1 διαθηκην εθεμην τοις οφθαλμοις μου και ου συνησω επι παρθενον | 1 I reached an agreement with my eyes, that I would not so much as think about a virgin. |
2 και τι εμερισεν ο θεος απανωθεν και κληρονομια ικανου εξ υψιστων | 2 For what portion should God from above hold for me, and what inheritance should the Almighty from on high keep? |
3 ουχι απωλεια τω αδικω και απαλλοτριωσις τοις ποιουσιν ανομιαν | 3 Is not destruction held for the wicked and repudiation kept for those who work injustice? |
4 ουχι αυτος οψεται οδον μου και παντα τα διαβηματα μου εξαριθμησεται | 4 Does he not examine my ways and number all my steps? |
5 ει δε ημην πεπορευμενος μετα γελοιαστων ει δε και εσπουδασεν ο πους μου εις δολον | 5 If I have walked in vanity, or if my foot has hurried towards deceitfulness, |
6 ισταιη με αρα εν ζυγω δικαιω οιδεν δε ο κυριος την ακακιαν μου | 6 let him weigh me in a just balance, and let God know my simplicity. |
7 ει εξεκλινεν ο πους μου εκ της οδου ει δε και τω οφθαλμω επηκολουθησεν η καρδια μου ει δε και ταις χερσιν μου ηψαμην δωρων | 7 If my steps have turned aside from the way, or if my heart has followed my eyes, or if a blemish has clung to my hands, |
8 σπειραιμι αρα και αλλοι φαγοισαν αρριζος δε γενοιμην επι γης | 8 then may I sow, and let another consume, and let my offspring be eradicated. |
9 ει εξηκολουθησεν η καρδια μου γυναικι ανδρος ετερου ει και εγκαθετος εγενομην επι θυραις αυτης | 9 If my heart has been deceived over a woman, or if I have waited in ambush at my friend’s door, |
10 αρεσαι αρα και η γυνη μου ετερω τα δε νηπια μου ταπεινωθειη | 10 then let my wife be the harlot of another, and let other men lean over her. |
11 θυμος γαρ οργης ακατασχετος το μιαναι ανδρος γυναικα | 11 For this is a crime and a very great injustice. |
12 πυρ γαρ εστιν καιομενον επι παντων των μερων ου δ' αν επελθη εκ ριζων απωλεσεν | 12 It is a fire devouring all the way to perdition, and it roots out all that springs forth. |
13 ει δε και εφαυλισα κριμα θεραποντος μου η θεραπαινης κρινομενων αυτων προς με | 13 If I have despised being subject to judgment with my servant or my maid, when they had any complaint against me, |
14 τι γαρ ποιησω εαν ετασιν μου ποιησηται ο κυριος εαν δε και επισκοπην τινα αποκρισιν ποιησομαι | 14 then what will I do when God rises to judge, and, when he inquires, how will I respond to him? |
15 ποτερον ουχ ως και εγω εγενομην εν γαστρι και εκεινοι γεγονασιν γεγοναμεν δε εν τη αυτη κοιλια | 15 Is not he who created me in the womb, also he who labored to make him? And did not one and the same form me in the womb? |
16 αδυνατοι δε χρειαν ην ποτ' ειχον ουκ απετυχον χηρας δε τον οφθαλμον ουκ εξετηξα | 16 If I have denied the poor what they wanted and have made the eyes of the widow wait; |
17 ει δε και τον ψωμον μου εφαγον μονος και ουχι ορφανω μετεδωκα | 17 if I have eaten my morsel of food alone, while orphans have not eaten from it; |
18 οτι εκ νεοτητος μου εξετρεφον ως πατηρ και εκ γαστρος μητρος μου ωδηγησα | 18 (for from my infancy mercy grew with me, and it came out with me from my mother’s womb;) |
19 ει δε και υπερειδον γυμνον απολλυμενον και ουκ ημφιασα | 19 if I have looked down on him who was perishing because he had no clothing and the poor without any covering, |
20 αδυνατοι δε ει μη ευλογησαν με απο δε κουρας αμνων μου εθερμανθησαν οι ωμοι αυτων | 20 if his sides have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep; |
21 ει επηρα ορφανω χειρα πεποιθως οτι πολλη μοι βοηθεια περιεστιν | 21 if I have lifted up my hand over an orphan, even when it might seem to me that I the advantage over him at the gate; |
