ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 1

LXX	VULGATA
1 παροιμιαι σαλωμωντος υιου δαυιδ ος εβασιλευσεν εν ισραηλ	1 Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israël,
2 γνωναι σοφιαν και παιδειαν νοησαι τε λογους φρονησεως	2 ad sciendam sapientiam et disciplinam ;
3 δεξασθαι τε στροφας λογων νοησαι τε δικαιοσυνην αληθη και κριμα κατευθυνειν	3 ad intelligenda verba prudentiæ, et suscipiendam eruditionem doctrinæ, justitiam, et judicium, et æquitatem :
4 ινα δω ακακοις πανουργιαν παιδι δε νεω αισθησιν τε και εννοιαν	4 ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia et intellectus.
5 τωνδε γαρ ακουσας σοφος σοφωτερος εσται ο δε νοημων κυβερνησιν κτησεται	5 Audiens sapiens, sapientior erit, et intelligens gubernacula possidebit.
6 νοησει τε παραβολην και σκοτεινον λογον ρησεις τε σοφων και αινιγματα	6 Animadvertet parabolam et interpretationem, verba sapientum et ænigmata eorum.
7 αρχη σοφιας φοβος θεου συνεσις δε αγαθη πασι τοις ποιουσιν αυτην ευσεβεια δε εις θεον αρχη αισθησεως σοφιαν δε και παιδειαν ασεβεις εξουθενησουσιν	7 Timor Domini principium sapientiæ ; sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.
8 ακουε υιε παιδειαν πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου	8 Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ :
9 στεφανον γαρ χαριτων δεξη ση κορυφη και κλοιον χρυσεον περι σω τραχηλω	9 ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
10 υιε μη σε πλανησωσιν ανδρες ασεβεις μηδε βουληθης εαν παρακαλεσωσι σε λεγοντες	10 Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
11 ελθε μεθ' ημων κοινωνησον αιματος κρυψωμεν δε εις γην ανδρα δικαιον αδικως	11 Si dixerint : Veni nobiscum, insidiemur sanguini ; abscondamus tendiculas contra insontem frustra ;
12 καταπιωμεν δε αυτον ωσπερ αδης ζωντα και αρωμεν αυτου την μνημην εκ γης	12 deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum ;
13 την κτησιν αυτου την πολυτελη καταλαβωμεθα πλησωμεν δε οικους ημετερους σκυλων	13 omnem pretiosam substantiam reperiemus ; implebimus domos nostras spoliis :
14 τον δε σον κληρον βαλε εν ημιν κοινον δε βαλλαντιον κτησωμεθα παντες και μαρσιππιον εν γενηθητω ημιν	14 sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum :
15 μη πορευθης εν οδω μετ' αυτων εκκλινον δε τον ποδα σου εκ των τριβων αυτων	15 fili mi, ne ambules cum eis ; prohibe pedem tuum a semitis eorum :
16 οι γαρ ποδες αυτων εις κακιαν τρεχουσιν και ταχινοι του εκχεαι αιμα	16 pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
17 ου γαρ αδικως εκτεινεται δικτυα πτερωτοις	17 Frustra autem jacitur rete ante oculos pennatorum.
18 αυτοι γαρ οι φονου μετεχοντες θησαυριζουσιν εαυτοις κακα η δε καταστροφη ανδρων παρανομων κακη	18 Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
19 αυται αι οδοι εισιν παντων των συντελουντων τα ανομα τη γαρ ασεβεια την εαυτων ψυχην αφαιρουνται	19 Sic semitæ omnis avari : animas possidentium rapiunt.
20 σοφια εν εξοδοις υμνειται εν δε πλατειαις παρρησιαν αγει	20 Sapientia foris prædicat ; in plateis dat vocem suam :
21 επ' ακρων δε τειχεων κηρυσσεται επι δε πυλαις δυναστων παρεδρευει επι δε πυλαις πολεως θαρρουσα λεγει	21 in capite turbarum clamitat ; in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens :
22 οσον αν χρονον ακακοι εχωνται της δικαιοσυνης ουκ αισχυνθησονται οι δε αφρονες της υβρεως οντες επιθυμηται ασεβεις γενομενοι εμισησαν αισθησιν	22 Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient, et imprudentes odibunt scientiam ?
23 και υπευθυνοι εγενοντο ελεγχοις ιδου προησομαι υμιν εμης πνοης ρησιν διδαξω δε υμας τον εμον λογον	23 convertimini ad correptionem meam. En proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
24 επειδη εκαλουν και ουχ υπηκουσατε και εξετεινον λογους και ου προσειχετε	24 Quia vocavi, et renuistis ; extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret :
25 αλλα ακυρους εποιειτε εμας βουλας τοις δε εμοις ελεγχοις ηπειθησατε	25 despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
26 τοιγαρουν καγω τη υμετερα απωλεια επιγελασομαι καταχαρουμαι δε ηνικα αν ερχηται υμιν ολεθρος	26 Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit.
27 και ως αν αφικηται υμιν αφνω θορυβος η δε καταστροφη ομοιως καταιγιδι παρη και οταν ερχηται υμιν θλιψις και πολιορκια η οταν ερχηται υμιν ολεθρος	27 Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit ; quando venerit super vos tribulatio et angustia :
28 εσται γαρ οταν επικαλεσησθε με εγω δε ουκ εισακουσομαι υμων ζητησουσιν με κακοι και ουχ ευρησουσιν	28 tunc invocabunt me, et non exaudiam ; mane consurgent, et non invenient me :
29 εμισησαν γαρ σοφιαν τον δε φοβον του κυριου ου προειλαντο	29 eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
30 ουδε ηθελον εμαις προσεχειν βουλαις εμυκτηριζον δε εμους ελεγχους	30 nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.
31 τοιγαρουν εδονται της εαυτων οδου τους καρπους και της εαυτων ασεβειας πλησθησονται	31 Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.
32 ανθ' ων γαρ ηδικουν νηπιους φονευθησονται και εξετασμος ασεβεις ολει	32 Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
33 ο δε εμου ακουων κατασκηνωσει επ' ελπιδι και ησυχασει αφοβως απο παντος κακου	33 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.