ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 1

LXX	DOUAI-RHEIMS
1 παροιμιαι σαλωμωντος υιου δαυιδ ος εβασιλευσεν εν ισραηλ	1 The parables of Solomon, the son of David, king of Israel.
2 γνωναι σοφιαν και παιδειαν νοησαι τε λογους φρονησεως	2 To know wisdom, and instruction:
3 δεξασθαι τε στροφας λογων νοησαι τε δικαιοσυνην αληθη και κριμα κατευθυνειν	3 To understand the words of prudence: and to receive the instruction of doctrine, justice, and judgment, and equity:
4 ινα δω ακακοις πανουργιαν παιδι δε νεω αισθησιν τε και εννοιαν	4 To give subtilty to little ones, to the young man knowledge and understanding.
5 τωνδε γαρ ακουσας σοφος σοφωτερος εσται ο δε νοημων κυβερνησιν κτησεται	5 A wise man shall hear and shall be wiser: and he that understandeth, shall possess governments.
6 νοησει τε παραβολην και σκοτεινον λογον ρησεις τε σοφων και αινιγματα	6 He shall understand a parable, and the interpretation, the words of the wise, and their mysterious sayings.
7 αρχη σοφιας φοβος θεου συνεσις δε αγαθη πασι τοις ποιουσιν αυτην ευσεβεια δε εις θεον αρχη αισθησεως σοφιαν δε και παιδειαν ασεβεις εξουθενησουσιν	7 The fear of the Lord is the beginning of wisdom. Fools despise wisdom and instruction.
8 ακουε υιε παιδειαν πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου	8 My son, hear the instruction of thy father, and forsake not the law of thy mother :
9 στεφανον γαρ χαριτων δεξη ση κορυφη και κλοιον χρυσεον περι σω τραχηλω	9 That grace may be added to thy head, and a chain of gold to thy neck.
10 υιε μη σε πλανησωσιν ανδρες ασεβεις μηδε βουληθης εαν παρακαλεσωσι σε λεγοντες	10 My son, if sinners shall entice thee, consent not to them.
11 ελθε μεθ' ημων κοινωνησον αιματος κρυψωμεν δε εις γην ανδρα δικαιον αδικως	11 If they shall say: Come with us, let us lie in wait for blood, let us hide snares for the innocent without cause:
12 καταπιωμεν δε αυτον ωσπερ αδης ζωντα και αρωμεν αυτου την μνημην εκ γης	12 Let us swallow him up alive like hell, and whole as one that goeth down into the pit.
13 την κτησιν αυτου την πολυτελη καταλαβωμεθα πλησωμεν δε οικους ημετερους σκυλων	13 We shall find all precious substance, we shall fill our houses with spoils.
14 τον δε σον κληρον βαλε εν ημιν κοινον δε βαλλαντιον κτησωμεθα παντες και μαρσιππιον εν γενηθητω ημιν	14 Cast in thy lot with us, let us all have one purse.
15 μη πορευθης εν οδω μετ' αυτων εκκλινον δε τον ποδα σου εκ των τριβων αυτων	15 My son, walk not thou with them, restrain thy foot from their paths.
16 οι γαρ ποδες αυτων εις κακιαν τρεχουσιν και ταχινοι του εκχεαι αιμα	16 For their feet run to evil, and make haste to shed blood.
17 ου γαρ αδικως εκτεινεται δικτυα πτερωτοις	17 But a net is spread in vain before the eyes of them that have wings.
18 αυτοι γαρ οι φονου μετεχοντες θησαυριζουσιν εαυτοις κακα η δε καταστροφη ανδρων παρανομων κακη	18 And they themselves lie in wait for their own blood, and practise deceits against their own souls.
19 αυται αι οδοι εισιν παντων των συντελουντων τα ανομα τη γαρ ασεβεια την εαυτων ψυχην αφαιρουνται	19 So the wage of every covetous man destroy the souls of the possessors.
20 σοφια εν εξοδοις υμνειται εν δε πλατειαις παρρησιαν αγει	20 Wisdom preacheth abroad, she uttereth her voice in the streets:
21 επ' ακρων δε τειχεων κηρυσσεται επι δε πυλαις δυναστων παρεδρευει επι δε πυλαις πολεως θαρρουσα λεγει	21 At the head of multitudes she crieth out, in the entrance of the gates of the city she uttereth her words, saying:
22 οσον αν χρονον ακακοι εχωνται της δικαιοσυνης ουκ αισχυνθησονται οι δε αφρονες της υβρεως οντες επιθυμηται ασεβεις γενομενοι εμισησαν αισθησιν	22 O children, how long will you love childishness, and fools covet those things which are hurtful to themselves, and the unwise hate knowledge?
23 και υπευθυνοι εγενοντο ελεγχοις ιδου προησομαι υμιν εμης πνοης ρησιν διδαξω δε υμας τον εμον λογον	23 Turn ye at my reproof: behold I will utter my spirit to you, and will shew you my words.
24 επειδη εκαλουν και ουχ υπηκουσατε και εξετεινον λογους και ου προσειχετε	24 Because I called, and you refused: I stretched out my hand, and there was none that regarded.
25 αλλα ακυρους εποιειτε εμας βουλας τοις δε εμοις ελεγχοις ηπειθησατε	25 You have despised all my counsel, and have neglected my reprehensions.
26 τοιγαρουν καγω τη υμετερα απωλεια επιγελασομαι καταχαρουμαι δε ηνικα αν ερχηται υμιν ολεθρος	26 I also will laugh in your destruction, and will mock when that shall come to you which you feared.
27 και ως αν αφικηται υμιν αφνω θορυβος η δε καταστροφη ομοιως καταιγιδι παρη και οταν ερχηται υμιν θλιψις και πολιορκια η οταν ερχηται υμιν ολεθρος	27 When sudden calamity shall fall on you, and destruction, as a tempest, shall be at hand: when tribulation and distress shall come upon you:
28 εσται γαρ οταν επικαλεσησθε με εγω δε ουκ εισακουσομαι υμων ζητησουσιν με κακοι και ουχ ευρησουσιν	28 Then shall they call upon me, and I will not hear: they shall rise in the morning and shall not find me:
29 εμισησαν γαρ σοφιαν τον δε φοβον του κυριου ου προειλαντο	29 Because they have hated instruction and received not the fear of the Lord,
30 ουδε ηθελον εμαις προσεχειν βουλαις εμυκτηριζον δε εμους ελεγχους	30 Nor consented to my counsel, but despised all my reproof.
31 τοιγαρουν εδονται της εαυτων οδου τους καρπους και της εαυτων ασεβειας πλησθησονται	31 Therefore they shall eat the fruit of their own way, and shall be filled with their own devices.
32 ανθ' ων γαρ ηδικουν νηπιους φονευθησονται και εξετασμος ασεβεις ολει	32 The turning away of little ones shall kill them, and the prosperity of fools shall destroy them.
33 ο δε εμου ακουων κατασκηνωσει επ' ελπιδι και ησυχασει αφοβως απο παντος κακου	33 But he that shall hear me, shall rest without terror, and shall enjoy abundance, without fear of evils.