1 Figliuol mio, non dimenticare il mio insegnamento; E il cuor tuo guardi i miei comandamenti; | 1 Υιε μου, μη λησμονης τους νομους μου, και η καρδια σου ας φυλαττη τας εντολας μου. |
2 Perchè ti aggiungeranno lunghezza di giorni, Ed anni di vita, e prosperità. | 2 Διοτι μακροτητα ημερων και ετη ζωης και ειρηνην θελουσι προσθεσει εις σε. |
3 Benignità e verità non ti abbandoneranno; Legateli in su la gola, scrivili in su la tavola del tuo cuore; | 3 Ελεος και αληθεια ας μη σε εγκαταλιπωσι? δεσον αυτας περι τον τραχηλον σου? εγχαραξον αυτας επι την πλακα της καρδιας σου? |
4 E tu troverai grazia e buon senno Appo Iddio, ed appo gli uomini. | 4 ουτω θελεις ευρει χαριν και ευνοιαν ενωπιον Θεου και ανθρωπων. |
5 Confidati nel Signore con tutto il tuo cuore; E non appoggiarti in su la tua prudenza. | 5 Ελπιζε επι Κυριον εξ ολης σου της καρδιας, και μη επιστηριζεσαι εις την συνεσιν σου? |
6 Riconoscilo in tutte le tue vie, Ed egli addirizzerà i tuoi sentieri | 6 εν πασαις ταις οδοις σου αυτον γνωριζε, και αυτος θελει διευθυνει τα διαβηματα σου. |
7 Non reputarti savio appo te stesso; Temi il Signore, e ritratti dal male. | 7 Μη φανταζεσαι σεαυτον σοφον? φοβου τον Κυριον και εκκλινον απο κακου. |
8 Ciò sarà una medicina al tuo bellico, Ed un inaffiamento alle tue ossa. | 8 Τουτο θελει εισθαι ιασις εις τα νευρα σου και μυελωσις εις τα οστα σου. |
9 Onora il Signore con le tue facoltà, E con le primizie d’ogni tua rendita; | 9 Τιμα τον Κυριον απο των υπαρχοντων σου και απο των απαρχων παντων των γεννηματων σου? |
10 Ed i tuoi granai saran ripieni di beni in ogni abbondanza, E le tue tigne traboccheranno di mosto. | 10 και θελουσιν εμπλησθη αι σιτοθηκαι σου απο αφθονιας και οι ληνοι σου θελουσιν εκχειλιζει απο νεου οινου. |
11 Figliuol mio, non disdegnar la correzione del Signore; E non ti rincresca il suo gastigamento; | 11 Υιε μου, μη καταφρονει την παιδειαν του Κυριου και μη αθυμει ελεγχομενος υπ' αυτου. |
12 Perciocchè il Signore gastiga chi egli ama; Anzi come un padre il figliuolo ch’egli gradisce | 12 Διοτι ο Κυριος ελεγχει οντινα αγαπα, καθως και ο πατηρ τον υιον, εις τον οποιον ευαρεστειται. |
13 Beato l’uomo che ha trovata sapienza, E l’uomo che ha ottenuto intendimento. | 13 Μακαριος ο ανθρωπος, οστις ευρηκε σοφιαν, και ο ανθρωπος, οστις απεκτησε συνεσιν? |
14 Perciocchè il traffico di essa è migliore che il traffico dell’argento, E la sua rendita è migliore che l’oro. | 14 Διοτι το εμποριον αυτης ειναι καλητερον παρα το εμποριον του αργυριου και το κερδος αυτης παρα χρυσιον καθαρον. |
15 Ella è più preziosa che le perle; E tutto ciò che tu hai di più caro non la pareggia. | 15 Ειναι τιμιωτερα πολυτιμων λιθων? και παντα οσα επιθυμησης δεν ειναι ανταξια αυτης. |
16 Lunghezza di giorni è alla sua destra; Ricchezza e gloria alla sua sinistra. | 16 Μακροτης ημερων ειναι εν τη δεξια αυτης? εν τη αριστερα αυτης, πλουτος και δοξα. |
17 Le sue vie son vie dilettevoli, E tutti i suoi sentieri sono pace. | 17 Αι οδοι αυτης ειναι οδοι τερπναι και πασαι αι τριβοι αυτης ειρηνη. |
