1 προσθεις δε ελιους ετι λεγει | 1 Prosiguió Elihú y dijo: |
2 μεινον με μικρον ετι ινα διδαξω σε ετι γαρ εν εμοι εστιν λεξις | 2 Espera un poco, y yo te instruiré, pues todavía hay palabras en favor de Dios. |
3 αναλαβων την επιστημην μου μακραν εργοις δε μου δικαια ερω | 3 Voy a llevar muy lejos mi saber, y daré la razón a mi Hacedor. |
4 επ' αληθειας και ουκ αδικα ρηματα αδικως συνιεις | 4 En verdad, no son mentira mis palabras, un maestro en saber está contigo. |
5 γιγνωσκε δε οτι ο κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον δυνατος ισχυι καρδιας | 5 Dios no rechaza al hombre íntegro, |
6 ασεβη ου μη ζωοποιησει και κριμα πτωχων δωσει | 6 ni deja vivir al malvado en plena fuerza. Hace justicia a los pobres, |
7 ουκ αφελει απο δικαιου οφθαλμους αυτου και μετα βασιλεων εις θρονον και καθιει αυτους εις νεικος και υψωθησονται | 7 y no quita al justo su derecho. El puso a los reyes en el trono, para siempre los asienta, mas se engríen, |
8 και ει πεπεδημενοι εν χειροπεδαις συσχεθησονται εν σχοινιοις πενιας | 8 y él los amarra con cadenas, y quedan presos en los lazos de la angustia. |
9 και αναγγελει αυτοις τα εργα αυτων και τα παραπτωματα αυτων οτι ισχυσουσιν | 9 Entonces les pone su obra al descubierto y sus culpas nacidas del orgullo. |
10 αλλα του δικαιου εισακουσεται και ειπεν οτι επιστραφησονται εξ αδικιας | 10 A sus oídos pronuncia una advertencia, y manda que se vuelvan de la iniquidad. |
11 εαν ακουσωσιν και δουλευσωσιν συντελεσουσιν τας ημερας αυτων εν αγαθοις και τα ετη αυτων εν ευπρεπειαις | 11 Si escuchan y son dóciles, acaban sus días en ventura y en delicias sus años. |
12 ασεβεις δε ου διασωζει παρα το μη βουλεσθαι ειδεναι αυτους τον κυριον και διοτι νουθετουμενοι ανηκοοι ησαν | 12 Si no escuchan, pasan el Canal, y expiran por falta de cordura. |
13 και υποκριται καρδια ταξουσιν θυμον ου βοησονται οτι εδησεν αυτους | 13 Y los obstinados que imponen la cólera y no piden auxilio cuando él los encadena, |
14 αποθανοι τοινυν εν νεοτητι η ψυχη αυτων η δε ζωη αυτων τιτρωσκομενη υπο αγγελων | 14 mueren en plena juventud, y su vida en la edad juvenil. |
15 ανθ' ων εθλιψαν ασθενη και αδυνατον κριμα δε πραεων εκθησει | 15 El salva al pobre por su misma pobreza, por la miseria el oído le abre. |
16 και προσετι ηπατησεν σε εκ στοματος εχθρου αβυσσος καταχυσις υποκατω αυτης και κατεβη τραπεζα σου πληρης πιοτητος | 16 También a ti te arrancará de las fauces de la angustia. Antes gozabas de abundancia sin límites, la grasa desbordaba de tu mesa. |
17 ουχ υστερησει δε απο δικαιων κριμα | 17 Mas no hacías justicia de los malos, defraudabas el derecho del huérfano. |
18 θυμος δε επ' ασεβεις εσται δι' ασεβειαν δωρων ων εδεχοντο επ' αδικιαις | 18 Procura, pues, que no te seduzca la abundancia, ni el copioso soborno te extravíe. |
19 μη σε εκκλινατω εκων ο νους δεησεως εν αναγκη οντων αδυνατων και παντας τους κραταιουντας ισχυν | 19 Haz comparecer al rico como al que nada tiene, al débil como al poderoso. |
20 μη εξελκυσης την νυκτα του αναβηναι λαους αντ' αυτων | 20 No aplastes a aquellos que te son extraños, para encumbrar en su puesto a tus parientes. |
21 αλλα φυλαξαι μη πραξης ατοπα επι τουτον γαρ εξειλω απο πτωχειας | 21 Guárdate de inclinarte hacia la iniquidad, que por eso te ha probado la aflicción. |
22 ιδου ο ισχυρος κραταιωσει εν ισχυι αυτου τις γαρ εστιν κατ' αυτον δυναστης | 22 Mira, Dios es sublime por su fuerza, ¿quién es maestro como él? |
23 τις δε εστιν ο εταζων αυτου τα εργα η τις ο ειπας επραξεν αδικα | 23 ¿Quién le señaló el camino a seguir? ¿quién le diría: «Has hecho mal»? |
24 μνησθητι οτι μεγαλα εστιν αυτου τα εργα ων ηρξαν ανδρες | 24 Acuérdate más bien de ensalzar su obra, que han cantado los hombres. |
25 πας ανθρωπος ειδεν εν εαυτω οσοι τιτρωσκομενοι εισιν βροτοι | 25 Todo hombre la contempla, el hombre la mira desde lejos. |
26 ιδου ο ισχυρος πολυς και ου γνωσομεθα αριθμος ετων αυτου και απεραντος | 26 Sí, Dios es grande y no le comprendemos, el número de sus años es incalculable. |
27 αριθμηται δε αυτω σταγονες υετου και επιχυθησονται υετω εις νεφελην | 27 El atrae las gotas de agua, pulveriza la lluvia en su vapor, |
28 ρυησονται παλαιωματα εσκιασεν δε νεφη επι αμυθητων βροτων [8α] ωραν εθετο κτηνεσιν οιδασιν δε κοιτης ταξιν [8β] επι τουτοις πασιν ουκ εξισταται σου η διανοια ουδε διαλλασσεται σου η καρδια απο σωματος | 28 que luego derraman las nubes, la destilan sobre la turba humana. |
29 και εαν συνη απεκτασεις νεφελης ισοτητα σκηνης αυτου | 29 ¿Quién además comprenderá el despliegue de la nube, los fragores de su tienda? |
30 ιδου εκτεινει επ' αυτον ηδω και ριζωματα της θαλασσης εκαλυψεν | 30 Ved que despliega su niebla por encima cubre las cimas de los montes. |
31 εν γαρ αυτοις κρινει λαους δωσει τροφην τω ισχυοντι | 31 Pues por ellas sustenta él a los pueblos, les da alimento en abundancia. |
32 επι χειρων εκαλυψεν φως και ενετειλατο περι αυτης εν απαντωντι | 32 En sus manos el rayo levanta y le ordena que alcance su destino. |
33 αναγγελει περι αυτου φιλον αυτου κτησις και περι αδικιας | 33 Su trueno le anuncia, la ira se inflama contra la iniquidad. |