1 μετα τουτο ηνοιξεν ιωβ το στομα αυτου | 1 Allora Giobbe, aperta la sua bocca, maledisse il suo giorno, |
2 και κατηρασατο την ημεραν αυτου λεγων | 2 e disse: |
3 απολοιτο η ημερα εν η εγεννηθην και η νυξ εν η ειπαν ιδου αρσεν | 3 « Perisca il giorno in cui io nacqui, e la notte in cui fu detto: E' stato concepito un uomo. |
4 η ημερα εκεινη ειη σκοτος και μη αναζητησαι αυτην ο κυριος ανωθεν μηδε ελθοι εις αυτην φεγγος | 4 Quel giorno si cangi in tenebre, non ne tenga conto Dio dall'alto, non sia rischiarato dalla luce. |
5 εκλαβοι δε αυτην σκοτος και σκια θανατου επελθοι επ' αυτην γνοφος | 5 Lo ricopran le tenebre e l'ombra di morte, lo ravvolga la caligine, sia oppresso dall'amarezza. |
6 καταραθειη η ημερα και η νυξ εκεινη απενεγκαιτο αυτην σκοτος μη ειη εις ημερας ενιαυτου μηδε αριθμηθειη εις ημερας μηνων | 6 Un turbine tenebroso porti via quella notte, non sia contata fra i giorni dell'anno, non entri nel computo dei mesi. |
7 αλλα η νυξ εκεινη ειη οδυνη και μη ελθοι επ' αυτην ευφροσυνη μηδε χαρμονη | 7 Quella notte resti sola, non sia degna di lode. |
8 αλλα καταρασαιτο αυτην ο καταρωμενος την ημεραν εκεινην ο μελλων το μεγα κητος χειρωσασθαι | 8 La maledicano quelli che imprecano al giorno, quelli esperti nel suscitare il Leviatan. |
9 σκοτωθειη τα αστρα της νυκτος εκεινης υπομειναι και εις φωτισμον μη ελθοι και μη ιδοι εωσφορον ανατελλοντα | 9 Siano oscurate le stelle dalla sua caligine, aspetti e non veda la luce, nè lo spuntar della nascente aurora; |
10 οτι ου συνεκλεισεν πυλας γαστρος μητρος μου απηλλαξεν γαρ αν πονον απο οφθαλμων μου | 10 perchè non chiuse il seno che mi portò, nè tolse gli affanni dal mio sguardo. |
11 δια τι γαρ εν κοιλια ουκ ετελευτησα εκ γαστρος δε εξηλθον και ουκ ευθυς απωλομην | 11 Perchè non morii nel seno materno? Perchè appena uscitone non spirai? |
12 ινα τι δε συνηντησαν μοι γονατα ινα τι δε μαστους εθηλασα | 12 Perchè fui accolto sulle ginocchia? Perchè allattato alle mammelle? |
13 νυν αν κοιμηθεις ησυχασα υπνωσας δε ανεπαυσαμην | 13 Ora me la dormirei taciturno, riposerei nel mio sonno, |
14 μετα βασιλεων βουλευτων γης οι ηγαυριωντο επι ξιφεσιν | 14 coi re e cogli arbitri del mondo che si fabbricano solitudini, |
15 η μετα αρχοντων ων πολυς ο χρυσος οι επλησαν τους οικους αυτων αργυριου | 15 coi principi carichi d'oro che riempiono d'argento le loro case. |
16 η ωσπερ εκτρωμα εκπορευομενον εκ μητρας μητρος η ωσπερ νηπιοι οι ουκ ειδον φως | 16 O non sarei, come un aborto nascosto, e come quelli che concepiti, non videro la luce. |
17 εκει ασεβεις εξεκαυσαν θυμον οργης εκει ανεπαυσαντο κατακοποι τω σωματι | 17 Là i malvagi cessano d'agitarsi, là riposano gli spossati. |
18 ομοθυμαδον δε οι αιωνιοι ουκ ηκουσαν φωνην φορολογου | 18 Quelli che erano insieme incatenati, son senza noie, non sentendo più la voce dell'aguzzino. |
19 μικρος και μεγας εκει εστιν και θεραπων ου δεδοικως τον κυριον αυτου | 19 Vi sono il piccolo e il grande, e il servo è libero dal suo padrone. |
20 ινα τι γαρ δεδοται τοις εν πικρια φως ζωη δε ταις εν οδυναις ψυχαις | 20 perchè fu data la luce all'infelice, e la vita a quelli che han l'anima nell'amarezza, |
21 οι ομειρονται του θανατου και ου τυγχανουσιν ανορυσσοντες ωσπερ θησαυρους | 21 che aspettano la morte e non viene, la cercano come un tesoro, |
22 περιχαρεις δε εγενοντο εαν κατατυχωσιν | 22 O si rallegrano grandemente quando han trovato un sepolcro? |
23 θανατος ανδρι αναπαυμα συνεκλεισεν γαρ ο θεος κατ' αυτου | 23 ad un uomo la via del quale è nascosta e che Dio circonda di tenebre? |
24 προ γαρ των σιτων μου στεναγμος μοι ηκει δακρυω δε εγω συνεχομενος φοβω | 24 Prima di mangiare io sospiro, e come acque inondanti sono i miei ruggiti; |
25 φοβος γαρ ον εφροντισα ηλθεν μοι και ον εδεδοικειν συνηντησεν μοι | 25 Perchè il male ch'io paventava m'ha incolto, e quello di cui temevo m'è accaduto. |
26 ουτε ειρηνευσα ουτε ησυχασα ουτε ανεπαυσαμην ηλθεν δε μοι οργη | 26 E forse, non dissimulai, non tacqui, non mi detti pace? Eppure è piombata sopra di me l'indignazione ». |