1 παροιμιαι σαλωμωντος υιου δαυιδ ος εβασιλευσεν εν ισραηλ | 1 Provérbios de Salomão, filho de Davi, rei de Israel, |
2 γνωναι σοφιαν και παιδειαν νοησαι τε λογους φρονησεως | 2 para conhecer a sabedoria e a instrução, para compreender as palavras sensatas, |
3 δεξασθαι τε στροφας λογων νοησαι τε δικαιοσυνην αληθη και κριμα κατευθυνειν | 3 para adquirir as lições do bom senso, da justiça, da eqüidade e da retidão; |
4 ινα δω ακακοις πανουργιαν παιδι δε νεω αισθησιν τε και εννοιαν | 4 para dar aos simples o discernimento, ao adolescente a ciência e a reflexão. |
5 τωνδε γαρ ακουσας σοφος σοφωτερος εσται ο δε νοημων κυβερνησιν κτησεται | 5 Que o sábio escute, e aumentará seu saber, e o homem inteligente adquirirá prudência |
6 νοησει τε παραβολην και σκοτεινον λογον ρησεις τε σοφων και αινιγματα | 6 para compreender os provérbios, as alegorias, as máximas dos sábios e seus enigmas. |
7 αρχη σοφιας φοβος θεου συνεσις δε αγαθη πασι τοις ποιουσιν αυτην ευσεβεια δε εις θεον αρχη αισθησεως σοφιαν δε και παιδειαν ασεβεις εξουθενησουσιν | 7 O temor do Senhor é o princípio da sabedoria. Os insensatos desprezam a sabedoria e a instrução. |
8 ακουε υιε παιδειαν πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου | 8 Ouve, meu filho, a instrução de teu pai: não desprezes o ensinamento de tua mãe. |
9 στεφανον γαρ χαριτων δεξη ση κορυφη και κλοιον χρυσεον περι σω τραχηλω | 9 Isto será, pois, um diadema de graça para tua cabeça e um colar para teu pescoço. |
10 υιε μη σε πλανησωσιν ανδρες ασεβεις μηδε βουληθης εαν παρακαλεσωσι σε λεγοντες | 10 Meu filho, se pecadores te quiserem seduzir, não consintas; |
11 ελθε μεθ' ημων κοινωνησον αιματος κρυψωμεν δε εις γην ανδρα δικαιον αδικως | 11 se te disserem: Vem conosco, faremos emboscadas, para {derramar} sangue, armaremos ciladas ao inocente, sem motivo, |
12 καταπιωμεν δε αυτον ωσπερ αδης ζωντα και αρωμεν αυτου την μνημην εκ γης | 12 como a região dos mortos devoremo-lo vivo, inteiro, como aquele que desce à cova. |
13 την κτησιν αυτου την πολυτελη καταλαβωμεθα πλησωμεν δε οικους ημετερους σκυλων | 13 Nós acharemos toda a sorte de coisas preciosas, nós encheremos nossas casas de despojos. |
14 τον δε σον κληρον βαλε εν ημιν κοινον δε βαλλαντιον κτησωμεθα παντες και μαρσιππιον εν γενηθητω ημιν | 14 Tu desfrutarás tua parte conosco, uma só será a bolsa comum de todos nós! |
15 μη πορευθης εν οδω μετ' αυτων εκκλινον δε τον ποδα σου εκ των τριβων αυτων | 15 Oh, não andes com eles, afasta teus passos de suas sendas, |
16 οι γαρ ποδες αυτων εις κακιαν τρεχουσιν και ταχινοι του εκχεαι αιμα | 16 porque seus passos se dirigem para o mal, e se apressam a derramar sangue. |
17 ου γαρ αδικως εκτεινεται δικτυα πτερωτοις | 17 Debalde se lança a rede diante daquele que tem asas. |
18 αυτοι γαρ οι φονου μετεχοντες θησαυριζουσιν εαυτοις κακα η δε καταστροφη ανδρων παρανομων κακη | 18 Eles mesmos armam emboscadas contra seu próprio sangue e se enganam a si mesmos. |
