Job 10
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Mi alma está asqueada de la vida, quiero dar libre curso a mi queja, expresaré toda mi amargura. | 1 Taedet animam meam vitae meae; dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animae meae. |
2 Diré a Dios: «No me condenes, dame a conocer por qué me recriminas». | 2 Dicam Deo: Noli me condemnare, indica mihi cur me ita iudices. |
3 ¿Es un placer para ti oprimir, despreciar la obra de tus manos y favorecer el designio de los malvados? | 3 Numquid bonum tibi videtur, si opprimas me et calumnieris me, opus manuum tuarum, et super consilium impiorum arrideas? |
4 ¿Acaso tienes ojos de carne? ¿Ves tú las cosas como las ven los hombres? | 4 Numquid oculi carnei tibi sunt, aut, sicut videt homo, et tu videbis? |
5 ¿Son tus días como los de un mortal y tus años como los días de un hombre, | 5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, |
6 para que estés al acecho de mi culpa y vayas en busca de mi pecado, | 6 ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris, |
7 aún sabiendo que no soy culpable y que nadie puede librar de tu mano? | 7 cum scias quia nihil impium fecerim, et sit nemo, qui de manu tua possit eruere? |
8 Tus manos me modelaron y me hicieron, y luego, cambiando de parecer, me destruyes. | 8 Manus tuae fecerunt me et plasmaverunt me totum in circuitu; et sic repente praecipitas me? |
9 Acuérdate que me hiciste de la arcilla y que me harás retornar al polvo. | 9 Memento, quaeso, quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me. |
10 ¿Acaso no me derramaste como leche y me cuajaste como el queso? | 10 Nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti? |
11 Me revestiste de piel y de carne y me tejiste con huesos y tendones. | 11 Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me. |
12 Me diste la vida y me trataste con amor, y tu solicitud preservó mi aliento. | 12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum. |
13 ¡Pero tú ocultabas alto en tu corazón, ahora comprendo lo que tenías pensado! | 13 Licet haec celes in corde tuo, tamen scio haec in animo tuo versari. |
14 Si yo peco, tú me vigilas y no me absuelves de mi culpa. | 14 Si peccaverim, observas me et ab iniquitate mea mundum me esse non pateris. |
15 Si soy culpable, ¡ay de mí! Si soy inocente, tampoco puedo alzar cabeza, saturado de ignominia, embriagado de aflicción. | 15 Et si impius fuero, vae mihi est; et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria. |
16 Si me levanto, tú me cazas como un león y redoblas contra mi tu asombroso poder. | 16 Si superbia extollar, quasi catulum leonis capies me et iterum mirabilem te exhibebis in me. |
17 Suscitas contra mí nuevos testigos, acrecientas tu furor contra mí y me atacas con tropas de relevo. | 17 Instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me, et poenae militant in me. |
18 ¿Por qué me sacaste del seno materno? Yo habría expirado sin que nadie me viera, | 18 Quare de vulva eduxisti me? Qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret! |
19 sería como si nunca hubiera existido, me habrían llevado del vientre a la tumba. | 19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum. |
20 ¡Duran tan poco los días de mi vida! ¡Apártate de mí! Así podré sonreír un poco, | 20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? Dimitte ergo me, ut refrigerem paululum dolorem meum, |
21 antes que me vaya, para no volver, a la región de las tinieblas y las sombras, | 21 antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrarum et umbrae mortis, |
22 a la tierra de la oscuridad y el desorden, donde la misma claridad es tiniebla. | 22 terram caliginis et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat ”. |