1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου | 1 Therefore, O Job, hear my discourse, and hearken to all my words. |
2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου | 2 Behold, now I open my mouth; my tongue and my voice form words. |
3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει | 3 I will state directly what is in my mind, my lips shall utter knowledge sincerely; |
4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με | 4 For the spirit of God has made me, the breath of the Almighty keeps me alive. |
5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε | 5 If you are able, refute me; draw up your arguments and stand forth. |
6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα | 6 Behold I, like yourself, have been taken from the same clay by God. |
7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι | 7 Therefore no fear of me should dismay you, nor should my presence weigh heavily upon you. |
8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα | 8 But you have said in my hearing, as I listened to the sound of your words: |
9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα | 9 "I am clean and without transgression; I am innocent; there is no guilt in me. |
10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον | 10 Yet he invents pretexts against me and reckons me as his enemy. |
11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους | 11 He puts my feet in the stocks; he watches all my ways!" |
12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων | 12 In this you are not just, let me tell you; for God is greater than man. |
13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα | 13 Why, then, do you make complaint against him that he gives no account of his doings? |
14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον | 14 For God does speak, perhaps once, or even twice, though one perceive it not. |
15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης | 15 In a dream, in a vision of the night, (when deep sleep falls upon men) as they slumber in their beds, |
16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν | 16 It is then he opens the ears of men and as a warning to them, terrifies them; |
17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο | 17 By turning man from evil and keeping pride away from him, |
18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω | 18 He withholds his soul from the pit and his life from passing to the grave. |
19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν | 19 Or a man is chastened on his bed by pain and unceasing suffering within his frame, |
20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει | 20 So that to his appetite food becomes repulsive, and his senses reject the choicest nourishment. |
21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα | 21 His flesh is wasted so that it cannot be seen, and his bones, once invisible, appear; |
22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη | 22 His soul draws near to the pit, his life to the place of the dead. |
23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη | 23 If then there be for him an angel, one out of a thousand, a mediator, To show him what is right for him and bring the man back to justice, |
24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου | 24 He will take pity on him and say, "Deliver him from going down to the pit; I have found him a ransom." |
25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις | 25 Then his flesh shall become soft as a boy's; he shall be again as in the days of his youth. |
26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην | 26 He shall pray and God will favor him; he shall see God's face with rejoicing. |
27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον | 27 He shall sing before men and say, "I sinned and did wrong, yet he has not punished me accordingly. |
28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται | 28 He delivered my soul from passing to the pit, and I behold the light of life." |
29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος | 29 Lo, all these things God does, twice, or thrice, for a man, |
30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον | 30 Bringing back his soul from the pit to the light, in the land of the living. |
31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω | 31 Be attentive, O Job; listen to me! Be silent and I will speak. |
32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε | 32 If you have aught to say, then answer me. Speak out! I should like to see you justified. |
33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν | 33 If not, then do you listen to me; be silent while I teach you wisdom. |