Livre des Psaumes 64

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Au maître de chant. Psaume de David.	1 εις το τελος ψαλμος τω δαυιδ ωδη ιερεμιου και ιεζεκιηλ εκ του λογου της παροικιας οτε εμελλον εκπορευεσθαι
2 Entends ma voix, mon Dieu, tu vois que je me plains, protège ma vie des menaces de l’ennemi.	2 σοι πρεπει υμνος ο θεος εν σιων και σοι αποδοθησεται ευχη εν ιερουσαλημ
3 Fais que j’échappe au parti des méchants, aux manœuvres des malfaisants.	3 εισακουσον προσευχης μου προς σε πασα σαρξ ηξει
4 Ils ont fait de leur langue une épée aiguisée, ils ont leurs flèches: des paroles menaçantes	4 λογοι ανομιων υπερεδυναμωσαν ημας και τας ασεβειας ημων συ ιλαση
5 qu’ils décochent soudain sur les gens honnêtes. Ils tirent à l’improviste, sans prendre de risques.	5 μακαριος ον εξελεξω και προσελαβου κατασκηνωσει εν ταις αυλαις σου πλησθησομεθα εν τοις αγαθοις του οικου σου αγιος ο ναος σου θαυμαστος εν δικαιοσυνη
6 Ils s’encouragent à faire le mal, ils voient la manière de dissimuler le piège, et ils disent: “Qui verra,	6 επακουσον ημων ο θεος ο σωτηρ ημων η ελπις παντων των περατων της γης και εν θαλασση μακραν
7 qui percera nos secrets?” Celui qui scrute le fond de l’homme les mettra à jour.	7 ετοιμαζων ορη εν τη ισχυι αυτου περιεζωσμενος εν δυναστεια
8 Voici que Dieu leur décoche sa flèche et d’un coup on les voit blessés.	8 ο συνταρασσων το κυτος της θαλασσης ηχους κυματων αυτης ταραχθησονται τα εθνη
9 Leurs propres paroles les ont fait tomber, et ceux qui les voient n’en ont pas pitié.	9 και φοβηθησονται οι κατοικουντες τα περατα απο των σημειων σου εξοδους πρωιας και εσπερας τερψεις
10 Alors chacun découvre la crainte et dit hautement que c’est l’œuvre de Dieu: on comprend son action.	10 επεσκεψω την γην και εμεθυσας αυτην επληθυνας του πλουτισαι αυτην ο ποταμος του θεου επληρωθη υδατων ητοιμασας την τροφην αυτων οτι ουτως η ετοιμασια σου
11 Le juste se réjouira dans le Seigneur et se confiera en lui; ceux qui ont le cœur droit en tireront fierté.	11 τους αυλακας αυτης μεθυσον πληθυνον τα γενηματα αυτης εν ταις σταγοσιν αυτης ευφρανθησεται ανατελλουσα
	12 ευλογησεις τον στεφανον του ενιαυτου της χρηστοτητος σου και τα πεδια σου πλησθησονται πιοτητος
	13 πιανθησονται τα ωραια της ερημου και αγαλλιασιν οι βουνοι περιζωσονται
	14 ενεδυσαντο οι κριοι των προβατων και αι κοιλαδες πληθυνουσι σιτον κεκραξονται και γαρ υμνησουσιν