ΙΩΒ - Giobbe - Job 31

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον	1 J’avais imposé une règle à mes yeux, que jamais ils ne s’arrêtent sur une vierge.
2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων	2 Car, que nous enverra Dieu, de ses hauteurs, quel est le sort que nous prépare là-haut le Puissant?
3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν	3 N’est-ce pas le malheur pour le méchant, les épreuves pour les malfaisants?
4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται	4 N’a-t-il donc pas vu ma conduite? N’a-t-il pas noté toutes mes démarches?
5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον	5 Ai-je vécu dans le mensonge, me suis-je affairé pour tromper les autres?
6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου	6 Qu’il me pèse sur la balance de la justice! Dieu, saura que je suis sans reproches.
7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων	7 Mes pas ont-ils dévié du droit chemin, me suis-je laissé mener par mes désirs, ai-je trempé dans des affaires sales?
8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης	8 Alors, qu’un autre dévore ce que j’ai semé, que soient déracinés mes rejetons!
9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης	9 Me suis-je égaré pour une femme, ai-je fait le guet à la porte de mon prochain?
10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη	10 Que ma femme, alors, tourne la meule pour d’autres, et qu’un autre couche avec elle!
11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα	11 (Car c’est une chose honteuse, un crime détestable.)
12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν	12 Car j’aurais allumé le feu qui dévore, qui consumerait mes biens jusqu’à ma perte.
13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με	13 Ai-je méprisé les droits de mon serviteur ou de ma servante en conflit avec moi?
14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι	14 Que ferais-je alors au tribunal de Dieu, que lui répondrais-je quand il m’interrogera?
15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια	15 Il m’a pétri dans le sein de ma mère, eux de même, un seul Dieu nous a tous formés dans le ventre.
16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα	16 31:38 Si ma terre a crié vengeance contre moi, et qu’avec elle mes sillons ont pleuré,
17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα	17 31:39 parce que j’en mangeais sans avoir rien payé, et suçais jusqu’au sang de ses travailleurs,
18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα	18 31:40 qu’ils donnent désormais, non du blé mais des ronces, et de la mauvaise herbe à la place de l’orge!
19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα	19 31:16 Ai-je refusé aux pauvres ce qu’ils désiraient, ai-je laissé la veuve attendre en vain?
20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων	20 31:17 Ai-je mangé mon pain tout seul, sans que l’orphelin en ait sa part?
21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν	21 31:18 Tout jeune encore je me faisais son père, dès ma plus tendre enfance j’assistais la veuve.
22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη	22 31:19 À peine voyais-je un pauvre à demi nu, un miséreux sans rien pour se couvrir,
23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω	23 31:20 qu’il se réchauffait sous la laine de mes bêtes, et de tout son corps il me bénissait.
24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα	24 31:21 Si j’ai fait un jour violence à l’orphelin, fort de mes appuis auprès des notables,
25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου	25 31:22 que mon épaule alors se détache du tronc, que mon bras se brise au coude!
26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν	26 31:23 Car je redoute les punitions de Dieu, et je ne pourrais rien face à sa majesté.
27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα	27 31:24 Ai-je mis ma confiance dans l’or, ai-je dit: “Avec toi, mon ami, je suis tranquille”?
28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου	28 31:25 Était-ce mon orgueil d’avoir tant de richesses et de m’être monté une telle fortune?
29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε	29 31:26 Quand je voyais le soleil en son éclat, la marche de la lune radieuse au firmament,
30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος	30 31:27 me suis-je secrètement laissé séduire? ai-je baisé ma main comme on fait pour un dieu?
31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος	31 31:28 Cela encore serait un crime détestable, car j’aurais renié le Dieu Très-Haut.
32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο	32 31:29 Me suis-je réjoui du malheur de mon ennemi, ai-je dansé de joie quand l’épreuve le frappait?
33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου	33 31:30 Non, je n’ai pas permis que ma bouche faute en lui souhaitant la mort!
34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω	34 31:31 Tous disaient dans ma tente: “À qui n’a-t-il pas donné, largement, sa viande?”
35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος	35 31:32 L’étranger ne passait pas la nuit dehors, car j’ouvrais mes portes au voyageur.
36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον	36 31:33 Ou bien aurais-je, c’est humain, caché mes fautes et refusé de reconnaître mes torts?
37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου	37 31:34 Ai-je alors vécu craignant les rumeurs, redoutant le mépris des familles, m’enfermant chez moi dans le silence?
38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον	38 31:35 Ah! qui me donnera d’être entendu? Je le signe: que le Puissant maintenant me réponde, que l’adversaire écrive son réquisitoire:
39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα	39 31:36 je le porterai sur ma poitrine, je m’en ferai des couronnes.
40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν	40 31:37 Je lui rendrai compte de tous mes pas, je me présenterai chez lui comme un prince. Fin des paroles de Job.