Scrutatio

Domenica, 28 aprile 2024 - San Luigi Maria Grignion da Montfort ( Letture di oggi)

Lucas 18


font
VULGATABIBBIA CEI 2008
1 Dicebat autem et parabolam ad illos, quoniam oportet semper orare et non deficere,1 Diceva loro una parabola sulla necessità di pregare sempre, senza stancarsi mai:
2 dicens : Judex quidam erat in quadam civitate, qui Deum non timebat, et hominem non reverebatur.2 «In una città viveva un giudice, che non temeva Dio né aveva riguardo per alcuno.
3 Vidua autem quædam erat in civitate illa, et veniebat ad eum, dicens : Vindica me de adversario meo.3 In quella città c’era anche una vedova, che andava da lui e gli diceva: “Fammi giustizia contro il mio avversario”.
4 Et nolebat per multum tempus. Post hæc autem dixit intra se : Etsi Deum non timeo, nec hominem revereor :4 Per un po’ di tempo egli non volle; ma poi disse tra sé: “Anche se non temo Dio e non ho riguardo per alcuno,
5 tamen quia molesta est mihi hæc vidua, vindicabo illam, ne in novissimo veniens sugillet me.5 dato che questa vedova mi dà tanto fastidio, le farò giustizia perché non venga continuamente a importunarmi”».
6 Ait autem Dominus : Audite quid judex iniquitatis dicit :6 E il Signore soggiunse: «Ascoltate ciò che dice il giudice disonesto.
7 Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte, et patientiam habebit in illis ?7 E Dio non farà forse giustizia ai suoi eletti, che gridano giorno e notte verso di lui? Li farà forse aspettare a lungo?
8 Dico vobis quia cito faciet vindictam illorum. Verumtamen Filius hominis veniens, putas, inveniet fidem in terra ?
8 Io vi dico che farà loro giustizia prontamente. Ma il Figlio dell’uomo, quando verrà, troverà la fede sulla terra?».
9 Dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam justi, et aspernabantur ceteros, parabolam istam :9 Disse ancora questa parabola per alcuni che avevano l’intima presunzione di essere giusti e disprezzavano gli altri:
10 Duo homines ascenderunt in templum ut orarent : unus pharisæus et alter publicanus.10 «Due uomini salirono al tempio a pregare: uno era fariseo e l’altro pubblicano.
11 Pharisæus stans, hæc apud se orabat : Deus, gratias ago tibi, quia non sum sicut ceteri hominum : raptores, injusti, adulteri, velut etiam hic publicanus :11 Il fariseo, stando in piedi, pregava così tra sé: “O Dio, ti ringrazio perché non sono come gli altri uomini, ladri, ingiusti, adùlteri, e neppure come questo pubblicano.
12 jejuno bis in sabbato, decimas do omnium quæ possideo.12 Digiuno due volte alla settimana e pago le decime di tutto quello che possiedo”.
13 Et publicanus a longe stans, nolebat nec oculos ad cælum levare : sed percutiebat pectus suum, dicens : Deus propitius esto mihi peccatori.13 Il pubblicano invece, fermatosi a distanza, non osava nemmeno alzare gli occhi al cielo, ma si batteva il petto dicendo: “O Dio, abbi pietà di me peccatore”.
14 Dico vobis, descendit hic justificatus in domum suam ab illo : quia omnis qui se exaltat, humiliabitur, et qui se humiliat, exaltabitur.
14 Io vi dico: questi, a differenza dell’altro, tornò a casa sua giustificato, perché chiunque si esalta sarà umiliato, chi invece si umilia sarà esaltato».
15 Afferebant autem ad illum et infantes, ut eos tangeret. Quod cum viderent discipuli, increpabant illos.15 Gli presentavano anche i bambini piccoli perché li toccasse, ma i discepoli, vedendo ciò, li rimproveravano.
16 Jesus autem convocans illos, dixit : Sinite pueros venire ad me, et nolite vetare eos : talium est enim regnum Dei.16 Allora Gesù li chiamò a sé e disse: «Lasciate che i bambini vengano a me e non glielo impedite; a chi è come loro, infatti, appartiene il regno di Dio.
17 Amen dico vobis, quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer, non intrabit in illud.
17 In verità io vi dico: chi non accoglie il regno di Dio come l’accoglie un bambino, non entrerà in esso».
18 Et interrogavit eum quidam princeps, dicens : Magister bone, quid faciens vitam æternam possidebo ?18 Un notabile lo interrogò: «Maestro buono, che cosa devo fare per avere in eredità la vita eterna?».
19 Dixit autem ei Jesus : Quid me dicis bonum ? nemo bonus nisi solus Deus.19 Gesù gli rispose: «Perché mi chiami buono? Nessuno è buono, se non Dio solo.
