ΙΩΒ - Giobbe - Job 39

LXX	JERUSALEM
1 ει εγνως καιρον τοκετου τραγελαφων πετρας εφυλαξας δε ωδινας ελαφων	1 Sais-tu quand les bouquetins font leurs petits? As-tu observé des biches en travail?
2 ηριθμησας δε αυτων μηνας πληρεις τοκετου ωδινας δε αυτων ελυσας	2 Combien de mois dure leur gestation, quelle est l'époque de leur délivrance?
3 εξεθρεψας δε αυτων τα παιδια εξω φοβου ωδινας αυτων εξαποστελεις	3 Alors elles s'accroupissent pour mettre bas, elles se débarrassent de leurs portées.
4 απορρηξουσιν τα τεκνα αυτων πληθυνθησονται εν γενηματι εξελευσονται και ου μη ανακαμψουσιν αυτοις	4 Et quand leurs petits ont pris des forces et grandi, ils partent dans le désert et ne reviennent plus prèsd'elles.
5 τις δε εστιν ο αφεις ονον αγριον ελευθερον δεσμους δε αυτου τις ελυσεν	5 Qui a lâché l'onagre en liberté, délié la corde de l'âne sauvage?
6 εθεμην δε την διαιταν αυτου ερημον και τα σκηνωματα αυτου αλμυριδα	6 A lui, j'ai donné la steppe pour demeure, la plaine salée pour habitat.
7 καταγελων πολυοχλιας πολεως μεμψιν δε φορολογου ουκ ακουων	7 Il se rit du tumulte des villes et n'entend pas l'ânier vociférer.
8 κατασκεψεται ορη νομην αυτου και οπισω παντος χλωρου ζητει	8 Il explore les montagnes, son pâturage, à la recherche de toute verdure.
9 βουλησεται δε σοι μονοκερως δουλευσαι η κοιμηθηναι επι φατνης σου	9 Le boeuf sauvage voudra-t-il te servir, passer la nuit chez toi devant la crèche?
10 δησεις δε εν ιμασι ζυγον αυτου η ελκυσει σου αυλακας εν πεδιω	10 Attacheras-tu une corde à son cou, hersera-t-il les sillons derrière toi?
11 πεποιθας δε επ' αυτω οτι πολλη η ισχυς αυτου επαφησεις δε αυτω τα εργα σου	11 Peux-tu compter sur sa force très grande et lui laisser la peine de tes travaux?
12 πιστευσεις δε οτι αποδωσει σοι τον σπορον εισοισει δε σου τον αλωνα	12 Seras-tu assuré de son retour, pour amasser ton grain sur ton aire?
13 πτερυξ τερπομενων νεελασα εαν συλλαβη ασιδα και νεσσα	13 L'aile de l'autruche peut-elle se comparer au pennage de la cigogne et du faucon?
14 οτι αφησει εις γην τα ωα αυτης και επι χουν θαλψει	14 Elle abandonne à terre ses oeufs, les confie à la chaleur du sol.
15 και επελαθετο οτι πους σκορπιει και θηρια αγρου καταπατησει	15 Elle oublie qu'un pied peut les fouler, une bête sauvage les écraser.
16 απεσκληρυνεν τα τεκνα αυτης ωστε μη εαυτη εις κενον εκοπιασεν ανευ φοβου	16 Dure pour ses petits comme pour des étrangers, d'une peine inutile elle ne s'inquiète pas.
17 οτι κατεσιωπησεν αυτη ο θεος σοφιαν και ουκ εμερισεν αυτη εν τη συνεσει	17 C'est que Dieu l'a privée de sagesse, ne lui a point départi l'intelligence.
18 κατα καιρον εν υψει υψωσει καταγελασεται ιππου και του επιβατου αυτου	18 Mais sitôt qu'elle se dresse et se soulève, elle défie le cheval et son cavalier.
19 η συ περιεθηκας ιππω δυναμιν ενεδυσας δε τραχηλω αυτου φοβον	19 Donnes-tu au cheval la bravoure, revêts-tu son cou d'une crinière?
20 περιεθηκας δε αυτω πανοπλιαν δοξαν δε στηθεων αυτου τολμη	20 Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son hennissement altier répand la terreur.
21 ανορυσσων εν πεδιω γαυρια εκπορευεται δε εις πεδιον εν ισχυι	21 Il piaffe de joie dans le vallon, avec vigueur il s'élance au-devant des armes.
22 συναντων βελει καταγελα και ου μη αποστραφη απο σιδηρου	22 Il se moque de la peur et ne craint rien, il ne recule pas devant l'épée.
23 επ' αυτω γαυρια τοξον και μαχαιρα	23 Sur lui résonnent le carquois, la lance étincelante et le javelot.
24 και οργη αφανιει την γην και ου μη πιστευση εως αν σημανη σαλπιγξ	24 Frémissant d'impatience, il dévore l'espace; il ne se tient plus quand sonne la trompette:
25 σαλπιγγος δε σημαινουσης λεγει ευγε πορρωθεν δε οσφραινεται πολεμου συν αλματι και κραυγη	25 à chaque coup de trompette, il crie: Héah! Il flaire de loin la bataille, la voix tonnante des chefs et lescris.
26 εκ δε της σης επιστημης εστηκεν ιεραξ αναπετασας τας πτερυγας ακινητος καθορων τα προς νοτον	26 Est-ce avec ton discernement que le faucon prend son vol, qu'il déploie ses ailes vers le sud?
27 επι δε σω προσταγματι υψουται αετος γυψ δε επι νοσσιας αυτου καθεσθεις αυλιζεται	27 Sur ton ordre que l'aigle s'élève et place son nid dans les hauteurs?
28 επ' εξοχη πετρας και αποκρυφω	28 Il fait du rocher son habitat nocturne, d'un pic rocheux sa forteresse.
29 εκεισε ων ζητει τα σιτα πορρωθεν οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσιν	29 Il guette de là sa proie et ses yeux de loin l'aperçoivent.
30 νεοσσοι δε αυτου φυρονται εν αιματι ου δ' αν ωσι τεθνεωτες παραχρημα ευρισκονται	30 Ses petits lapent le sang, où il y a des tués, il est là.