ΙΩΒ - Giobbe - Job 17

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι' εμε.	1 Mon souffle en moi s'épuise et les fossoyeurs pour moi s'assemblent.
2 Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;	2 Je n'ai pour compagnons que des railleurs, dont la dureté obsède mes veilles.
3 Ασφαλισον με, δεομαι? γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου? τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;	3 Place donc toi-même ma caution près de toi, car lequel voudrait toper dans ma main?
4 Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως? δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.	4 Tu as fermé leur coeur à la raison, aussi aucune main ne se lève.
5 Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.	5 Tel celui qui invite des amis à un partage, quand les yeux de ses fils languissent,
6 Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων? και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.	6 je suis devenu la fable des gens, quelqu'un à qui l'on crache au visage.
7 Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.	7 Mes yeux s'éteignent de chagrin, mes membres s'évanouissent comme l'ombre.
8 Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.	8 A cette vue, les hommes droits restent stupéfaits, l'innocent s'indigne contre l'impie;
9 Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.	9 le juste s'affermit dans ses voies, l'homme aux mains pures redouble d'énergie.
10 σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα? διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.	10 Allons, vous tous, revenez à la charge, et je ne trouverai pas un sage parmi vous!
11 Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.	11 Mes jours ont fui, avec mes projets, et les fibres de mon coeur sont rompues.
12 Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν? το φως ειναι πλησιον του σκοτους.	12 On veut faire de la nuit le jour; elle serait proche la lumière qui chasse les ténèbres.
13 Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου? εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.	13 Or mon espoir, c'est d'habiter le shéol, d'étendre ma couche dans les ténèbres.
14 Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου? προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.	14 Je crie au sépulcre: "Tu es mon père!" à la vermine: "C'est toi ma mère et ma soeur!"
15 Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;	15 Où donc est-elle, mon espérance? Et mon bonheur, qui l'aperçoit?
16 εις το βαθος του αδου θελει καταβη? βεβαιως θελει αναπαυθη μετ' εμου εν τω χωματι.	16 Vont-ils descendre à mes côtés au shéol, sombrer de même dans la poussière?