20 Mandata nosti : non occides ; non mœchaberis ; non furtum facies ; non falsum testimonium dices ; honora patrem tuum et matrem.20 Tu conosci i comandamenti: Non commettere adulterio, non uccidere, non rubare, non testimoniare il falso, onora tuo padre e tua madre».
21 Qui ait : Hæc omnia custodivi a juventute mea.21 Costui disse: «Tutte queste cose le ho osservate fin dalla giovinezza».
22 Quo audito, Jesus ait ei : Adhuc unum tibi deest : omnia quæcumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in cælo : et veni, sequere me.22 Udito ciò, Gesù gli disse: «Una cosa ancora ti manca: vendi tutto quello che hai, distribuiscilo ai poveri e avrai un tesoro nei cieli; e vieni! Seguimi!».
23 His ille auditis, contristatus est : quia dives erat valde.23 Ma quello, udite queste parole, divenne assai triste perché era molto ricco.
24 Videns autem Jesus illum tristem factum, dixit : Quam difficile, qui pecunias habent, in regnum Dei intrabunt !24 Quando Gesù lo vide così triste, disse: «Quanto è difficile, per quelli che possiedono ricchezze, entrare nel regno di Dio.
25 facilius est enim camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum Dei.25 È più facile infatti per un cammello passare per la cruna di un ago, che per un ricco entrare nel regno di Dio!».
26 Et dixerunt qui audiebant : Et quis potest salvus fieri ?26 Quelli che ascoltavano dissero: «E chi può essere salvato?».
27 Ait illis : Quæ impossibilia sunt apud homines, possibilia sunt apud Deum.27 Rispose: «Ciò che è impossibile agli uomini, è possibile a Dio».
28 Ait autem Petrus : Ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te.28 Pietro allora disse: «Noi abbiamo lasciato i nostri beni e ti abbiamo seguito».
29 Qui dixit eis : Amen dico vobis, nemo est qui reliquit domum, aut parentes, aut fratres, aut uxorem, aut filios propter regnum Dei,29 Ed egli rispose: «In verità io vi dico, non c’è nessuno che abbia lasciato casa o moglie o fratelli o genitori o figli per il regno di Dio,
30 et non recipiat multo plura in hoc tempore, et in sæculo venturo vitam æternam.
30 che non riceva molto di più nel tempo presente e la vita eterna nel tempo che verrà».
31 Assumpsit autem Jesus duodecim, et ait illis : Ecce ascendimus Jerosolymam, et consummabuntur omnia quæ scripta sunt per prophetas de Filio hominis :31 Poi prese con sé i Dodici e disse loro: «Ecco, noi saliamo a Gerusalemme, e si compirà tutto ciò che fu scritto dai profeti riguardo al Figlio dell’uomo:
32 tradetur enim gentibus, et illudetur, et flagellabitur, et conspuetur :32 verrà infatti consegnato ai pagani, verrà deriso e insultato, lo copriranno di sputi
33 et postquam flagellaverint, occident eum, et tertia die resurget.33 e, dopo averlo flagellato, lo uccideranno e il terzo giorno risorgerà».
34 Et ipsi nihil horum intellexerunt, et erat verbum istud absconditum ab eis, et non intelligebant quæ dicebantur.
34 Ma quelli non compresero nulla di tutto questo; quel parlare restava oscuro per loro e non capivano ciò che egli aveva detto.
35 Factum est autem, cum appropinquaret Jericho, cæcus quidam sedebat secus viam, mendicans.35 Mentre si avvicinava a Gerico, un cieco era seduto lungo la strada a mendicare.
36 Et cum audiret turbam prætereuntem, interrogabat quid hoc esset.36 Sentendo passare la gente, domandò che cosa accadesse.
37 Dixerunt autem ei quod Jesus Nazarenus transiret.37 Gli annunciarono: «Passa Gesù, il Nazareno!».
38 Et clamavit, dicens : Jesu, fili David, miserere mei.38 Allora gridò dicendo: «Gesù, figlio di Davide, abbi pietà di me!».
39 Et qui præibant, increpabant eum ut taceret. Ipse vero multo magis clamabat : Fili David, miserere mei.39 Quelli che camminavano avanti lo rimproveravano perché tacesse; ma egli gridava ancora più forte: «Figlio di Davide, abbi pietà di me!».
40 Stans autem Jesus jussit illum adduci ad se. Et cum appropinquasset, interrogavit illum,40 Gesù allora si fermò e ordinò che lo conducessero da lui. Quando fu vicino, gli domandò:
41 dicens : Quid tibi vis faciam ? At ille dixit : Domine, ut videam.41 «Che cosa vuoi che io faccia per te?». Egli rispose: «Signore, che io veda di nuovo!».
42 Et Jesus dixit illi : Respice, fides tua te salvum fecit.42 E Gesù gli disse: «Abbi di nuovo la vista! La tua fede ti ha salvato».
43 Et confestim vidit, et sequebatur illum magnificans Deum. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo.43 Subito ci vide di nuovo e cominciò a seguirlo glorificando Dio. E tutto il popolo, vedendo, diede lode a Dio.