Scrutatio

Martedi, 14 maggio 2024 - San Mattia ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 31


font
LXXSAGRADA BIBLIA
1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον1 Eu havia feito um pacto com meus olhos: não desejaria olhar nunca para uma virgem.
2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων2 Que parte me daria Deus lá do alto, que sorte o Todo-poderoso me enviaria dos céus?
3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν3 A infelicidade não está reservada ao injusto, e o infortúnio ao iníquo?
4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται4 Não conhece Deus os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον5 Se caminhei com a mentira, se meu pé correu atrás da fraude,
6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου6 que Deus me pese em justas balanças e reconhecerá minha integridade.
7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων7 Se meus passos se desviaram do caminho, se meu coração seguiu meus olhos, se às minhas mãos se apegou qualquer mácula,
8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης8 semeie eu e outro o coma, e que minhas plantações sejam desenraizadas!
9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης9 Se meu coração foi seduzido por uma mulher, se fiquei à espreita à porta de meu vizinho,
10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη10 que minha mulher gire a mó para outro e que estranhos a possuam!
11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα11 Pois isso teria sido um crime, um delito dependente da justiça,
12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν12 um fogo que devoraria até o abismo, e que teria arruinado todos os meus bens.
13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με13 Nunca violei o direito de meus escravos, ou de minha serva, em suas discussões comigo.
14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι14 Que farei eu quando Deus se levantar? Quando me interrogar, que lhe responderei?
15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια15 Aquele que me criou no ventre, não o criou também a ele? Um mesmo criador não nos formou no seio da nossa mãe?
16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα16 Não recusei aos pobres aquilo que desejavam, não fiz desfalecer os olhos da viúva,
17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα17 não comi sozinho meu pedaço de pão, sem que o órfão tivesse a sua parte;
18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα18 desde minha infância cuidei deste como um pai, desde o ventre de minha mãe fui o guia da viúva.
19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα19 Se vi perecer um homem por falta de roupas, e o pobre que não tinha com que cobrir-se,
20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων20 sem que seus rins me tenham abençoado, aquecido como estava com a lã de minhas ovelhas;
21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν21 se levantei a mão contra o órfão, quando me via apoiado pelos juízes,
22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη22 que meu ombro caia de minhas costas, que meu braço seja arrancado de seu cotovelo!
23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω23 Pois o temor de Deus me invadiu, e diante de sua majestade não posso subsistir.
24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα24 Nunca pus no ouro minha segurança, nem jamais disse ao ouro puro: És minha esperança.
25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου25 Nunca me rejubilei por ser grande a minha riqueza, nem pelo fato de minha mão ter ajuntado muito.
26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν26 Quando eu via o sol brilhar, e a lua levantar-se em seu esplendor,
27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα27 jamais meu coração deixou-se seduzir em segredo, e minha mão não foi levada à boca para um beijo.
28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου28 Isto seria um crime digno de castigo, pois eu teria renegado o Deus do alto.
29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε29 Nunca me alegrei com a ruína de meu inimigo, e nem exultei quando a infelicidade o feriu.
30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος30 Não permiti que minha língua pecasse, reclamando sua morte por uma imprecação.
31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος31 Jamais as pessoas de minha tenda me disseram: Há alguém que não saiu satisfeito.
32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο32 O estrangeiro não passava a noite fora, eu abria a minha porta ao viajante.
33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου33 Nunca dissimulei minha culpa aos homens, escondendo em meu peito minha iniqüidade,
34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω34 como se temesse a multidão e receasse o desprezo das famílias, a ponto de me manter quieto sem pôr o pé fora da porta.
35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος35 Oh, se eu tivesse alguém para me ouvir! Eis a minha assinatura: que o Todo-poderoso me responda! Que o meu adversário escreva também um memorial.
36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον36 Será que eu não o poria sobre meus ombros, e não cingiria minha fronte com ele como de uma coroa?
37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου37 Dar-lhe-ia conta de todos os meus passos, e me apresentaria diante dele altivo como um príncipe.
38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον38 Se minha terra clamou contra mim, e seus sulcos derramaram lágrimas,
39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα39 se comi seus frutos sem pagar, se afligi a alma de seu possuidor,
40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν40 que em vez de trigo produza espinhos, e joio em vez de cevada! Aqui terminam os discursos de Jó.