ΙΩΒ - Giobbe - Job 8

LXX	VULGATA
1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει	1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit :
2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου	2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui ?
3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον	3 Numquid Deus supplantat judicium ? aut Omnipotens subvertit quod justum est ?
4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων	4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ :
5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος	5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus ;
6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης	6 si mundus et rectus incesseris : statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,
7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα	7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων	8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam
9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος	9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),
10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα	10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου	11 Numquid vivere potest scirpus absque humore ? aut crescere carectum sine aqua ?
12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται	12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.
13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται	13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit.
14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη	14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus.
15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη	15 Innitetur super domum suam, et non stabit ; fulciet eam, et non consurget.
16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται	16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur.
17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται	17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα	18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet : Non novi te.
19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει	19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur.
20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται	20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis,
21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως	21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo.
22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται	22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.