Giobbe (ايوب) 14

SMITH VAN DYKE	LXX
1 الانسان مولود المرأة قليل الايام وشبعان تعبا.	1 βροτος γαρ γεννητος γυναικος ολιγοβιος και πληρης οργης
2 يخرج كالزهر ثم ينحسم ويبرح كالظل ولا يقف.	2 η ωσπερ ανθος ανθησαν εξεπεσεν απεδρα δε ωσπερ σκια και ου μη στη
3 فعلى مثل هذا حدقت عينيك واياي احضرت الى المحاكمة معك.	3 ουχι και τουτου λογον εποιησω και τουτον εποιησας εισελθειν εν κριματι ενωπιον σου
4 من يخرج الطاهر من النجس. لا احد.	4 τις γαρ καθαρος εσται απο ρυπου αλλ' ουθεις
5 ان كانت ايامه محدودة وعدد اشهره عندك وقد عينت اجله فلا يتجاوزه	5 εαν και μια ημερα ο βιος αυτου επι της γης αριθμητοι δε μηνες αυτου παρα σοι εις χρονον εθου και ου μη υπερβη
6 فاقصر عنه ليسترح الى ان يسرّ كالاجير بانتهاء يومه	6 αποστα απ' αυτου ινα ησυχαση και ευδοκηση τον βιον ωσπερ ο μισθωτος
7 لان للشجرة رجاء. ان قطعت تخلف ايضا ولا تعدم خراعيبها.	7 εστιν γαρ δενδρω ελπις εαν γαρ εκκοπη ετι επανθησει και ο ραδαμνος αυτου ου μη εκλιπη
8 ولو قدم في الارض اصلها ومات في التراب جذعها	8 εαν γαρ γηραση εν γη η ριζα αυτου εν δε πετρα τελευτηση το στελεχος αυτου
9 فمن رائحة الماء تفرخ وتنبت فروعا كالغرس.	9 απο οσμης υδατος ανθησει ποιησει δε θερισμον ωσπερ νεοφυτον
10 اما الرجل فيموت ويبلى. الانسان يسلم الروح فاين هو.	10 ανηρ δε τελευτησας ωχετο πεσων δε βροτος ουκετι εστιν
11 قد تنفد المياه من البحرة والنهر ينشف ويجف	11 χρονω γαρ σπανιζεται θαλασσα ποταμος δε ερημωθεις εξηρανθη
12 والانسان يضطجع ولا يقوم. لا يستيقظون حتى لا تبقى السموات ولا ينتبهون من نومهم	12 ανθρωπος δε κοιμηθεις ου μη αναστη εως αν ο ουρανος ου μη συρραφη και ουκ εξυπνισθησονται εξ υπνου αυτων
13 ليتك تواريني في الهاوية وتخفيني الى ان ينصرف غضبك وتعيّن لي اجلا فتذكرني.	13 ει γαρ οφελον εν αδη με εφυλαξας εκρυψας δε με εως αν παυσηται σου η οργη και ταξη μοι χρονον εν ω μνειαν μου ποιηση
14 ان مات رجل أفيحيا. كل ايام جهادي اصبر الى ان يأتي بدلي.	14 εαν γαρ αποθανη ανθρωπος ζησεται συντελεσας ημερας του βιου αυτου υπομενω εως αν παλιν γενωμαι
15 تدعو فانا اجيبك. تشتاق الى عمل يدك.	15 ειτα καλεσεις εγω δε σοι υπακουσομαι τα δε εργα των χειρων σου μη αποποιου
16 اما الآن فتحصي خطواتي. ألا تحافظ على خطيتي.	16 ηριθμησας δε μου τα επιτηδευματα και ου μη παρελθη σε ουδεν των αμαρτιων μου
17 معصيتي مختوم عليها في صرّة وتلفّق عليّ فوق اثمي	17 εσφραγισας δε μου τας ανομιας εν βαλλαντιω επεσημηνω δε ει τι ακων παρεβην
18 ان الجبل الساقط ينتثر والصخر يزحزح من مكانه.	18 και πλην ορος πιπτον διαπεσειται και πετρα παλαιωθησεται εκ του τοπου αυτης
19 الحجارة تبليها المياه وتجرف سيولها تراب الارض. وكذلك انت تبيد رجاء الانسان.	19 λιθους ελεαναν υδατα και κατεκλυσεν υδατα υπτια του χωματος της γης και υπομονην ανθρωπου απωλεσας
20 تتجبر عليه ابدا فيذهب. تغير وجهه وتطرده.	20 ωσας αυτον εις τελος και ωχετο επεστησας αυτω το προσωπον και εξαπεστειλας
21 يكرم بنوه ولا يعلم او يصغرون ولا يفهم بهم.	21 πολλων δε γενομενων των υιων αυτου ουκ οιδεν εαν δε ολιγοι γενωνται ουκ επισταται
22 انما على ذاته يتوجع لحمه وعلى ذاتها تنوح نفسه	22 αλλ' η αι σαρκες αυτου ηλγησαν η δε ψυχη αυτου επενθησεν