ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 1

LXX	KING JAMES BIBLE
1 παροιμιαι σαλωμωντος υιου δαυιδ ος εβασιλευσεν εν ισραηλ	1 The proverbs of Solomon the son of David, king of Israel;
2 γνωναι σοφιαν και παιδειαν νοησαι τε λογους φρονησεως	2 To know wisdom and instruction; to perceive the words of understanding;
3 δεξασθαι τε στροφας λογων νοησαι τε δικαιοσυνην αληθη και κριμα κατευθυνειν	3 To receive the instruction of wisdom, justice, and judgment, and equity;
4 ινα δω ακακοις πανουργιαν παιδι δε νεω αισθησιν τε και εννοιαν	4 To give subtilty to the simple, to the young man knowledge and discretion.
5 τωνδε γαρ ακουσας σοφος σοφωτερος εσται ο δε νοημων κυβερνησιν κτησεται	5 A wise man will hear, and will increase learning; and a man of understanding shall attain unto wise counsels:
6 νοησει τε παραβολην και σκοτεινον λογον ρησεις τε σοφων και αινιγματα	6 To understand a proverb, and the interpretation; the words of the wise, and their dark sayings.
7 αρχη σοφιας φοβος θεου συνεσις δε αγαθη πασι τοις ποιουσιν αυτην ευσεβεια δε εις θεον αρχη αισθησεως σοφιαν δε και παιδειαν ασεβεις εξουθενησουσιν	7 The fear of the LORD is the beginning of knowledge: but fools despise wisdom and instruction.
8 ακουε υιε παιδειαν πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου	8 My son, hear the instruction of thy father, and forsake not the law of thy mother:
9 στεφανον γαρ χαριτων δεξη ση κορυφη και κλοιον χρυσεον περι σω τραχηλω	9 For they shall be an ornament of grace unto thy head, and chains about thy neck.
10 υιε μη σε πλανησωσιν ανδρες ασεβεις μηδε βουληθης εαν παρακαλεσωσι σε λεγοντες	10 My son, if sinners entice thee, consent thou not.
11 ελθε μεθ' ημων κοινωνησον αιματος κρυψωμεν δε εις γην ανδρα δικαιον αδικως	11 If they say, Come with us, let us lay wait for blood, let us lurk privily for the innocent without cause:
12 καταπιωμεν δε αυτον ωσπερ αδης ζωντα και αρωμεν αυτου την μνημην εκ γης	12 Let us swallow them up alive as the grave; and whole, as those that go down into the pit:
13 την κτησιν αυτου την πολυτελη καταλαβωμεθα πλησωμεν δε οικους ημετερους σκυλων	13 We shall find all precious substance, we shall fill our houses with spoil:
14 τον δε σον κληρον βαλε εν ημιν κοινον δε βαλλαντιον κτησωμεθα παντες και μαρσιππιον εν γενηθητω ημιν	14 Cast in thy lot among us; let us all have one purse:
15 μη πορευθης εν οδω μετ' αυτων εκκλινον δε τον ποδα σου εκ των τριβων αυτων	15 My son, walk not thou in the way with them; refrain thy foot from their path:
16 οι γαρ ποδες αυτων εις κακιαν τρεχουσιν και ταχινοι του εκχεαι αιμα	16 For their feet run to evil, and make haste to shed blood.
17 ου γαρ αδικως εκτεινεται δικτυα πτερωτοις	17 Surely in vain the net is spread in the sight of any bird.
18 αυτοι γαρ οι φονου μετεχοντες θησαυριζουσιν εαυτοις κακα η δε καταστροφη ανδρων παρανομων κακη	18 And they lay wait for their own blood; they lurk privily for their own lives.
19 αυται αι οδοι εισιν παντων των συντελουντων τα ανομα τη γαρ ασεβεια την εαυτων ψυχην αφαιρουνται	19 So are the ways of every one that is greedy of gain; which taketh away the life of the owners thereof.
20 σοφια εν εξοδοις υμνειται εν δε πλατειαις παρρησιαν αγει	20 Wisdom crieth without; she uttereth her voice in the streets:
21 επ' ακρων δε τειχεων κηρυσσεται επι δε πυλαις δυναστων παρεδρευει επι δε πυλαις πολεως θαρρουσα λεγει	21 She crieth in the chief place of concourse, in the openings of the gates: in the city she uttereth her words, saying,
22 οσον αν χρονον ακακοι εχωνται της δικαιοσυνης ουκ αισχυνθησονται οι δε αφρονες της υβρεως οντες επιθυμηται ασεβεις γενομενοι εμισησαν αισθησιν	22 How long, ye simple ones, will ye love simplicity? and the scorners delight in their scorning, and fools hate knowledge?
23 και υπευθυνοι εγενοντο ελεγχοις ιδου προησομαι υμιν εμης πνοης ρησιν διδαξω δε υμας τον εμον λογον	23 Turn you at my reproof: behold, I will pour out my spirit unto you, I will make known my words unto you.
24 επειδη εκαλουν και ουχ υπηκουσατε και εξετεινον λογους και ου προσειχετε	24 Because I have called, and ye refused; I have stretched out my hand, and no man regarded;
25 αλλα ακυρους εποιειτε εμας βουλας τοις δε εμοις ελεγχοις ηπειθησατε	25 But ye have set at nought all my counsel, and would none of my reproof:
26 τοιγαρουν καγω τη υμετερα απωλεια επιγελασομαι καταχαρουμαι δε ηνικα αν ερχηται υμιν ολεθρος	26 I also will laugh at your calamity; I will mock when your fear cometh;
27 και ως αν αφικηται υμιν αφνω θορυβος η δε καταστροφη ομοιως καταιγιδι παρη και οταν ερχηται υμιν θλιψις και πολιορκια η οταν ερχηται υμιν ολεθρος	27 When your fear cometh as desolation, and your destruction cometh as a whirlwind; when distress and anguish cometh upon you.
28 εσται γαρ οταν επικαλεσησθε με εγω δε ουκ εισακουσομαι υμων ζητησουσιν με κακοι και ουχ ευρησουσιν	28 Then shall they call upon me, but I will not answer; they shall seek me early, but they shall not find me:
29 εμισησαν γαρ σοφιαν τον δε φοβον του κυριου ου προειλαντο	29 For that they hated knowledge, and did not choose the fear of the LORD:
30 ουδε ηθελον εμαις προσεχειν βουλαις εμυκτηριζον δε εμους ελεγχους	30 They would none of my counsel: they despised all my reproof.
31 τοιγαρουν εδονται της εαυτων οδου τους καρπους και της εαυτων ασεβειας πλησθησονται	31 Therefore shall they eat of the fruit of their own way, and be filled with their own devices.
32 ανθ' ων γαρ ηδικουν νηπιους φονευθησονται και εξετασμος ασεβεις ολει	32 For the turning away of the simple shall slay them, and the prosperity of fools shall destroy them.
33 ο δε εμου ακουων κατασκηνωσει επ' ελπιδι και ησυχασει αφοβως απο παντος κακου	33 But whoso hearkeneth unto me shall dwell safely, and shall be quiet from fear of evil.