1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου | 1 ولكن اسمع الآن يا ايوب اقوالي واصغ الى كل كلامي. |
2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου | 2 هانذا قد فتحت فمي. لساني نطق في حنكي. |
3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει | 3 استقامة قلبي كلامي ومعرفة شفتيّ هما تنطقان بها خالصة. |
4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με | 4 روح الله صنعني ونسمة القدير احيتني. |
5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε | 5 ان استطعت فاجبني. احسن الدعوى امامي. انتصب. |
6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα | 6 هانذا حسب قولك عوضا عن الله انا ايضا من الطين تقرصت. |
7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι | 7 هوذا هيبتي لا ترهبك وجلالي لا يثقل عليك |
8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα | 8 انك قد قلت في مسامعي وصوت اقوالك سمعت. |
9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα | 9 قلت انا بريء بلا ذنب. زكي انا ولا اثم لي. |
10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον | 10 هوذا يطلب عليّ علل عداوة. يحسبني عدوا له. |
11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους | 11 وضع رجليّ في المقطرة. يراقب كل طرقي |
12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων | 12 ها انك في هذا لم تصب. انا اجيبك. لان الله اعظم من الانسان. |
13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα | 13 لماذا تخاصمه. لان كل اموره لا يجاوب عنها. |
14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον | 14 لكن الله يتكلم مرة وباثنتين لا يلاحظ الانسان. |
15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης | 15 في حلم في رؤيا الليل عند سقوط سبات على الناس في النعاس على المضجع |
16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν | 16 حينئذ يكشف آذان الناس ويختم على تاديبهم. |
17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο | 17 ليحول الانسان عن عمله ويكتم الكبرياء عن الرجل |
18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω | 18 ليمنع نفسه عن الحفرة وحياته من الزوال بحربة الموت. |
19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν | 19 ايضا يؤدب بالوجع على مضجعه ومخاصمة عظامه دائمة |
20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει | 20 فتكره حياته خبزا ونفسه الطعام الشهي. |
21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα | 21 فيبلى لحمه عن العيان وتنبري عظامه فلا ترى |
22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη | 22 وتقرب نفسه الى القبر وحياته الى المميتين. |
23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη | 23 ان وجد عنده مرسل وسيط واحد من الف ليعلن للانسان استقامته |
24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου | 24 يترءاف عليه ويقول اطلقه عن الهبوط الى الحفرة قد وجدت فدية. |
25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις | 25 يصير لحمه اغض من لحم الصبي ويعود الى ايام شبابه. |
26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην | 26 يصلّي الى الله فيرضى عنه ويعاين وجهه بهتاف فيرد على الانسان بره. |
27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον | 27 يغني بين الناس فيقول قد اخطأت وعوجت المستقيم ولم أجاز عليه. |
28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται | 28 فدى نفسي من العبور الى الحفرة فترى حياتي النور |
29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος | 29 هوذا كل هذه يفعلها الله مرتين وثلاثا بالانسان |
30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον | 30 ليرد نفسه من الحفرة ليستنير بنور الاحياء. |
31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω | 31 فاصغ يا ايوب واستمع لي. انصت فانا اتكلم. |
32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε | 32 ان كان عندك كلام فاجبني. تكلم. فاني اريد تبريرك. |
33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν | 33 والا فاستمع انت لي. انصت فاعلمك الحكمة |