22 αποσταιη αρα ο ωμος μου απο της κλειδος ο δε βραχιων μου απο του αγκωνος μου συντριβειη | 22 then may my shoulder fall from its joint, and may my arm, with all its bones, be broken. |
23 φοβος γαρ κυριου συνεσχεν με και απο του λημματος αυτου ουχ υποισω | 23 For I have always feared God, like waves flowing over me, whose weight I was unable to bear. |
24 ει εταξα χρυσιον ισχυν μου ει δε και λιθω πολυτελει επεποιθησα | 24 If I have considered gold to be my strength, or if I have called purified gold ‘my Trust;’ |
25 ει δε και ευφρανθην πολλου πλουτου μοι γενομενου ει δε και επ' αναριθμητοις εθεμην χειρα μου | 25 if I have rejoiced over my great success, and over the many things my hand has obtained; |
26 η ουχ ορω μεν ηλιον τον επιφαυσκοντα εκλειποντα σεληνην δε φθινουσαν ου γαρ επ' αυτοις εστιν | 26 if I gazed upon the sun when it shined and the moon advancing brightly, |
27 και ει ηπατηθη λαθρα η καρδια μου ει δε και χειρα μου επιθεις επι στοματι μου εφιλησα | 27 so that my heart rejoiced in secret and I kissed my hand with my mouth, |
28 και τουτο μοι αρα ανομια η μεγιστη λογισθειη οτι εψευσαμην εναντιον κυριου του υψιστου | 28 which is a very great iniquity and a denial against the most high God; |
29 ει δε και επιχαρης εγενομην πτωματι εχθρων μου και ειπεν η καρδια μου ευγε | 29 if I have been glad at the ruin of him who hated me and have exulted that evil found him, |
30 ακουσαι αρα το ους μου την καταραν μου θρυληθειην δε αρα υπο λαου μου κακουμενος | 30 for I have not been given my throat to sin by asking for a curse on his soul; |
31 ει δε και πολλακις ειπον αι θεραπαιναι μου τις αν δωη ημιν των σαρκων αυτου πλησθηναι λιαν μου χρηστου οντος | 31 if the men around my tabernacle have not said: “He might give us some of his food, so that we will be filled,” |
32 εξω δε ουκ ηυλιζετο ξενος η δε θυρα μου παντι ελθοντι ανεωκτο | 32 for the foreigner did not remain at the door, my door was open to the traveler; |
33 ει δε και αμαρτων ακουσιως εκρυψα την αμαρτιαν μου | 33 if, as man does, I have hidden my sin and have concealed my iniquity in my bosom; |
34 ου γαρ διετραπην πολυοχλιαν πληθους του μη εξαγορευσαι ενωπιον αυτων ει δε και ειασα αδυνατον εξελθειν θυραν μου κολπω κενω | 34 if I became frightened by an excessive crowd, and the disrespect of close relatives alarmed me, so that I would much rather have remained silent or have gone out the door; |
35 τις δωη ακουοντα μου χειρα δε κυριου ει μη εδεδοικειν συγγραφην δε ην ειχον κατα τινος | 35 then, would he grant me a hearing, so that the Almighty would listen to my desire, and he who judges would himself write a book, |
36 επ' ωμοις αν περιθεμενος στεφανον ανεγινωσκον | 36 which I would then carry on my shoulder and wrap around me like a crown? |
37 και ει μη ρηξας αυτην απεδωκα ουθεν λαβων παρα χρεοφειλετου | 37 With each of my steps, I would pronounce and offer it, as if to a prince. |
38 ει επ' εμοι ποτε η γη εστεναξεν ει δε και οι αυλακες αυτης εκλαυσαν ομοθυμαδον | 38 So, if my land cries out against me, and if its furrows weep with it, |
39 ει δε και την ισχυν αυτης εφαγον μονος ανευ τιμης ει δε και ψυχην κυριου της γης εκβαλων ελυπησα | 39 if I have used its fruits for nothing but money and have afflicted the souls of its tillers, |
40 αντι πυρου αρα εξελθοι μοι κνιδη αντι δε κριθης βατος και επαυσατο ιωβ ρημασιν | 40 then, may thistles spring forth for me instead of grain, and thorns instead of barley. (This ended the words of Job.) |