Livre de Job 33

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Toi donc, Job, entends mes arguments, sois attentif à toutes mes paroles.	1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου
2 J’ai commencé et je parle.	2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου
3 Ce sera pour dire des paroles de science, je ne dirai rien qui ne soit vrai.	3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει
4 33:5 Réponds-moi donc si tu le peux; prépare tes arguments et donne la réplique.	4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με
5 33:6 Devant Dieu je ne suis pas plus que toi, moi aussi j’ai été pétri d’argile;	5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε
6 33:4 fait par le souffle de Dieu, je suis vivant grâce à l’esprit du Puissant.	6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα
7 Tu n’as pas à craindre, comme avec sa terreur, tu ne sentiras pas le poids de ma main.	7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι
8 Du as donc dit devant moi, et je l’ai bien entendu:	8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα
9 “Je suis innocent et sans fautes, je suis pur de tout crime.	9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα
10 C’est Dieu qui me cherche des prétextes et qui me traite en ennemi.	10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον
11 Il a mis des entraves à mes pieds, il surveille tous mes pas.”	11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους
12 Je te réponds: Tu as tort de parler ainsi, car Dieu est bien plus grand qu’un humain.	12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων
13 Pourquoi lui fais-tu ce reproche qu’il laisse sans réponse toutes tes paroles?	13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα
14 Car Dieu parle, mais il ne le répète pas deux fois.	14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον
15 Ce peut être un rêve, une vision dans la nuit: tandis que l’homme repose sur sa couche, il tombe dans un état de torpeur,	15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης
16 et Dieu alors parle à l’oreille des humains, il les effraie par des apparitions.	16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν
17 Il veut arrêter l’homme dans son projet et le guérir de son orgueil.	17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο
18 C’est ainsi qu’il épargne à son âme la tombe et l’empêche de descendre au séjour des morts.	18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω
19 Il corrige aussi l’être humain par la douleur, quand il est en proie aux frissons de la fièvre:	19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν
20 quand il prend en dégoût son pain, et perd tout son appétit;	20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει
21 quand il maigrit à vue d’œil, et déjà n’a plus que la peau sur les os;	21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα
22 lorsque son âme approche de la fosse, et que sa vie aboutit au séjour des morts.	22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη
23 Mais alors un ange se penche sur lui, un parmi des milliers, un de ceux qui rappellent aux humains leur devoir.	23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη
24 Il prend pitié de lui et il implore: “Ne l’oblige pas à descendre dans la fosse, j’ai trouvé le moyen de racheter sa vie!”	24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου
25 Sa chair alors reprend vie: c’est une jeunesse! il revient aux jours de son adolescence;	25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις
26 Il se tourne vers Dieu qui le prend en grâce, il va le visiter et fait éclater sa joie, proclamant aux humains la justice de Dieu.	26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην
27 Il reconnaît devant les humains: “J’avais péché, commis l’injustice, et je n’en ai pas été puni.	27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον
28 Il m’a racheté, arraché à la fosse, et je vois encore la lumière!”	28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται
29 Oui, voilà comment Dieu agit, deux fois, trois fois pour la même personne.	29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος
30 C’est ainsi qu’il le ramène de la fosse, pour que brille sur lui la lumière des vivants.	30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον
31 Sois donc attentif, Job, écoute-moi, tais-toi un peu, que je parle.	31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω
32 S’il y a quelque chose à redire, dis-le, parle, j’aimerais que tu aies raison.	32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε
33 Sinon, tais-toi, écoute-moi, fais silence, que je t’enseigne la sagesse.	33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν