ΙΩΒ - Giobbe - Job 31

LXX	SMITH VAN DYKE
1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον	1 عهدا قطعت لعينيّ فكيف اتطلع في عذراء.
2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων	2 وما هي قسمة الله من فوق ونصيب القدير من الاعالي.
3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν	3 أليس البوار لعامل الشر والنكر لفاعلي الاثم.
4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται	4 أليس هو ينظر طرقي ويحصي جميع خطواتي.
5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον	5 ان كنت قد سلكت مع الكذب او اسرعت رجلي الى الغش.
6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου	6 ليزنّي في ميزان الحق فيعرف الله كمالي.
7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων	7 ان حادت خطواتي عن الطريق وذهب قلبي وراء عينيّ او لصق عيب بكفيّ
8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης	8 أزرع وغيري يأكل وفروعي تستأصل
9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης	9 ان غوي قلبي على امرأة او كمنت على باب قريبي
10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη	10 فلتطحن امرأتي لآخر ولينحن عليها آخرون.
11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα	11 لان هذه رذيلة وهي اثم يعرض للقضاة.
12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν	12 لانها نار تأكل حتى الى الهلاك وتستأصل كل محصولي
13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με	13 ان كنت رفضت حق عبدي وامتي في دعواهما عليّ
14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι	14 فماذا كنت اصنع حين يقوم الله واذا افتقد فبماذا اجيبه.
15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια	15 أوليس صانعي في البطن صانعه وقد صوّرنا واحد في الرحم.
16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα	16 ان كنت منعت المساكين عن مرادهم او افنيت عيني الارملة
17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα	17 او اكلت لقمتي وحدي فما اكل منها اليتيم.
18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα	18 بل منذ صباي كبر عندي كأب ومن بطن امي هديتها
19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα	19 ان كنت رأيت هالكا لعدم اللبس او فقيرا بلا كسوة
20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων	20 ان لم تباركني حقواه وقد استدفأ بجزّة غنمي.
21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν	21 ان كنت قد هززت يدي على اليتيم لما رأيت عوني في الباب
22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη	22 فلتسقط عضدي من كتفي ولتنكسر ذراعي من قصبتها.
23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω	23 لان البوار من الله رعب عليّ ومن جلاله لم استطع
24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα	24 ان كنت قد جعلت الذهب عمدتي او قلت للابريز انت متكلي.
25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου	25 ان كنت قد فرحت اذ كثرت ثروتي ولان يدي وجدت كثيرا.
26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν	26 ان كنت قد نظرت الى النور حين ضاء او الى القمر يسير بالبهاء
27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα	27 وغوي قلبي سرّا ولثم يدي فمي
28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου	28 فهذا ايضا اثم يعرض للقضاة لاني اكون قد جحدت الله من فوق
29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε	29 ان كنت قد فرحت ببليّة مبغضي او شمتّ حين اصابه سوء.
30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος	30 بل لم ادع حنكي يخطئ في طلب نفسه بلعنة.
31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος	31 ان كان اهل خيمتي لم يقولوا من ياتي باحد لم يشبع من طعامه.
32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο	32 غريب لم يبت في الخارج. فتحت للمسافر ابوابي.
33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου	33 ان كنت قد كتمت كالناس ذنبي لاخفاء اثمي في حضني
34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω	34 اذ رهبت جمهورا غفيرا وروّعتني اهانة العشائر فكففت ولم اخرج من الباب
35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος	35 من لي بمن يسمعني. هوذا امضائي ليجبني القدير. ومن لي بشكوى كتبها خصمي.
36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον	36 فكنت احملها على كتفي. كنت اعصبها تاجا لي.
37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου	37 كنت اخبره بعدد خطواتي وادنو منه كشريف ــ
38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον	38 ان كانت ارضي قد صرخت عليّ وتباكت اتلامها جميعا
39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα	39 ان كنت قد اكلت غلّتها بلا فضة او اطفأت انفس اصحابها
40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν	40 فعوض الحنطة لينبت شوك وبدل الشعير زوان تمت اقوال ايوب