1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον | 1 I made a covenant with mine eyes; why then should I think upon a maid? |
2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων | 2 For what portion of God is there from above? and what inheritance of the Almighty from on high? |
3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν | 3 Is not destruction to the wicked? and a strange punishment to the workers of iniquity? |
4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται | 4 Doth not he see my ways, and count all my steps? |
5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον | 5 If I have walked with vanity, or if my foot hath hasted to deceit; |
6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου | 6 Let me be weighed in an even balance, that God may know mine integrity. |
7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων | 7 If my step hath turned out of the way, and mine heart walked after mine eyes, and if any blot hath cleaved to mine hands; |
8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης | 8 Then let me sow, and let another eat; yea, let my offspring be rooted out. |
9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης | 9 If mine heart have been deceived by a woman, or if I have laid wait at my neighbour's door; |
10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη | 10 Then let my wife grind unto another, and let others bow down upon her. |
11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα | 11 For this is an heinous crime; yea, it is an iniquity to be punished by the judges. |
12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν | 12 For it is a fire that consumeth to destruction, and would root out all mine increase. |
13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με | 13 If I did despise the cause of my manservant or of my maidservant, when they contended with me; |
14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι | 14 What then shall I do when God riseth up? and when he visiteth, what shall I answer him? |
15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια | 15 Did not he that made me in the womb make him? and did not one fashion us in the womb? |
16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα | 16 If I have withheld the poor from their desire, or have caused the eyes of the widow to fail; |
17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα | 17 Or have eaten my morsel myself alone, and the fatherless hath not eaten thereof; |
18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα | 18 (For from my youth he was brought up with me, as with a father, and I have guided her from my mother's womb;) |
19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα | 19 If I have seen any perish for want of clothing, or any poor without covering; |
20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων | 20 If his loins have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep; |
21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν | 21 If I have lifted up my hand against the fatherless, when I saw my help in the gate: |
22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη | 22 Then let mine arm fall from my shoulder blade, and mine arm be broken from the bone. |
23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω | 23 For destruction from God was a terror to me, and by reason of his highness I could not endure. |
24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα | 24 If I have made gold my hope, or have said to the fine gold, Thou art my confidence; |
25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου | 25 If I rejoiced because my wealth was great, and because mine hand had gotten much; |
26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν | 26 If I beheld the sun when it shined, or the moon walking in brightness; |
27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα | 27 And my heart hath been secretly enticed, or my mouth hath kissed my hand: |
28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου | 28 This also were an iniquity to be punished by the judge: for I should have denied the God that is above. |
29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε | 29 If I rejoiced at the destruction of him that hated me, or lifted up myself when evil found him: |
30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος | 30 Neither have I suffered my mouth to sin by wishing a curse to his soul. |
31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος | 31 If the men of my tabernacle said not, Oh that we had of his flesh! we cannot be satisfied. |
32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο | 32 The stranger did not lodge in the street: but I opened my doors to the traveller. |
33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου | 33 If I covered my transgressions as Adam, by hiding mine iniquity in my bosom: |
34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω | 34 Did I fear a great multitude, or did the contempt of families terrify me, that I kept silence, and went not out of the door? |
35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος | 35 Oh that one would hear me! behold, my desire is, that the Almighty would answer me, and that mine adversary had written a book. |
36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον | 36 Surely I would take it upon my shoulder, and bind it as a crown to me. |
37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου | 37 I would declare unto him the number of my steps; as a prince would I go near unto him. |
38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον | 38 If my land cry against me, or that the furrows likewise thereof complain; |
39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα | 39 If I have eaten the fruits thereof without money, or have caused the owners thereof to lose their life: |
40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν | 40 Let thistles grow instead of wheat, and cockle instead of barley. The words of Job are ended. |