1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει | 1 Bildad de Súaj replicó, diciendo: |
2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου | 2 ¿Hasta cuándo hablarás de esta manera y tus palabras serán un viento impetuoso? |
3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον | 3 ¿Acaso Dios distorsiona el derecho y el Todopoderoso tergiversa la justicia? |
4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων | 4 Si tus hijos pecaron contra él, él los dejó librados a sus propios delitos. |
5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος | 5 En cambio, si tú recurres a Dios e imploras al Todopoderoso, |
6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης | 6 si te mantienes puro y recto, seguramente, él pronto velará por ti y restablecerá tu morada de hombre justo. |
7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα | 7 Tus comienzos habrán sido poca cosa, frente a la grandeza de tu porvenir. |
8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων | 8 Interroga, si no, a las generaciones pasadas, considera lo que experimentaron sus padres. |
9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος | 9 Nosotros somos de ayer y no sabemos nada, nuestros días sobre la tierra son una sombra. |
10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα | 10 Ellos te instruirán y te hablarán, sacarán de su corazón estas palabras. |
11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου | 11 ¿Brota el papiro fuera de los pantanos? ¿Crece el junco donde no hay agua? |
12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται | 12 Tierno aún, y sin que nadie lo corte, se seca más pronto que cualquier otra hierba. |
13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται | 13 Tal es la suerte de los que olvidan a Dios, así perece la esperanza del impío. |
14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη | 14 Su confianza es apenas un hilo, su seguridad, una tela de araña. |
15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη | 15 Se apoya sobre su casa, y ella no resiste, se aferra a ella, y no queda en pie. |
16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται | 16 Ahí está lleno de savia ante los rayos del sol, sus retoños se extienden sobre su jardín; |
17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται | 17 sus raíces se entrelazan en el pedregal, se prenden al terreno rocoso. |
18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα | 18 Pero apenas lo arrancan de su sitio, este reniega de él, diciendo: «Nunca te vi». |
19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει | 19 ¡Esa es la buena suerte que le toca, mientras otro brota del polvo! |
20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται | 20 No, Dios no desdeña al hombre íntegro, ni toma de la mano a los malvados. |
21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως | 21 El llenará otra vez tu boca de risas y tus labios de aclamaciones jubilosas. |
22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται | 22 Los que te odian se cubrirán de vergüenza, y la carpa de los malvados no existirá más |