1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον | 1 I made a covenant with my eyes, that I would not so much as think upon a virgin. |
2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων | 2 For what part should God from above have in me, and what inheritance the Almighty from on high? |
3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν | 3 Is not destruction to the wicked, and aversion to them that work iniquity? |
4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται | 4 Doth not he consider my ways, and number all my steps? |
5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον | 5 If I have walked in vanity, and my foot hath made haste to deceit: |
6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου | 6 Let him weigh me in a just balance, and let God know my simplicity. |
7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων | 7 If my step hath turned out of the way, and if my heart hath followed my eyes, and if a spot hath cleaved to my hands: |
8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης | 8 Then let me sow and let another eat: and let my offspring be rooted out. |
9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης | 9 If my heart hath been deceived upon a woman, and if I have laid wait at my friend's door: |
10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη | 10 Let my wife be the harlot of another, and let other men lie with her. |
11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα | 11 For this is a heinous crime, and a most grievous iniquity. |
12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν | 12 It is a fire that devoureth even to destruction, and rooteth up all things that spring. |
13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με | 13 If I have despised to abide judgment with my manservant, or my maidservant, when they had any controversy against me: |
14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι | 14 For what shall I do when God shall rise to judge? and when he shall examine, what shall I answer him? |
15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια | 15 Did not he that made me in the womb make him also: and did not one and the same form me in the womb? |
16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα | 16 If I have denied to the poor what they desired, and have made the eyes of the widow wait: |
17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα | 17 If I have eaten my morsel alone, and the fatherless hath not eaten thereof: |
18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα | 18 (For from my infancy mercy grew up with me: and it came out with me from my mother's womb :) |
19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα | 19 If I have despised him that was perishing for want of clothing, and the poor man that had no covering: |
20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων | 20 If his sides have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep: |
21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν | 21 If I have lifted up my hand against the fatherless, even when I saw myself superior in the gate: |
22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη | 22 Let my shoulder fall from its joint, and let my arm with its bones be broken. |
23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω | 23 For I have always feared God as waves swelling over me, and his weight I was not able to bear. |
24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα | 24 If I have thought gold my strength, and have said to fine gold: My confidence: |
25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου | 25 If I have rejoiced over my great riches, and because my hand had gotten much. |
26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν | 26 If I beheld the sun when it shined, and the moon going in brightness: |
27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα | 27 And my heart in secret hath rejoiced, and I have kissed my hand with my mouth: |
28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου | 28 Which is a very great iniquity, and a denial against the most high God. |
29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε | 29 If I have been glad at the downfall of him that hated me, and have rejoiced that evil had found him. |
30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος | 30 For I have not given my mouth to sin, by wishing a curse to his soul. |
31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος | 31 If the men of my tabernacle have not said: Who will give us of his flesh that we may be filled? |
32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο | 32 The stranger did not stay without, my door was open to the traveller. |
33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου | 33 If as a man I have hid my sin, and have concealed my iniquity in my bosom. |
34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω | 34 If I have been afraid at a very great multitude, and the contempt of kinsmen hath terrified me: and I have not rather held my peace, and not gone out of the door. |
35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος | 35 Who would grant me a hearer, that the Almighty may hear my desire; and that he himself that judgeth would write a book, |
36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον | 36 That I may carry it on my shoulder, and put it about me as a crown? |
37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου | 37 At every step of mine I would pronounce it, and offer it as to a prince. |
38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον | 38 If my land cry against me, and with it the furrows thereof mourn: |
39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα | 39 If I have eaten the fruits thereof without money, and have afflicted the soul of the tillers thereof: |
40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν | 40 Let thistles grow up to me instead of wheat, and thorns instead of barley. |