Giobbe (ايوب) 31

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 عهدا قطعت لعينيّ فكيف اتطلع في عذراء.	1 בְּרִית כָּרַתִּי לְעֵינָי וּמָה אֶתְבֹּונֵן עַל־בְּתוּלָה
2 وما هي قسمة الله من فوق ونصيب القدير من الاعالي.	2 וּמֶה ׀ חֵלֶק אֱלֹוהַּ מִמָּעַל וְנַחֲלַת דַּי מִמְּרֹמִים
3 أليس البوار لعامل الشر والنكر لفاعلي الاثم.	3 הֲלֹא־אֵיד לְעַוָּל וְנֵכֶר לְפֹעֲלֵי אָוֶן
4 أليس هو ينظر طرقي ويحصي جميع خطواتي.	4 הֲלֹא־הוּא יִרְאֶה דְרָכָי וְכָל־צְעָדַי יִסְפֹּור
5 ان كنت قد سلكت مع الكذب او اسرعت رجلي الى الغش.	5 אִם־הָלַכְתִּי עִם־שָׁוְא וַתַּחַשׁ עַל־מִרְמָה רַגְלִי
6 ليزنّي في ميزان الحق فيعرف الله كمالي.	6 יִשְׁקְלֵנִי בְמֹאזְנֵי־צֶדֶק וְיֵדַע אֱלֹוהַּ תֻּמָּתִי
7 ان حادت خطواتي عن الطريق وذهب قلبي وراء عينيّ او لصق عيب بكفيّ	7 אִם תִּטֶּה אַשֻּׁרִי מִנִּי הַדָּרֶךְ וְאַחַר עֵינַי הָלַךְ לִבִּי וּבְכַפַּי דָּבַק מֻאוּם ׃ פ
8 أزرع وغيري يأكل وفروعي تستأصل	8 אֶזְרְעָה וְאַחֵר יֹאכֵל וְצֶאֱצָאַי יְשֹׁרָשׁוּ
9 ان غوي قلبي على امرأة او كمنت على باب قريبي	9 אִם־נִפְתָּה לִבִּי עַל־אִשָּׁה וְעַל־פֶּתַח רֵעִי אָרָבְתִּי
10 فلتطحن امرأتي لآخر ولينحن عليها آخرون.	10 תִּטְחַן לְאַחֵר אִשְׁתִּי וְעָלֶיהָ יִכְרְעוּן אֲחֵרִין
11 لان هذه رذيلة وهي اثم يعرض للقضاة.	11 כִּי־ [הוּא כ] (הִיא ק) זִמָּה [וְהִיא כ] (וְהוּא ק) עָוֹן פְּלִילִים
12 لانها نار تأكل حتى الى الهلاك وتستأصل كل محصولي	12 כִּי אֵשׁ הִיא עַד־אֲבַדֹּון תֹּאכֵל וּבְכָל־תְּבוּאָתִי תְשָׁרֵשׁ
13 ان كنت رفضت حق عبدي وامتي في دعواهما عليّ	13 אִם־אֶמְאַס מִשְׁפַּט עַבְדִּי וַאֲמָתִי בְּרִבָם עִמָּדִי
14 فماذا كنت اصنع حين يقوم الله واذا افتقد فبماذا اجيبه.	14 וּמָה אֶעֱשֶׂה כִּי־יָקוּם אֵל וְכִי־יִפְקֹד מָה אֲשִׁיבֶנּוּ
15 أوليس صانعي في البطن صانعه وقد صوّرنا واحد في الرحم.	15 הֲ‍לֹא־בַבֶּטֶן עֹשֵׂנִי עָשָׂהוּ וַיְכֻנֶנּוּ בָּרֶחֶם אֶחָד
16 ان كنت منعت المساكين عن مرادهم او افنيت عيني الارملة	16 אִם־אֶמְנַע מֵחֵפֶץ דַּלִּים וְעֵינֵי אַלְמָנָה אֲכַלֶּה
17 او اكلت لقمتي وحدي فما اكل منها اليتيم.	17 וְאֹכַל פִּתִּי לְבַדִּי וְלֹא־אָכַל יָתֹום מִמֶּנָּה
18 بل منذ صباي كبر عندي كأب ومن بطن امي هديتها	18 כִּי מִנְּעוּרַי גְּדֵלַנִי כְאָב וּמִבֶּטֶן אִמִּי אַנְחֶנָּה
19 ان كنت رأيت هالكا لعدم اللبس او فقيرا بلا كسوة	19 אִם־אֶרְאֶה אֹובֵד מִבְּלִי לְבוּשׁ וְאֵין כְּסוּת לָאֶבְיֹון
20 ان لم تباركني حقواه وقد استدفأ بجزّة غنمي.	20 אִם־לֹא בֵרֲכוּנִי [חֲלָצֹו כ] (חֲלָצָיו ק) וּמִגֵּז כְּבָשַׂי יִתְחַמָּם
