1 ει εγνως καιρον τοκετου τραγελαφων πετρας εφυλαξας δε ωδινας ελαφων | 1 ¿Sabes tú cómo dan a luz las cabras monteses? ¿Observas el parto de las ciervas? |
2 ηριθμησας δε αυτων μηνας πληρεις τοκετου ωδινας δε αυτων ελυσας | 2 ¿Cuentas los meses de su gravidez y conoces el tiempo de su alumbramiento? |
3 εξεθρεψας δε αυτων τα παιδια εξω φοβου ωδινας αυτων εξαποστελεις | 3 Ellas se agachan, echan sus crías y depositan sus camadas. |
4 απορρηξουσιν τα τεκνα αυτων πληθυνθησονται εν γενηματι εξελευσονται και ου μη ανακαμψουσιν αυτοις | 4 Sus crías se hacen robustas y crecen, se van al campo y no vuelven más. |
5 τις δε εστιν ο αφεις ονον αγριον ελευθερον δεσμους δε αυτου τις ελυσεν | 5 ¿Quién dejó en libertad el asno salvaje y soltó las ataduras del onagro? |
6 εθεμην δε την διαιταν αυτου ερημον και τα σκηνωματα αυτου αλμυριδα | 6 Yo le di la estepa como casa y como morada, la tierra salitrosa. |
7 καταγελων πολυοχλιας πολεως μεμψιν δε φορολογου ουκ ακουων | 7 El se ríe del tumulto de la ciudad, no oye vociferar al arriero. |
8 κατασκεψεται ορη νομην αυτου και οπισω παντος χλωρου ζητει | 8 Explora las montañas en busca de pasto, va detrás de cada brizna verde. |
9 βουλησεται δε σοι μονοκερως δουλευσαι η κοιμηθηναι επι φατνης σου | 9 ¿Aceptará servirte el toro salvaje y pasará la noche junto a tu establo? |
10 δησεις δε εν ιμασι ζυγον αυτου η ελκυσει σου αυλακας εν πεδιω | 10 ¿Lo mantendrás sobre el surco con una rienda y trillará los valles detrás de ti? |
11 πεποιθας δε επ' αυτω οτι πολλη η ισχυς αυτου επαφησεις δε αυτω τα εργα σου | 11 ¿Contarías con él porque tiene mucha fuerza o podrías encomendarle tus trabajos? |
12 πιστευσεις δε οτι αποδωσει σοι τον σπορον εισοισει δε σου τον αλωνα | 12 ¿Confías acaso que él volverá para reunir los granos en tu era? |
13 πτερυξ τερπομενων νεελασα εαν συλλαβη ασιδα και νεσσα | 13 El avestruz bate sus alas alegremente, pero no tiene el plumaje de la cigüeña. |
14 οτι αφησει εις γην τα ωα αυτης και επι χουν θαλψει | 14 Cuando abandona sus huevos en la tierra y deja que se calienten sobre el polvo, |
15 και επελαθετο οτι πους σκορπιει και θηρια αγρου καταπατησει | 15 olvida que un pie los puede pisar y que una fiera puede aplastarlos. |
16 απεσκληρυνεν τα τεκνα αυτης ωστε μη εαυτη εις κενον εκοπιασεν ανευ φοβου | 16 Es cruel con sus crías, como si no fueran suyas, y no teme que sea vana su labor, |
17 οτι κατεσιωπησεν αυτη ο θεος σοφιαν και ουκ εμερισεν αυτη εν τη συνεσει | 17 porque Dios le negó la sabiduría y no le concedió la inteligencia. |
18 κατα καιρον εν υψει υψωσει καταγελασεται ιππου και του επιβατου αυτου | 18 Pero apenas se levanta y toma impulso, se ríe de caballo y de su jinete. |
19 η συ περιεθηκας ιππω δυναμιν ενεδυσας δε τραχηλω αυτου φοβον | 19 ¿Le das tú la fuerza al caballo y revistes su cuello de crines? |
20 περιεθηκας δε αυτω πανοπλιαν δοξαν δε στηθεων αυτου τολμη | 20 ¿Lo haces saltar como una langosta? ¡Es terrible su relincho altanero! |
21 ανορυσσων εν πεδιω γαυρια εκπορευεται δε εις πεδιον εν ισχυι | 21 El piafa de contento en la llanura, se lanza con brío al encuentro de las armas: |
22 συναντων βελει καταγελα και ου μη αποστραφη απο σιδηρου | 22 se ríe del miedo y no se asusta de nada, no retrocede delante de la espada. |
23 επ' αυτω γαυρια τοξον και μαχαιρα | 23 Por encima de él resuena la aljaba, la lanza fulgurante y la jabalina. |
24 και οργη αφανιει την γην και ου μη πιστευση εως αν σημανη σαλπιγξ | 24 Rugiendo de impaciencia, devora la distancia, no se contiene cuando suena la trompeta. |
25 σαλπιγγος δε σημαινουσης λεγει ευγε πορρωθεν δε οσφραινεται πολεμου συν αλματι και κραυγη | 25 Relincha a cada toque de trompeta, desde lejos olfatea la batalla, las voces de mando y los gritos de guerra. |
26 εκ δε της σης επιστημης εστηκεν ιεραξ αναπετασας τας πτερυγας ακινητος καθορων τα προς νοτον | 26 ¿Es por tu inteligencia que se cubre de plumas el halcón y despliega sus alas hacia el sur? |
27 επι δε σω προσταγματι υψουται αετος γυψ δε επι νοσσιας αυτου καθεσθεις αυλιζεται | 27 ¿Por una orden tuya levanta vuelo el águila y pone su nido en las alturas? |
28 επ' εξοχη πετρας και αποκρυφω | 28 La roca es su morada de día y de noche, la peña escarpada es su fortaleza |
29 εκεισε ων ζητει τα σιτα πορρωθεν οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσιν | 29 Desde allí está al acecho de su presa y sus ojos miran a lo lejos. |
30 νεοσσοι δε αυτου φυρονται εν αιματι ου δ' αν ωσι τεθνεωτες παραχρημα ευρισκονται | 30 Sus pichones se hartan de sangre; donde hay cadáveres, allí está ella. |