Siracide 3

BIBBIA MARTINI	Biblia Tysiąclecia
1 Figliuoli della sapienza sono congregazione di giusti, e la loro stirpe è ubbidienza, e amore.	1 Mnie, ojca, posłuchajcie, dzieci, i tak postępujcie, abyście były zbawione.
2 Figliuoli ascoltate i precetti del padre; e cosi fate per esser salvi.	2 Albowiem Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził.
3 Perocché Dio volle onorato il padre dai figli; e vendica, e stabilisce l'autorità della madre sopra i figliuoli.	3 Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów,
4 Chi ama Dio, ottiene il perdon de' peccati, e si guarda da essi, e nella quotidiana orazione sarà esaudito.	4 a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.
5 E quelli, che onora la madre sua, è come chi fa tesori.	5 Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany.
6 Chi onora il padre, averà consolazione de' figliuoli, e nel giorno di sua orazione sarà esaudito.	6 Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce:
7 Chi onora il padre suo, avrà vita più lunga, e chi ubbidisce al padre, da ristoro alla madre.	7 jak panom służy tym, co go zrodzili.
8 Chi teme il Signore, onora i genitori, e come a suoi signori serve a quelli, che lo han generato.	8 Czynem i słowem czcij ojca swego, aby spoczęło na tobie jego błogosławieństwo.
9 Infatti, e in parole, e con tutta pazienza onora il padre tuo;	9 Albowiem błogosławieństwo ojca podpiera domy dzieci, a przekleństwo matki wywraca fundamenty.
10 Affinchè la benedizione di lui venga sopra di te, e la benedizione di lui ti accompagni insino al fine.	10 Nie przechwalaj się niesławą ojca, albowiem hańba ojca nie jest dla ciebie chwałą.
11 La benedizione del padre felicita le case de' figliuoli; ma la maledizione della madre ne sradica i fondamenti.	11 Chwała dla każdego człowieka płynie ze czci ojca, a matka w niesławie jest ujmą dla dzieci.
12 Non ti gloriare dell'ignominia del padre tuo: perocché non sarà decoro per te la sua confusione:	12 Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu.
13 Conciossiachè la gloria di un uomo sta nella buona riputazione del padre suo, ed è disonor del figliuolo un padre disonorato.	13 A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.
14 Figliuolo prendi cura della vecchiezza del padre tuo, e nol contristare nella sua vita:	14 Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.
15 E se egli rimbambinisce, compatiscilo, e nol disprezzare, perché tu se' più valente: perocché la benevolenza usata al Padre non sarà posta in oblio.	15 W dzień utrapienia wspomni się o tobie, jak szron w piękną pogodę, tak rozpłyną się twoje grzechy.
16 Pè mancamenti poi della madre avrai tu del bene per mercede,	16 Kto porzuca ojca swego, jest jak bluźnierca, a przeklęty przez Pana, kto pobudza do gniewu swą matkę.
17 E la giustizia sarà il fondamento del tuo edificio, e nel giorno della tribolazione si avrà memoria di te, e i tuoi peccati si discioglieranno, come fa il ghiaccio a' di sereni.	17 Synu, w sposób łagodny prowadź swe sprawy, a każdy, kto jest prawy, będzie cię miłował.
18 Quanto infame è colui, che abbandona il genitore, e (come) è maledetto da Dio chi muove ad ira la madre!	18 O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana.
19 Figliuolo fa le cose tue con mansuetudine, e oltre la gloria avrai l'amore degli uomini.	19 Wielu jest wyniosłych i pysznych, lecz On objawia swe tajemnice cichym.
20 Quanto più tu sei grande, umiliati in tutte le cose, e troverai grazia dinanzi a Dio:	20 Wielka jest bowiem potęga Pana i przez pokornych bywa chwalony.
21 Perocché solo Iddio è grande in possanza, ed egli è onorato dagli umili.	21 Nie szukaj tego, co jest zbyt ciężkie, ani nie badaj tego, co jest zbyt trudne dla ciebie.
22 Non cercare quello, che è sopra di te: e non voler indagare quelle cose, che sorpassano le tue forze; ma pensa mai sempre a quello, che ti ha comandato Iddio; e non esser curioso scrutatore delle molte opere di lui.	22 O tym rozmyślaj, co ci nakazane, bo rzeczy zakryte nie są ci potrzebne.
23 Perocché non è necessario per te il veder co' tuoi occhi gli occulti arcani.	23 Nie trudź się niepotrzebnie nad tym, co siły twoje przechodzi - więcej, niż zniesie rozum ludzki, zostało ci objawione.
24 Non voler lambiccarti il cervello per cose superflue, e non esser curioso scrutatore delle molte opere di Dio.	24 Wielu bowiem domysły ich w błąd wprowadziły i o złe przypuszczenia potknęły się ich rozumy.
25 Perocché inultissime cose sono state mostrate a te, le eguali sorpassano l'intelligenza dell'uomo.	25 Nie mając źrenic, będziesz pozbawiony światła, nie mając udziału w mądrości nie chwal się nią.
26 Molti ancora sono stati gabbati dalla falsa loro opinione, e le loro congetture li han tenuti nell'errore.	26 Serce twarde na końcu dozna klęski, a miłujący niebezpieczeństwo w nim zginie.
27 Il cuor duro si troverà a mal partito nel fine; e chi ama il pericolo, vi perirà.	27 Serce twarde obciąży się utrapieniami, a zuchwalec będzie dodawał grzech do grzechu.
28 Un cuore, che tiene due strade, non sarà prosperato; e l'uomo di cuor perverso vi troverà sua rovina.	28 Na chorobę pyszałka nie ma lekarstwa, albowiem nasienie zła w nim zapuściło korzenie.
29 Il cuore malvagio si caricherà di dolori; e il peccatore aggiungerà peccato a peccato.	29 Serce rozumnego rozważa przypowieści, a ucho słuchacza jest pragnieniem mędrca.
30 La adunanza de' superbi è incurabile: perocché il fusto della colpa getta in essi le sue radici, senza ch'ei sé n'accorgano.	30 Woda gasi płonący ogień, a jałmużna gładzi grzechy.
31 Il cuore dell'uomo saggio si fa conoscere in ritardo alla sapienza, e la buona orecchia ascolterà con avidità somma la sapienza.	31 Kto dobrodziejstwami za dobrodziejstwa odpłaca, pamięta o przyszłości, a w chwili potknięcia się znajdzie podporę.
32 Il cuore saggio, e intelligente si guarderà dai peccati; e nelle opere di giustizia riuscirà felicemente.
33 Il fuoco ardente si spegne coll'acqua, e la limosina resiste a' peccati.
34 E' Dio è il proveditore di colui, che fa la buona opera, e se ne ricorda in appresso, ed egli troverà appoggio nel tempo della caduta.