ΙΩΒ - Giobbe - Job 33

LXX	JERUSALEM
1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου	1 Mais veuille, Job, écouter mes dires, tends l'oreille à toutes mes paroles.
2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου	2 Voici que j'ouvre la bouche et ma langue articule des mots sur mon palais.
3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει	3 Mon coeur délivrera des paroles de science, mes lèvres s'exprimeront avec sincérité.
4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με	4 C'est l'esprit de Dieu qui m'a fait, le souffle de Shaddaï qui m'anima.
5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε	5 Si tu le peux, réponds-moi! Tiens-toi prêt devant moi, prend position!
6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα	6 Vois, je suis ton égal, non un dieu, comme toi, d'argile je suis pétri.
7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι	7 Aussi ma terreur ne t'effraiera point, ma main ne pèsera pas sur toi.
8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα	8 Comment as-tu pu dire à mes oreilles car -- j'ai entendu le son de tes paroles:
9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα	9 "Je suis pur, sans transgression; je suis intact, sans faute.
10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον	10 Mais il invente des prétextes contre moi et il me considère comme son ennemi.
11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους	11 Il met mes pieds dans les ceps et surveille tous mes sentiers?"
12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων	12 Or, en cela, je t'en réponds, tu as eu tort, car Dieu dépasse l'homme.
13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα	13 Pourquoi lui chercher querelle parce qu'il ne te répond pas mot pour mot?
14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον	14 Dieu parle d'une façon et puis d'une autre, sans qu'on prête attention.
15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης	15 Par des songes, par des visions nocturnes, quand une torpeur s'abat sur les humains et qu'ils sontendormis sur leur couche,
16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν	16 alors il parle à leurs oreilles, il les épouvante par des apparitions,
17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο	17 pour détourner l'homme de ses oeuvres et mettre fin à son orgueil.
18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω	18 Il préserve ainsi son âme de la fosse, sa vie du passage par le Canal.
19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν	19 Il le corrige aussi sur son grabat par la souffrance, quand ses os tremblent sans arrêt,
20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει	20 quand sa vie prend en dégoût la nourriture et son appétit les friandises;
21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα	21 quand sa chair se consume à vue d'oeil et que se dénudent les os qui étaient cachés;
22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη	22 quand son âme approche de la fosse et sa vie du séjour des morts.
23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη	23 Alors s'il se trouve près de lui un Ange, un Médiateur pris entre mille, qui rappelle à l'homme sondevoir,
24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου	24 le prenne en pitié et déclare: "Exempte-le de descendre dans la fosse: j'ai trouvé la rançon pour savie",
25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις	25 sa chair retrouve une fraîcheur juvénile, il revient aux jours de son adolescence.
26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην	26 Il prie Dieu qui lui rend sa faveur, il vient le voir dans l'allégresse. Il annonce à autrui sa justification
27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον	27 et fait entendre devant les hommes ce cantique: "J'avais péché et perverti le droit: Dieu ne m'a pastraité selon ma faute.
28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται	28 Il a exempté mon âme de passer par la fosse et fait jouir ma vie de la lumière."
29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος	29 Voilà tout ce que fait Dieu, deux fois, trois fois pour l'homme,
30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον	30 afin d'arracher son âme à la fosse et de faire briller sur lui la lumière des vivants.
31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω	31 Sois attentif, Job, écoute-moi bien: tais-toi, j'ai encore à parler.
32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε	32 Si tu as quelque chose à dire, réplique-moi, parle, car je veux te donner raison.
33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν	33 Sinon, écoute-moi: fais silence, et je t'enseignerai la sagesse.