Livre de Job 16

JERUSALEM	LXX
1 Job prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 Que de fois ai-je entendu de tels propos, et quels pénibles consolateurs vous faites!	2 ακηκοα τοιαυτα πολλα παρακλητορες κακων παντες
3 "Y aura-t-il une fin à ces paroles en l'air?" Ou encore: "Quel mal te pousse à te défendre?"	3 τι γαρ μη ταξις εστιν ρημασιν πνευματος η τι παρενοχλησει σοι οτι αποκρινη
4 Oh! moi aussi, je saurais parler comme vous, si vous étiez à ma place; je pourrais vous accabler dediscours en hochant la tête sur vous,	4 καγω καθ' υμας λαλησω ει υπεκειτο γε η ψυχη υμων αντι της εμης ειτ' εναλουμαι υμιν ρημασιν κινησω δε καθ' υμων κεφαλην
5 vous réconforter en paroles, puis cesser d'agiter les lèvres.	5 ειη δε ισχυς εν τω στοματι μου κινησιν δε χειλεων ου φεισομαι
6 Mais quand je parle, ma souffrance ne cesse pas, si je me tais, en quoi disparaît-elle?	6 εαν γαρ λαλησω ουκ αλγησω το τραυμα εαν δε και σιωπησω τι ελαττον τρωθησομαι
7 Et maintenant elle me pousse à bout; tu as frappé d'horreur tout mon entourage	7 νυν δε κατακοπον με πεποιηκεν μωρον σεσηποτα
8 et il me presse, mon calomniateur s'est fait mon témoin, il se dresse contre moi, il m'accuse en face;	8 και επελαβου μου εις μαρτυριον εγενηθη και ανεστη εν εμοι το ψευδος μου κατα προσωπον μου ανταπεκριθη
9 sa colère déchire et me poursuit, en montrant des dents grinçantes. Mes adversaires aiguisent sur moileurs regards,	9 οργη χρησαμενος κατεβαλεν με εβρυξεν επ' εμε τους οδοντας βελη πειρατων αυτου επ' εμοι επεσεν
10 ouvrent une bouche menaçante. Leurs railleries m'atteignent comme des soufflets; ensemble ilss'ameutent contre moi.	10 ακισιν οφθαλμων ενηλατο οξει επαισεν με εις σιαγονα ομοθυμαδον δε κατεδραμον επ' εμοι
11 Oui, Dieu m'a livré à des injustes, entre les mains des méchants, il m'a jeté.	11 παρεδωκεν γαρ με ο κυριος εις χειρας αδικου επι δε ασεβεσιν ερριψεν με
12 Je vivais tranquille quand il m'a fait chanceler, saisi par la nuque pour me briser. Il a fait de moi sacible:	12 ειρηνευοντα διεσκεδασεν με λαβων με της κομης διετιλεν κατεστησεν με ωσπερ σκοπον
13 il me cerne de ses traits, transperce mes reins sans pitié et répand à terre mon fiel.	13 εκυκλωσαν με λογχαις βαλλοντες εις νεφρους μου ου φειδομενοι εξεχεαν εις την γην την χολην μου
14 Il ouvre en moi brèche sur brèche, fonce sur moi tel un guerrier.	14 κατεβαλον με πτωμα επι πτωματι εδραμον προς με δυναμενοι
15 J'ai cousu un sac sur ma peau, jeté mon front dans la poussière.	15 σακκον ερραψα επι βυρσης μου το δε σθενος μου εν γη εσβεσθη
16 Mon visage est rougi par les larmes et l'ombre couvre mes paupières.	16 η γαστηρ μου συγκεκαυται απο κλαυθμου επι δε βλεφαροις μου σκια
17 Pourtant, point de violence dans mes mains, et ma prière est pure.	17 αδικον δε ουδεν ην εν χερσιν μου ευχη δε μου καθαρα
18 O terre, ne couvre point mon sang, et que mon cri monte sans arrêt.	18 γη μη επικαλυψης εφ' αιματι της σαρκος μου μηδε ειη τοπος τη κραυγη μου
19 Dès maintenant, j'ai dans les cieux un témoin, là-haut se tient mon défenseur.	19 και νυν ιδου εν ουρανοις ο μαρτυς μου ο δε συνιστωρ μου εν υψιστοις
20 Interprète de mes pensées auprès de Dieu, devant qui coulent mes larmes,	20 αφικοιτο μου η δεησις προς κυριον εναντι δε αυτου σταζοι μου ο οφθαλμος
21 qu'il plaide la cause d'un homme aux prises avec Dieu, comme un mortel défend son semblable.	21 ειη δε ελεγχος ανδρι εναντι κυριου και υιος ανθρωπου τω πλησιον αυτου
22 Car mes années de vie sont comptées, et je m'en vais par le chemin sans retour.	22 ετη δε αριθμητα ηκασιν οδω δε η ουκ επαναστραφησομαι πορευσομαι