Salmi 65

LA SACRA BIBBIA	LXX
1 Al maestro di coro. Salmo. Di Davide. Canto.	1 εις το τελος ωδη ψαλμου αναστασεως αλαλαξατε τω θεω πασα η γη
2 A te s'addice la lode, o Dio, in Sion; a te si sciolga il voto in Gerusalemme,	2 ψαλατε δη τω ονοματι αυτου δοτε δοξαν αινεσει αυτου
3 a te che ascolti la prece. Davanti a te ogni mortale porta	3 ειπατε τω θεω ως φοβερα τα εργα σου εν τω πληθει της δυναμεως σου ψευσονται σε οι εχθροι σου
4 il peso delle sue colpe. Più grandi di noi sono i nostri misfatti, ma tu ci dài il tuo perdono.	4 πασα η γη προσκυνησατωσαν σοι και ψαλατωσαν σοι ψαλατωσαν τω ονοματι σου διαψαλμα
5 Beato l'uomo che tu eleggi e chiami vicino a te perché abiti nei tuoi atri! Vorremmo saziarci dei beni della tua casa! Santo è il tuo tempio!	5 δευτε και ιδετε τα εργα του θεου φοβερος εν βουλαις υπερ τους υιους των ανθρωπων
6 Con prodigi tu ci rispondi nella giustizia, tu, Dio della nostra salvezza; tu, speranza dei confini della terra e dei mari lontani.	6 ο μεταστρεφων την θαλασσαν εις ξηραν εν ποταμω διελευσονται ποδι εκει ευφρανθησομεθα επ' αυτω
7 Tu con la tua forza hai reso stabili i monti, tu che ti cingi di potenza.	7 τω δεσποζοντι εν τη δυναστεια αυτου του αιωνος οι οφθαλμοι αυτου επι τα εθνη επιβλεπουσιν οι παραπικραινοντες μη υψουσθωσαν εν εαυτοις διαψαλμα
8 Tu mettesti a tacere il fragore del mare, il fragore dei suoi flutti e lo strepito dei popoli.	8 ευλογειτε εθνη τον θεον ημων και ακουτισασθε την φωνην της αινεσεως αυτου
9 Furono presi da timore gli abitanti degli estremi confini davanti ai tuoi prodigi; le vie d'oriente e d'occidente farai gridare di gioia...	9 του θεμενου την ψυχην μου εις ζωην και μη δοντος εις σαλον τους ποδας μου
10 Hai visitato la terra e l'hai fatta sovrabbondare, l'hai resa ricca oltre ogni misura. Il canale divino è pieno di acqua; tu prepari per loro il frumento, perché così tu hai disposto.	10 οτι εδοκιμασας ημας ο θεος επυρωσας ημας ως πυρουται το αργυριον
11 Tu irrighi i suoi solchi, ne spiani le zolle, la bagni con le piogge, ne benedici i germogli.	11 εισηγαγες ημας εις την παγιδα εθου θλιψεις επι τον νωτον ημων
12 L'anno coroni con i tuoi benefici e le tue orme stillano abbondanza.	12 επεβιβασας ανθρωπους επι τας κεφαλας ημων διηλθομεν δια πυρος και υδατος και εξηγαγες ημας εις αναψυχην
13 Stillano i pascoli del deserto e si cingono le colline di letizia.	13 εισελευσομαι εις τον οικον σου εν ολοκαυτωμασιν αποδωσω σοι τας ευχας μου
14 Si vestono i prati di greggi e si ammantano le valli di frumento: essi esulteranno e canteranno.	14 ας διεστειλεν τα χειλη μου και ελαλησεν το στομα μου εν τη θλιψει μου
	15 ολοκαυτωματα μεμυαλωμενα ανοισω σοι μετα θυμιαματος και κριων ποιησω σοι βοας μετα χιμαρων διαψαλμα
	16 δευτε ακουσατε και διηγησομαι παντες οι φοβουμενοι τον θεον οσα εποιησεν τη ψυχη μου
	17 προς αυτον τω στοματι μου εκεκραξα και υψωσα υπο την γλωσσαν μου
	18 αδικιαν ει εθεωρουν εν καρδια μου μη εισακουσατω κυριος
	19 δια τουτο εισηκουσεν μου ο θεος προσεσχεν τη φωνη της δεησεως μου
	20 ευλογητος ο θεος ος ουκ απεστησεν την προσευχην μου και το ελεος αυτου απ' εμου