ΙΩΒ - Giobbe - Job 3

LXX	JERUSALEM
1 μετα τουτο ηνοιξεν ιωβ το στομα αυτου	1 Enfin Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.
2 και κατηρασατο την ημεραν αυτου λεγων	2 Il prit la parole et dit:
3 απολοιτο η ημερα εν η εγεννηθην και η νυξ εν η ειπαν ιδου αρσεν	3 Périsse le jour qui me vit naître et la nuit qui annonça: "Un garçon vient d'être conçu."
4 η ημερα εκεινη ειη σκοτος και μη αναζητησαι αυτην ο κυριος ανωθεν μηδε ελθοι εις αυτην φεγγος	4 Ce jour-là, qu'il soit ténèbres, que Dieu, de là-haut, ne le réclame pas, que la lumière ne brille pas surlui!
5 εκλαβοι δε αυτην σκοτος και σκια θανατου επελθοι επ' αυτην γνοφος	5 Que le revendiquent ténèbre et ombre épaisse, qu'une nuée s'installe sur lui, qu'une éclipse en fasse saproie!
6 καταραθειη η ημερα και η νυξ εκεινη απενεγκαιτο αυτην σκοτος μη ειη εις ημερας ενιαυτου μηδε αριθμηθειη εις ημερας μηνων	6 Oui, que l'obscurité le possède, qu'il ne s'ajoute pas aux jours de l'année, n'entre point dans le comptedes mois!
7 αλλα η νυξ εκεινη ειη οδυνη και μη ελθοι επ' αυτην ευφροσυνη μηδε χαρμονη	7 Cette nuit-là, qu'elle soit stérile, qu'elle ignore les cris de joie!
8 αλλα καταρασαιτο αυτην ο καταρωμενος την ημεραν εκεινην ο μελλων το μεγα κητος χειρωσασθαι	8 Que la maudissent ceux qui maudissent les jours et sont prêts à réveiller Léviathan!
9 σκοτωθειη τα αστρα της νυκτος εκεινης υπομειναι και εις φωτισμον μη ελθοι και μη ιδοι εωσφορον ανατελλοντα	9 Que se voilent les étoiles de son aube, qu'elle attende en vain la lumière et ne voie point s'ouvrir lespaupières de l'aurore!
10 οτι ου συνεκλεισεν πυλας γαστρος μητρος μου απηλλαξεν γαρ αν πονον απο οφθαλμων μου	10 Car elle n'a pas fermé sur moi la porte du ventre, pour cacher à mes yeux la souffrance.
11 δια τι γαρ εν κοιλια ουκ ετελευτησα εκ γαστρος δε εξηλθον και ουκ ευθυς απωλομην	11 Pourquoi ne suis-je pas mort au sortir du sein, n'ai-je péri aussitôt enfanté?
12 ινα τι δε συνηντησαν μοι γονατα ινα τι δε μαστους εθηλασα	12 Pourquoi s'est-il trouvé deux genoux pour m'accueillir, deux mamelles pour m'allaiter?
13 νυν αν κοιμηθεις ησυχασα υπνωσας δε ανεπαυσαμην	13 Maintenant je serais couché en paix, je dormirais d'un sommeil reposant,
14 μετα βασιλεων βουλευτων γης οι ηγαυριωντο επι ξιφεσιν	14 avec les rois et les grands ministres de la terre, qui ont bâti leurs demeures dans des lieux désolés,
15 η μετα αρχοντων ων πολυς ο χρυσος οι επλησαν τους οικους αυτων αργυριου	15 ou avec les princes qui ont de l'or en abondance et de l'argent plein leurs tombes.
16 η ωσπερ εκτρωμα εκπορευομενον εκ μητρας μητρος η ωσπερ νηπιοι οι ουκ ειδον φως	16 Ou bien, tel l'avorton caché, je n'aurais pas existé, comme les petits qui ne voient pas le jour.
17 εκει ασεβεις εξεκαυσαν θυμον οργης εκει ανεπαυσαντο κατακοποι τω σωματι	17 Là prend fin l'agitation des méchants, là se reposent les épuisés.
18 ομοθυμαδον δε οι αιωνιοι ουκ ηκουσαν φωνην φορολογου	18 Les captifs de même sont laissés tranquilles et n'entendent plus les cris du surveillant.
19 μικρος και μεγας εκει εστιν και θεραπων ου δεδοικως τον κυριον αυτου	19 Là petits et grands se confondent et l'esclave recouvre sa liberté.
20 ινα τι γαρ δεδοται τοις εν πικρια φως ζωη δε ταις εν οδυναις ψυχαις	20 Pourquoi donner à un malheureux la lumière, la vie à ceux qui ont l'amertume au coeur,
21 οι ομειρονται του θανατου και ου τυγχανουσιν ανορυσσοντες ωσπερ θησαυρους	21 qui aspirent après la mort sans qu'elle vienne, fouillent à sa recherche plus que pour un trésor?
22 περιχαρεις δε εγενοντο εαν κατατυχωσιν	22 Ils se réjouiraient en face du tertre funèbre, exulteraient s'ils atteignaient la tombe.
23 θανατος ανδρι αναπαυμα συνεκλεισεν γαρ ο θεος κατ' αυτου	23 Pourquoi ce don à l'homme qui ne voit plus sa route et que Dieu enclôt sur lui-même?
24 προ γαρ των σιτων μου στεναγμος μοι ηκει δακρυω δε εγω συνεχομενος φοβω	24 Pour nourriture, j'ai mes soupirs, comme l'eau s'épanchent mes rugissements.
25 φοβος γαρ ον εφροντισα ηλθεν μοι και ον εδεδοικειν συνηντησεν μοι	25 Toutes mes craintes se réalisent et ce que je redoute m'arrive.
26 ουτε ειρηνευσα ουτε ησυχασα ουτε ανεπαυσαμην ηλθεν δε μοι οργη	26 Ni tranquillité ni paix pour moi, et mes tourments chassent le repos.