18 Ella è un albero di vita a quelli che si appigliano ad essa; E beati coloro che la ritengono. | 18 Ειναι δενδρον ζωης εις τους εναγκαλιζομενους αυτην? και μακαριοι οι κρατουντες αυτην. |
19 Il Signore ha fondata la terra con sapienza; Egli ha stabiliti i cieli con intendimento. | 19 Δια της σοφιας εθεμελιωσεν ο Κυριος, εστερεωσε τους ουρανους εν συνεσει. |
20 Per lo suo conoscimento gli abissi furono fessi, E l’aria stilla la rugiada | 20 Δια της γνωσεως αυτου αι αβυσσοι ηνοιχθησαν και τα νεφη σταλαζουσι δροσον. |
21 Figliuol mio, non dipartansi giammai queste cose dagli occhi tuoi; Guarda la ragione e l’avvedimento; | 21 Υιε μου, ας μη απομακρυνθωσι ταυτα απο των οφθαλμων σου? φυλαττε ορθην βουλην και φρονησιν? |
22 E quelle saranno vita all’anima tua, E grazia alla tua gola. | 22 και θελει εισθαι ζωη εις την ψυχην σου και χαρις εις τον τραχηλον σου. |
23 Allora camminerai sicuramente per la tua via, Ed il tuo piè non incapperà. | 23 Τοτε θελεις περιπατει ασφαλως την οδον σου, και ο πους σου δεν θελει προσκοψει. |
24 Quando tu giacerai, non avrai spavento; E quando tu ti riposerai, il tuo sonno sarà dolce. | 24 Οταν πλαγιαζης, δεν θελεις τρομαζει? μαλιστα θελεις πλαγιαζει, και ο υπνος σου θελει εισθαι γλυκυς. |
25 Tu non temerai di subito spavento, Nè della ruina degli empi, quando ella avverrà. | 25 Δεν θελεις τρομαξει απο αιφνιδιου φοβου ουδε απο του ολεθρου των ασεβων, οταν επελθη? |
26 Perciocchè il Signore sarà al tuo fianco, E guarderà il tuo piè, che non sia preso | 26 Διοτι ο Κυριος θελει εισθαι η ελπις σου, και θελει φυλαξει τον ποδα σου απο του να πιασθη. |
27 Non negare il bene a quelli a cui è dovuto, Quando è in tuo potere di farlo. | 27 Μη αρνηθης το καλον προς εκεινους, εις τους οποιους πρεπει, οταν ηναι εν τη χειρι σου να καμνης αυτο. |
28 Non dire al tuo prossimo: Va’, e torna, E domani te lo darò, se tu l’hai appo te. | 28 Μη ειπης προς τον πλησιον σου, Υπαγε και επαναστρεψον και αυριον θελω σοι δωσει? ενω εχεις τουτο παρα σεαυτω. |
29 Non macchinare alcun male contro al tuo prossimo Che abita in sicurtà teco. | 29 Μη μηχανευου κακον κατα του πλησιον σου, ενω πεποιθως κατοικει μετα σου. |
30 Non litigar con alcuno senza cagione, S’egli non ti ha fatto alcun torto. | 30 Μη μαχου τινα αναιτιως, εαν δεν εκαμε κακον εις σε. |
31 Non portare invidia all’uomo violento, E non eleggere alcuna delle sue vie. | 31 Μη ζηλευε τον βιαιον ανθρωπον και μη εκλεξης μηδεμιαν εκ των οδων αυτου? |
32 Perciocchè l’uomo perverso è cosa abbominevole al Signore; Ma egli comunica il suo consiglio con gli uomini diritti. | 32 διοτι ο Κυριος βδελυττεται τον σκολιον? το δε απορρητον αυτου φανερονεται εις τους δικαιους. |
33 La maledizione del Signore è nella casa dell’empio; Ma egli benedirà la stanza de’ giusti. | 33 Καταρα Κυριου εν τω οικω του ασεβους? ευλογει δε την κατοικιαν των δικαιων. |
34 Se egli schernisce gli schernitori, Dà altresì grazia agli umili. | 34 Βεβαιως αυτος αντιταττεται εις τους υπερηφανους? εις δε τους ταπεινους διδει χαριν. |
35 I savi possederanno la gloria; Ma gli stolti se ne portano ignominia | 35 Οι σοφοι θελουσι κληρονομησει δοξαν? το δε υψος των αφρονων θελει εισθαι η ατιμια. |