Jeremija 4

Biblija Hrvatski	MODERN HEBREW BIBLE
1 »Ako se, Izraele, želiš vratiti« – riječ je Jahvina – »k meni se vrati; ukloniš li grozote svoje, više ne moraš bježati od mene.	1 אם תשוב ישראל נאם יהוה אלי תשוב ואם תסיר שקוציך מפני ולא תנוד
2 Ako se zakuneš: ‘Živoga mi Jahve!’ istinito, pravo i pravedno, narodi će se blagoslivljati u tebi i tobom se dičiti.«	2 ונשבעת חי יהוה באמת במשפט ובצדקה והתברכו בו גוים ובו יתהללו
3 Jer ovako govori Jahve Judejcima i Jeruzalemcima: »Prokrčite sebi prljuše, ne sijte po trnjacima.	3 כי כה אמר יהוה לאיש יהודה ולירושלם נירו לכם ניר ואל תזרעו אל קוצים
4 Obrežite se Jahvi, skinite obrezak sa srca svojega, Judejci i Jeruzalemci, jer će bijes moj buknuti kao vatra i gorjet će, a nikog da ugasi, zbog zlodjela i opačina što ih počiniste.«	4 המלו ליהוה והסרו ערלות לבבכם איש יהודה וישבי ירושלם פן תצא כאש חמתי ובערה ואין מכבה מפני רע מעלליכם
5 »Objavite u Judeji, razglasite u Jeruzalemu! Trubite u rog širom zemlje, vičite punim glasom i recite: ‘Svi na okup! Zavucimo se u gradove svoje utvrđene!’	5 הגידו ביהודה ובירושלם השמיעו ואמרו ותקעו שופר בארץ קראו מלאו ואמרו האספו ונבואה אל ערי המבצר
6 Dižite znak prema Sionu! Bježite! Nemojte zastajati! Jer dovodim nesreću sa sjevera, veliku propast.	6 שאו נס ציונה העיזו אל תעמדו כי רעה אנכי מביא מצפון ושבר גדול
7 Lav se podiže iz čestara svoga, zatornik naroda izađe iz svog mjesta, krenu da zemlju tvoju opustoši: gradove će tvoje razoriti, nestat će im žitelja.	7 עלה אריה מסבכו ומשחית גוים נסע יצא ממקמו לשום ארצך לשמה עריך תצינה מאין יושב
8 Zato se u kostrijet ogrnite, kukajte, naričite, jer rasplamtjela jarost Jahvina nas nije mimoišla.	8 על זאת חגרו שקים ספדו והילילו כי לא שב חרון אף יהוה ממנו
9 U dan onaj« – riječ je Jahvina – »klonut će srce kralju i knezovima. Svećenici će se zapanjiti, proroci umuknuti.	9 והיה ביום ההוא נאם יהוה יאבד לב המלך ולב השרים ונשמו הכהנים והנביאים יתמהו
10 I reći će: ‘Ah, Jahve, Gospodine, zaista nas teško prevari kad reče: Uživat ćete mir, a sad nam je mač pod grlom.’	10 ואמר אהה אדני יהוה אכן השא השאת לעם הזה ולירושלם לאמר שלום יהיה לכם ונגעה חרב עד הנפש
11 U to će se vrijeme reći narodu ovom i Jeruzalemu: ‘Vruć vjetar s pustinjskih sipina puše prema kćeri naroda moga; ali ne da hladi i da pročisti!	11 בעת ההיא יאמר לעם הזה ולירושלם רוח צח שפיים במדבר דרך בת עמי לוא לזרות ולוא להבר
12 Doći će mi vjetar pun prijetnje, i ja ću im tada izreći sud!’	12 רוח מלא מאלה יבוא לי עתה גם אני אדבר משפטים אותם
13 Gle: diže se k’o oblačine, kola mu slična vihoru, konji brži od orlova. Jao nama! Propadosmo!	13 הנה כעננים יעלה וכסופה מרכבותיו קלו מנשרים סוסיו אוי לנו כי שדדנו
14 Operi opačinu sa srca svoga, Jeruzaleme, da bi se spasio. Dokle će se u grudima tvojim misli zločinačke gnijezditi?	14 כבסי מרעה לבך ירושלם למען תושעי עד מתי תלין בקרבך מחשבות אונך
15 Jer glas naviješta od Dana, s gore Efrajimove najavljuje nesreću.	15 כי קול מגיד מדן ומשמיע און מהר אפרים
16 Opomenite, razglasite po Judeji, obznanite Jeruzalemu: neprijatelji dolaze iz daleke zemlje i poklike izvikuju protiv gradova judejskih;	16 הזכירו לגוים הנה השמיעו על ירושלם נצרים באים מארץ המרחק ויתנו על ערי יהודה קולם
17 poput čuvara poljskih okružuju Jeruzalem, jer se odmetnu od mene« – riječ je Jahvina.	17 כשמרי שדי היו עליה מסביב כי אתי מרתה נאם יהוה
18 Put tvoj i djela tvoja to ti učiniše. To je tvoja nesreća! Kako je gorka, kako li pogađa u srce!	18 דרכך ומעלליך עשו אלה לך זאת רעתך כי מר כי נגע עד לבך
19 Utrobo moja! Utrobo moja, bolujem, srce mi se razdire! Dršće mi duša! Ne mogu šutjeti, jer čujem glas roga, poklike bojne.	19 מעי מעי אחולה קירות לבי המה לי לבי לא אחריש כי קול שופר שמעתי נפשי תרועת מלחמה
20 Javljaju slom za slomom, sva je zemlja poharana, moji su šatori iznenada opustošeni, u tren oka sva skloništa moja uništena.	20 שבר על שבר נקרא כי שדדה כל הארץ פתאם שדדו אהלי רגע יריעתי
21 Dokle ću gledati bojne znakove, slušati pozive roga?	21 עד מתי אראה נס אשמעה קול שופר
22 Da, bezuman je moj narod, ne poznaju me, djeca su oni nerazumna, ništa ne shvaćaju, mudri su tek za zlodjela, al’ činiti dobro ne umiju.	22 כי אויל עמי אותי לא ידעו בנים סכלים המה ולא נבונים המה חכמים המה להרע ולהיטיב לא ידעו
23 Gledam zemlju: pusta je, evo, i prazna, nebesa: svjetlost im iščezla.	23 ראיתי את הארץ והנה תהו ובהו ואל השמים ואין אורם
24 Gledam brda: gle, tresu se, a svi se humci uzdrmali.	24 ראיתי ההרים והנה רעשים וכל הגבעות התקלקלו
25 Gledam: evo čovjeka nema, ptice nebeske sve su odletjele.	25 ראיתי והנה אין האדם וכל עוף השמים נדדו
26 Gledam: plodno polje, evo, opustje, sve gradove razori Jahve žestinom gnjeva svoga.	26 ראיתי והנה הכרמל המדבר וכל עריו נתצו מפני יהוה מפני חרון אפו
27 Da, ovako govori Jahve: »Sva će zemlja biti poharana, ja ću joj zadati posljednji udarac.	27 כי כה אמר יהוה שממה תהיה כל הארץ וכלה לא אעשה
28 Na to će se zemlja u crno zaviti, a nebesa, gore, potamnjeti. Jer rekoh, i neću se raskajati, odlučih i neću odustati.«	28 על זאת תאבל הארץ וקדרו השמים ממעל על כי דברתי זמתי ולא נחמתי ולא אשוב ממנה
29 Pred vikom »Konjanici i strijelci!« sva se zemlja u bijeg dade: bježe u šipražje, penju se na hridi: svi su gradovi napušteni: nigdje više žive duše.	29 מקול פרש ורמה קשת ברחת כל העיר באו בעבים ובכפים עלו כל העיר עזובה ואין יושב בהן איש
30 A ti, opustošena, što ćeš učiniti? Da se i grimizom zaodjeneš, nakitom zlatnim ukrasiš i oči ličilom izraniš, uzalud se uljepšavaš! Ljubavnici tvoji tebe preziru: traže glavu tvoju.	30 ואתי שדוד מה תעשי כי תלבשי שני כי תעדי עדי זהב כי תקרעי בפוך עיניך לשוא תתיפי מאסו בך עגבים נפשך יבקשו
31 Da, jauk kao u bolesnice čujem, vrisak kao u one što prvi put rađa; čuj, to kći sionska jeca i pruža ruke: »Jao meni! Duša mi zamire pod udarcima ubojica!«	31 כי קול כחולה שמעתי צרה כמבכירה קול בת ציון תתיפח תפרש כפיה אוי נא לי כי עיפה נפשי להרגים