1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου | 1 Toi donc, Job, entends mes arguments, sois attentif à toutes mes paroles. |
2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου | 2 J’ai commencé et je parle. |
3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει | 3 Ce sera pour dire des paroles de science, je ne dirai rien qui ne soit vrai. |
4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με | 4 33:5 Réponds-moi donc si tu le peux; prépare tes arguments et donne la réplique. |
5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε | 5 33:6 Devant Dieu je ne suis pas plus que toi, moi aussi j’ai été pétri d’argile; |
6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα | 6 33:4 fait par le souffle de Dieu, je suis vivant grâce à l’esprit du Puissant. |
7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι | 7 Tu n’as pas à craindre, comme avec sa terreur, tu ne sentiras pas le poids de ma main. |
8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα | 8 Du as donc dit devant moi, et je l’ai bien entendu: |
9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα | 9 “Je suis innocent et sans fautes, je suis pur de tout crime. |
10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον | 10 C’est Dieu qui me cherche des prétextes et qui me traite en ennemi. |
11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους | 11 Il a mis des entraves à mes pieds, il surveille tous mes pas.” |
12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων | 12 Je te réponds: Tu as tort de parler ainsi, car Dieu est bien plus grand qu’un humain. |
13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα | 13 Pourquoi lui fais-tu ce reproche qu’il laisse sans réponse toutes tes paroles? |
14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον | 14 Car Dieu parle, mais il ne le répète pas deux fois. |
15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης | 15 Ce peut être un rêve, une vision dans la nuit: tandis que l’homme repose sur sa couche, il tombe dans un état de torpeur, |
16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν | 16 et Dieu alors parle à l’oreille des humains, il les effraie par des apparitions. |
17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο | 17 Il veut arrêter l’homme dans son projet et le guérir de son orgueil. |
18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω | 18 C’est ainsi qu’il épargne à son âme la tombe et l’empêche de descendre au séjour des morts. |
19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν | 19 Il corrige aussi l’être humain par la douleur, quand il est en proie aux frissons de la fièvre: |
20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει | 20 quand il prend en dégoût son pain, et perd tout son appétit; |
21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα | 21 quand il maigrit à vue d’œil, et déjà n’a plus que la peau sur les os; |
22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη | 22 lorsque son âme approche de la fosse, et que sa vie aboutit au séjour des morts. |
23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη | 23 Mais alors un ange se penche sur lui, un parmi des milliers, un de ceux qui rappellent aux humains leur devoir. |
24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου | 24 Il prend pitié de lui et il implore: “Ne l’oblige pas à descendre dans la fosse, j’ai trouvé le moyen de racheter sa vie!” |
25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις | 25 Sa chair alors reprend vie: c’est une jeunesse! il revient aux jours de son adolescence; |
26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην | 26 Il se tourne vers Dieu qui le prend en grâce, il va le visiter et fait éclater sa joie, proclamant aux humains la justice de Dieu. |
27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον | 27 Il reconnaît devant les humains: “J’avais péché, commis l’injustice, et je n’en ai pas été puni. |
28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται | 28 Il m’a racheté, arraché à la fosse, et je vois encore la lumière!” |
29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος | 29 Oui, voilà comment Dieu agit, deux fois, trois fois pour la même personne. |
30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον | 30 C’est ainsi qu’il le ramène de la fosse, pour que brille sur lui la lumière des vivants. |
31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω | 31 Sois donc attentif, Job, écoute-moi, tais-toi un peu, que je parle. |
32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε | 32 S’il y a quelque chose à redire, dis-le, parle, j’aimerais que tu aies raison. |
33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν | 33 Sinon, tais-toi, écoute-moi, fais silence, que je t’enseigne la sagesse. |