ΙΩΒ - Giobbe - Job 17

GREEK BIBLE	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 Το πνευμα μου φθειρεται, αι ημεραι μου σβυνονται, οι ταφοι ειναι ετοιμοι δι' εμε.	1 Mein Geist ist verwirrt, meine Tage sind ausgelöscht, nur Gräber bleiben mir.
2 Δεν ειναι χλευασται πλησιον μου; και δεν διανυκτερευει ο οφθαλμος μου εν ταις πικριαις αυτων;	2 Wahrhaftig, nur Spott begleitet mich. In Bitterkeit verbringt mein Auge die Nacht.
3 Ασφαλισον με, δεομαι? γενου εις εμε εγγυητης πλησιον σου? τις ηθελεν εγγυηθη εις εμε;	3 Hinterleg die Bürgschaft für mich bei dir! Wer würde sonst den Handschlag für mich leisten?
4 Διοτι συ εκρυψας την καρδιαν αυτων απο συνεσεως? δια τουτο δεν θελεις υψωσει αυτους.	4 Ihr Herz hast du der Einsicht verschlossen, darum lässt du sie nicht triumphieren.
5 Του λαλουντος με απατην προς τους φιλους, και οι οφθαλμοι των τεκνων αυτου θελουσι τηκεσθαι.	5 Zum Teilen lädt einer die Freunde ein, während die Augen seiner Kinder verschmachten.
6 Και με κατεστησε παροιμιαν των λαων? και ενωπιον αυτων κατεσταθην ονειδος.	6 Zum Spott für die Leute stellte er mich hin, ich wurde einer, dem man ins Gesicht spuckt.
7 Και ο οφθαλμος μου εμαρανθη υπο της θλιψεως, και παντα τα μελη μου εγειναν ως σκια.	7 Vor Kummer ist mein Auge matt, all meine Glieder schwinden wie Schatten dahin.
8 Οι ευθεις θελουσι θαυμασει εις τουτο, και ο αθωος θελει διεγερθη κατα του υποκριτου.	8 Darüber entsetzen sich die Redlichen, der Reine empört sich über den Ruchlosen.
9 Ο δε δικαιος θελει κρατει την οδον αυτου, και ο καθαρος τας χειρας θελει επαυξησει την δυναμιν αυτου.	9 Doch der Gerechte hält fest an seinem Weg, wer reine Hände hat, gewinnt an Kraft.
10 σεις δε παντες επιστραφητε, και ελθετε τωρα? διοτι ουδενα συνετον θελω ευρει μεταξυ σας.	10 Ihr alle, kehrt um, kommt wieder her, ich finde ja noch keinen Weisen bei euch.
11 Αι ημεραι μου παρηλθον, εκοπησαν οι σκοποι μου, αι επιθυμιαι της καρδιας μου.	11 Dahin sind meine Tage, zunichte meine Pläne, meine Herzenswünsche.
12 Την νυκτα μετεβαλον εις ημεραν? το φως ειναι πλησιον του σκοτους.	12 Sie machen mir die Nacht zum Tag, das Licht nähert sich dem Dunkel.
13 Εαν προσμενω, ο ταφος ειναι η κατοικια μου? εστρωσα την κλινην μου εν τω σκοτει.	13 Ich habe keine Hoffnung. Die Unterwelt wird mein Haus, in der Finsternis breite ich mein Lager aus.
14 Εβοησα προς την φθοραν, Εισαι, πατηρ μου? προς τον σκωληκα, Μητηρ μου και αδελφη μου εισαι.	14 Zur Grube rufe ich: Mein Vater bist du!, Meine Mutter, meine Schwester!, zum Wurm.
15 Και που τωρα η ελπις μου; και την ελπιδα μου τις θελει ιδει;	15 Wo ist dann meine Hoffnung und wo mein Glück? Wer kann es schauen?
16 εις το βαθος του αδου θελει καταβη? βεβαιως θελει αναπαυθη μετ' εμου εν τω χωματι.	16 Fahren sie zur Unterwelt mit mir hinab, sinken wir vereint in den Staub?