Giobbe (ايوب) 14

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 الانسان مولود المرأة قليل الايام وشبعان تعبا.	1 Az asszony szülötte, az ember, rövid ideig él és betelik sok nyomorúsággal:
2 يخرج كالزهر ثم ينحسم ويبرح كالظل ولا يقف.	2 mint a virág, kinyílik és elhervad, eltűnik, mint az árnyék, és nincsen tartós maradása.
3 فعلى مثل هذا حدقت عينيك واياي احضرت الى المحاكمة معك.	3 Mégis érdemesnek tartod, hogy rá vesd a szemedet, és perbe szállj vele?
4 من يخرج الطاهر من النجس. لا احد.	4 Tisztátalan magból fogantat ki tehet tisztává? Nemde te, az Egyedülvaló!
5 ان كانت ايامه محدودة وعدد اشهره عندك وقد عينت اجله فلا يتجاوزه	5 Rövidek az ember napjai, és hónapjai száma tenálad van; határt szabtál neki, amelyet át nem hághat.
6 فاقصر عنه ليسترح الى ان يسرّ كالاجير بانتهاء يومه	6 Hagyd egy kevéssé magára, hadd pihenjen, míg el nem jön várva várt napja, mint a napszámosé.
7 لان للشجرة رجاء. ان قطعت تخلف ايضا ولا تعدم خراعيبها.	7 Mert van ugyan reménye a fának: ha ki is vágják, újra sarjadzik, és ágai kihajtanak;
8 ولو قدم في الارض اصلها ومات في التراب جذعها	8 ha meg is avul gyökere a földben, ha el is hal törzsöke a porban,
9 فمن رائحة الماء تفرخ وتنبت فروعا كالغرس.	9 már a víznek szagától is kifakad, és ágat hajt, mint amikor kiültették;
10 اما الرجل فيموت ويبلى. الانسان يسلم الروح فاين هو.	10 az ember azonban, ha meghal és levetkőztetik és elpusztul – ugyan hol van?
11 قد تنفد المياه من البحرة والنهر ينشف ويجف	11 Kiapadhat a víz a tengerből, elapadhat a Folyó és kiszáradhat,
12 والانسان يضطجع ولا يقوم. لا يستيقظون حتى لا تبقى السموات ولا ينتبهون من نومهم	12 de ha az ember lefekszik, nem kel fel többé, az ég enyészetéig fel nem ébred, és fel nem kel álmából.
13 ليتك تواريني في الهاوية وتخفيني الى ان ينصرف غضبك وتعيّن لي اجلا فتذكرني.	13 Bárcsak biztos helyen tartanál az alvilágban, és elrejtenél, amíg el nem ül haragod! Bár időt szabnál nekem, amikor majd rólam megemlékezel!
14 ان مات رجل أفيحيا. كل ايام جهادي اصبر الى ان يأتي بدلي.	14 Ha az ember meghal, vajon életre kel-e ismét? Akkor katonasorom minden napján várnám, hogy eljöjjön leváltásom.
15 تدعو فانا اجيبك. تشتاق الى عمل يدك.	15 Te szólítanál, én meg jelentkeznék nálad, s odanyújtanád jobbodat kezed alkotásának.
16 اما الآن فتحصي خطواتي. ألا تحافظ على خطيتي.	16 Te akkor megszámlálnád lépteimet, de nem néznéd vétkeimet;
17 معصيتي مختوم عليها في صرّة وتلفّق عليّ فوق اثمي	17 bűneim tarsolyban, pecsét alatt lennének, és betakarnád vétkemet.
18 ان الجبل الساقط ينتثر والصخر يزحزح من مكانه.	18 De a hegy, ha beomlik, szétesik, s a szikla elszakad a helyétől;
19 الحجارة تبليها المياه وتجرف سيولها تراب الارض. وكذلك انت تبيد رجاء الانسان.	19 a köveket a víz elkoptatja, s az ár a törmeléket lassankint elmossa; épp így teszed tönkre az ember reményét.
20 تتجبر عليه ابدا فيذهب. تغير وجهه وتطرده.	20 Erőhöz engeded kissé, hogy azután elmehessen örökre; elváltoztatod arcát, és elbocsátod.
21 يكرم بنوه ولا يعلم او يصغرون ولا يفهم بهم.	21 Ha a fiait tisztesség éri, nem tud róla, és ha lenézik őket, nem veszi észre;
22 انما على ذاته يتوجع لحمه وعلى ذاتها تنوح نفسه	22 csak magában fájdítja testét – amíg él –, és lelke önmagán kesereg.«