21 ان كنت قد هززت يدي على اليتيم لما رأيت عوني في الباب	21 אִם־הֲנִיפֹותִי עַל־יָתֹום יָדִי כִּי־אֶרְאֶה בַשַּׁעַר עֶזְרָתִי
22 فلتسقط عضدي من كتفي ولتنكسر ذراعي من قصبتها.	22 כְּתֵפִי מִשִּׁכְמָה תִפֹּול וְאֶזְרֹעִי מִקָּנָה תִשָּׁבֵר
23 لان البوار من الله رعب عليّ ومن جلاله لم استطع	23 כִּי פַחַד אֵלַי אֵיד אֵל וּמִשְּׂאֵתֹו לֹא אוּכָל
24 ان كنت قد جعلت الذهب عمدتي او قلت للابريز انت متكلي.	24 אִם־שַׂמְתִּי זָהָב כִּסְלִי וְלַכֶּתֶם אָמַרְתִּי מִבְטַחִי
25 ان كنت قد فرحت اذ كثرت ثروتي ولان يدي وجدت كثيرا.	25 אִם־אֶשְׂמַח כִּי־רַב חֵילִי וְכִי־כַבִּיר מָצְאָה יָדִי
26 ان كنت قد نظرت الى النور حين ضاء او الى القمر يسير بالبهاء	26 אִם־אֶרְאֶה אֹור כִּי יָהֵל וְיָרֵחַ יָקָר הֹלֵךְ
27 وغوي قلبي سرّا ولثم يدي فمي	27 וַיִּפְתְּ בַּסֵּתֶר לִבִּי וַתִּשַּׁק יָדִי לְפִי
28 فهذا ايضا اثم يعرض للقضاة لاني اكون قد جحدت الله من فوق	28 גַּם־הוּא עָוֹן פְּלִילִי כִּי־כִחַשְׁתִּי לָאֵל מִמָּעַל
29 ان كنت قد فرحت ببليّة مبغضي او شمتّ حين اصابه سوء.	29 אִם־אֶשְׂמַח בְּפִיד מְשַׂנְאִי וְהִתְעֹרַרְתִּי כִּי־מְצָאֹו רָע
30 بل لم ادع حنكي يخطئ في طلب نفسه بلعنة.	30 וְלֹא־נָתַתִּי לַחֲטֹא חִכִּי לִשְׁאֹל בְּאָלָה נַפְשֹׁו
31 ان كان اهل خيمتي لم يقولوا من ياتي باحد لم يشبع من طعامه.	31 אִם־לֹא אָמְרוּ מְתֵי אָהֳלִי מִי־יִתֵּן מִבְּשָׂרֹו לֹא נִשְׂבָּע
32 غريب لم يبت في الخارج. فتحت للمسافر ابوابي.	32 בַּחוּץ לֹא־יָלִין גֵּר דְּלָתַי לָאֹרַח אֶפְתָּח
33 ان كنت قد كتمت كالناس ذنبي لاخفاء اثمي في حضني	33 אִם־כִּסִּיתִי כְאָדָם פְּשָׁעָי לִטְמֹון בְּחֻבִּי עֲוֹנִי
34 اذ رهبت جمهورا غفيرا وروّعتني اهانة العشائر فكففت ولم اخرج من الباب	34 כִּי אֶעֱרֹוץ ׀ הָמֹון רַבָּה וּבוּז־מִשְׁפָּחֹות יְחִתֵּנִי וָאֶדֹּם לֹא־אֵצֵא פָתַח
35 من لي بمن يسمعني. هوذا امضائي ليجبني القدير. ومن لي بشكوى كتبها خصمي.	35 מִי יִתֶּן־לִי ׀ שֹׁמֵעַ לִי הֶן־תָּוִי שַׁדַּי יַעֲנֵנִי וְסֵפֶר כָּתַב אִישׁ רִיבִי
36 فكنت احملها على كتفي. كنت اعصبها تاجا لي.	36 אִם־לֹא עַלשִׁ־כְמִי אֶשָּׂאֶנּוּ אֶעֶנְדֶנּוּ עֲטָרֹות לִי
37 كنت اخبره بعدد خطواتي وادنو منه كشريف ــ	37 מִסְפַּר צְעָדַי אַגִּידֶנּוּ כְּמֹו־נָגִיד אֲקָרֲבֶנּוּ
38 ان كانت ارضي قد صرخت عليّ وتباكت اتلامها جميعا	38 אִם־עָלַי אַדְמָתִי תִזְעָק וְיַחַד תְּלָמֶיהָ יִבְכָּיוּן
39 ان كنت قد اكلت غلّتها بلا فضة او اطفأت انفس اصحابها	39 אִם־כֹּחָהּ אָכַלְתִּי בְלִי־כָסֶף וְנֶפֶשׁ בְּעָלֶיהָ הִפָּחְתִּי
40 فعوض الحنطة لينبت شوك وبدل الشعير زوان تمت اقوال ايوب	40 תַּחַת חִטָּה ׀ יֵצֵא חֹוחַ וְתַחַת־שְׂעֹרָה בָאְשָׁה תַּמּוּ דִּבְרֵי אִיֹּוב׃ פ