19 αυται αι οδοι εισιν παντων των συντελουντων τα ανομα τη γαρ ασεβεια την εαυτων ψυχην αφαιρουνται | 19 Tal é a sorte de todo homem ávido de riqueza: arrebata a vida àquele que a detém. |
20 σοφια εν εξοδοις υμνειται εν δε πλατειαις παρρησιαν αγει | 20 A Sabedoria clama nas ruas, eleva sua voz na praça, |
21 επ' ακρων δε τειχεων κηρυσσεται επι δε πυλαις δυναστων παρεδρευει επι δε πυλαις πολεως θαρρουσα λεγει | 21 clama nas esquinas da encruzilhada, à entrada das portas da cidade ela faz ouvir sua voz: e até quando os que zombam se comprazerão na zombaria? |
22 οσον αν χρονον ακακοι εχωνται της δικαιοσυνης ουκ αισχυνθησονται οι δε αφρονες της υβρεως οντες επιθυμηται ασεβεις γενομενοι εμισησαν αισθησιν | 22 Até quando, insensatos, amareis a tolice, e os tolos odiarão a ciência? |
23 και υπευθυνοι εγενοντο ελεγχοις ιδου προησομαι υμιν εμης πνοης ρησιν διδαξω δε υμας τον εμον λογον | 23 Convertei-vos às minhas admoestações, espalharei sobre vós o meu espírito, ensinar-vos-ei minhas palavras. |
24 επειδη εκαλουν και ουχ υπηκουσατε και εξετεινον λογους και ου προσειχετε | 24 Uma vez que recusastes o meu chamado e ninguém prestou atenção quando estendi a mão, |
25 αλλα ακυρους εποιειτε εμας βουλας τοις δε εμοις ελεγχοις ηπειθησατε | 25 uma vez que negligenciastes todos os meus conselhos e não destes ouvidos às minhas admoestações, |
26 τοιγαρουν καγω τη υμετερα απωλεια επιγελασομαι καταχαρουμαι δε ηνικα αν ερχηται υμιν ολεθρος | 26 também eu me rirei do vosso infortúnio e zombarei, quando vos sobrevier um terror, |
27 και ως αν αφικηται υμιν αφνω θορυβος η δε καταστροφη ομοιως καταιγιδι παρη και οταν ερχηται υμιν θλιψις και πολιορκια η οταν ερχηται υμιν ολεθρος | 27 quando vier sobre vós um pânico, como furacão; quando se abater sobre vós a calamidade, como a tempestade; e quando caírem sobre vós tribulação e angústia. |
28 εσται γαρ οταν επικαλεσησθε με εγω δε ουκ εισακουσομαι υμων ζητησουσιν με κακοι και ουχ ευρησουσιν | 28 Então me chamarão, mas não responderei; procurar-me-ão, mas não atenderei. |
29 εμισησαν γαρ σοφιαν τον δε φοβον του κυριου ου προειλαντο | 29 Porque detestam a ciência sem lhe antepor o temor do Senhor, |
30 ουδε ηθελον εμαις προσεχειν βουλαις εμυκτηριζον δε εμους ελεγχους | 30 porque repelem meus conselhos com desprezo às minhas exortações; |
31 τοιγαρουν εδονται της εαυτων οδου τους καρπους και της εαυτων ασεβειας πλησθησονται | 31 comerão do fruto dos seus erros e se saciarão com seus planos, |
32 ανθ' ων γαρ ηδικουν νηπιους φονευθησονται και εξετασμος ασεβεις ολει | 32 porque a apostasia dos tolos os mata e o desleixo dos insensatos os perde. |
33 ο δε εμου ακουων κατασκηνωσει επ' ελπιδι και ησυχασει αφοβως απο παντος κακου | 33 Aquele que me escuta, porém, habitará com segurança, viverá tranqüilo, sem recear dano algum. |