1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει | 1 Elihú tomó la palabra y dijo: |
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις | 2 Sopórtame un poco, y yo te instruiré: aún queda algo por decir en defensa de Dios. |
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω | 3 Traeré de lejos mi saber para justificar a mi Creador |
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις | 4 No, mis palabras no mienten: es un maestro consumado el que está junto a ti. |
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας | 5 Dios es grande y no se retracta, él es grande por la firmeza de sus decisiones. |
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει | 6 El no deja vivir al malvado y hace justicia a los oprimidos |
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται | 7 No retira sus ojos de los justos, los sienta en el trono con los reyes y los exalta para siempre. |
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας | 8 Si a veces están atados con cadenas, o prisioneros en los lazos de opresión, |
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν | 9 es para denunciarles sus acciones y las rebeldías que cometieron en su arrogancia. |
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας | 10 El les abre el oído para que se corrijan y los exhorta a convertirse de la maldad. |
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις | 11 Si ellos escuchan y se someten, acaban sus días prósperamente y sus años en medio de delicias; |
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν | 12 pero si no escuchan, atraviesan el Canal y perecen a causa de su ignorancia. |
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους | 13 Los de corazón impío, que acumulan rencor y no piden auxilio cuando él los encadena, |
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων | 14 mueren en plena juventud, como se consumen los de vida licenciosa. |
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει | 15 Con la opresión, él salva al oprimido y le abre el oído por medio de la aflicción. |
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος | 16 También a ti te invita a pasar de la angustia a un lugar espacioso y sin estrechez, donde tu mesa, bien servida, estará llena de manjares. |
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα | 17 Pero si tu medida está colmada para el juicio condenatorio, el juicio y la sentencia te arrastrarán. |
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις | 18 Que el furor no te incite a la rebeldía ni te extravíe la magnitud de la expiación. |
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν | 19 ¿Acaso en el peligro valdrán ante Dios tus riquezas y todos los alardes de la fuerza? |
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων | 20 No suspires por aquella noche en que los pueblos serán arrancados de su sitio, |
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας | 21 ¡Cuídate de volverte hacia la maldad, ya que por eso fuiste probado con la desgracia! |
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης | 22 Sí, Dios es sublime por la fuerza: ¿quién instruye como él? |
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα | 23 ¿Quién inspecciona su conducta? ¿Quién puede decirle: «Has obrado mal»? |
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες | 24 Acuérdate más bien de exaltar su obra, que otros hombres celebren con sus cantos. |
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι | 25 Todo el mundo la contempla, el hombre la percibe desde lejos. |
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος | 26 Sí, Dios es tan grande que no podemos comprenderlo, el número de sus años es insondable. |
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην | 27 El atrae hacia lo alto las gotas de agua y destila la lluvia que alimenta las vertientes: |
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος | 28 la lluvia que derraman las nubes y que cae a raudales sobre el suelo. |
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου | 29 ¿Quién comprenderá el desplazamiento de las nubes y el fragor que sale de su morada? |
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν | 30 El extiende su luz a su alrededor y sumerge las profundidades del océano. |
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι | 31 Así él sustenta a los pueblos y les da alimento en abundancia. |
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι | 32 Cubre de rayos la palma de sus manos y le señala un blanco seguro. |
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας | 33 Su trueno anuncia su llegada, y en su ira, él crea la tempestad. |