus tristis exsiccat ossa.
23 λαμβανοντος δωρα εν κολπω αδικως ου κατευοδουνται οδοι ασεβης δε εκκλινει οδους δικαιοσυνης	23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii.
24 προσωπον συνετον ανδρος σοφου οι δε οφθαλμοι του αφρονος επ' ακρα γης	24 In facie prudentis lucet sapientia ; oculi stultorum in finibus terræ.
25 οργη πατρι υιος αφρων και οδυνη τη τεκουση αυτου	25 Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum.
26 ζημιουν ανδρα δικαιον ου καλον ουδε οσιον επιβουλευειν δυνασταις δικαιοις	26 Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat.
27 ος φειδεται ρημα προεσθαι σκληρον επιγνωμων μακροθυμος δε ανηρ φρονιμος	27 Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus.
28 ανοητω επερωτησαντι σοφιαν σοφια λογισθησεται ενεον δε τις εαυτον ποιησας δοξει φρονιμος ειναι	28 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens.