1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου | 1 - Ascolta dunque, o Giobbe, le mie parole, e a tutti i miei discorsi presta orecchio. |
2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου | 2 Ecco che io apro la mia bocca, e la mia lingua nel mio palato parla; |
3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει | 3 dal mio schietto cuore [procedono] i miei discorsi, e le mie labbra proferiscono sentenze monde: |
4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με | 4 il soffio di Dio m'ha fatto, e l'alito dell'Onnipotente mi diè vita; |
5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε | 5 se tu puoi, rispondimi, e prendi posizione contro di me: |
6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα | 6 ecco, tanto me quanto te ha fatto Dio, e dallo stesso fango fui formato anch'io; |
7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι | 7 quindi, non temere di me come di cosa straordinaria, e la mia eloquenza non ti sia grave. |
8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα | 8 Tu dunque ai detto ai miei orecchi, e il suono delle tue parole udii: |
9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα | 9 " Puro son io, e senza delitto; immacolato e scevro d'iniquità; |
10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον | 10 [ma] poichè [Dio] trovò in me delle querele, per questo mi stima come suo nemico; |
11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους | 11 nel ceppo egli ha posto i miei piedied ha osservato tutte le mie strade! ". |
12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων | 12 Ebbene, questo è dove tu non hai ragione - io ti rispondo -perchè Dio è più grande dell'uomo. |
13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα | 13 Contro di Lui vuoi tu contendere perchè non ha risposto a tutte le tue parole? |
14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον | 14 In una prima maniera parla Dio, e poi una seconda ma non vi si pone mente. |
15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης | 15 Per mezzo del sogno nella visione notturna, quando il sopore si riversa sugli uominied essi dormono sul giaciglio; |
16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν | 16 allora apre egli l'orecchio agli uomini, e li erudisce istruendoli nella disciplina, |
17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο | 17 affin di ritrarre l'uomo da ciò che sta operando, e liberarlo dalla superbia: |
18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω | 18 così che libera l'anima sua dallo sterminio, e la sua vita dal passar per la spada. |
19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν | 19 Ovver lo castiga col dolore sul letto, e tutte le sue ossa fa imputridire; |
20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει | 20 abominevole diventa a lui nel suo stato il cibo, e l'alimento al suo essere che prima lo gustava: |
21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα | 21 la carne di lui si va consumando, e le ossa, già ricoperte, si denudano; |
22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη | 22 così l'anima sua s'avvicina allo sterminio, e la sua vita agli esseri mortiferi. |
23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη | 23 Ma se vi sarà in suo favore un angeloun interprete - uno fra mille - che mostri all'uomo il suo dovere, |
24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου | 24 [Dio] avrà pietà di lui e dirà:- Liberalo, sì che non scenda al [luogo di] sterminio, poichè ho trovato ciò che mi muove a sua pietà; |
25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις | 25 la sua carne è consumata dai tormenti, [ma] ritorni come ai giorni di sua giovinezza! - |
26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην | 26 Egli pregherà Dio che gli sarà propizio, mostrerà il suo volto in giubilo, e renderà all'uomo la sua giustizia; |
27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον | 27 questi rivolto agli uomini dirà:- Avevo peccato e veramente prevaricato, e non fui contraccambiato come meritavo! - |
28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται | 28 [Dio] liberò l'anima sua dal cader nella morte, sì che vivendo vedesse la luce. |
29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος | 29 Ecco, tutto ciò opera Diopiù e più volte con ciascuno, |
30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον | 30 affin di ritrarre l'anima sua dallo sterminio, e illuminarla della luce dei viventi. |
31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω | 31 Sta' attento, Giobbe, ascoltami, e taci mentre io parlo: |
32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε | 32 se hai qualche cosa da dire, rispondimi, parla pure, perchè io gradirei darti ragione: |
33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν | 33 se non hai nulla, ascoltami, taci e io t'insegnerò la sapienza.» |