Livre des Proverbes 1

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Voici des Proverbes de Salomon, fils de David, roi d’Israël,	1 παροιμιαι σαλωμωντος υιου δαυιδ ος εβασιλευσεν εν ισραηλ
2 pour vous faire acquérir sagesse et instruction, et pénétrer les mots qui ouvrent l’intelligence,	2 γνωναι σοφιαν και παιδειαν νοησαι τε λογους φρονησεως
3 pour vous donner des leçons de bon sens, pour que vous deveniez justes, honnêtes et loyaux.	3 δεξασθαι τε στροφας λογων νοησαι τε δικαιοσυνην αληθη και κριμα κατευθυνειν
4 Les gens simples apprendront à bien juger, les jeunes s’instruiront, leur esprit s’ouvrira.	4 ινα δω ακακοις πανουργιαν παιδι δε νεω αισθησιν τε και εννοιαν
5 1:6 Ils pénétreront les proverbes et les dictons, les paroles des sages et leurs énigmes.	5 τωνδε γαρ ακουσας σοφος σοφωτερος εσται ο δε νοημων κυβερνησιν κτησεται
6 1:5 Que le sage écoute, il gagnera en savoir; l’homme intelligent saura diriger les autres.	6 νοησει τε παραβολην και σκοτεινον λογον ρησεις τε σοφων και αινιγματα
7 Le début du savoir, c’est la crainte de Yahvé; seuls les sots méprisent sagesse et discipline.	7 αρχη σοφιας φοβος θεου συνεσις δε αγαθη πασι τοις ποιουσιν αυτην ευσεβεια δε εις θεον αρχη αισθησεως σοφιαν δε και παιδειαν ασεβεις εξουθενησουσιν
8 Écoute, mon fils, les avis de ton père, ne rejette pas les avertissements de ta mère:	8 ακουε υιε παιδειαν πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου
9 tu as là une belle couronne pour ta tête, un collier pour ton cou.	9 στεφανον γαρ χαριτων δεξη ση κορυφη και κλοιον χρυσεον περι σω τραχηλω
10 Mon fils, si des pécheurs veulent t’entraîner au mal, ne les suis pas!	10 υιε μη σε πλανησωσιν ανδρες ασεβεις μηδε βουληθης εαν παρακαλεσωσι σε λεγοντες
11 Ils te diront peut-être: “Viens avec nous, nous attendrons le bon moment - et c’est pour tuer! Nous tendrons un piège, un piège à l’innocent qui ne l’a pas mérité!	11 ελθε μεθ' ημων κοινωνησον αιματος κρυψωμεν δε εις γην ανδρα δικαιον αδικως
12 Nous n’en ferons qu’une bouchée, comme fait le Séjour des Morts, nous tomberons sur eux comme la mort.	12 καταπιωμεν δε αυτον ωσπερ αδης ζωντα και αρωμεν αυτου την μνημην εκ γης
13 Nous mettrons la main sur des tas de choses de valeur, nous remplirons nos maisons de notre butin.	13 την κτησιν αυτου την πολυτελη καταλαβωμεθα πλησωμεν δε οικους ημετερους σκυλων
14 Toi aussi, tu en auras ta part, car nous mettrons tout en commun.”	14 τον δε σον κληρον βαλε εν ημιν κοινον δε βαλλαντιον κτησωμεθα παντες και μαρσιππιον εν γενηθητω ημιν
15 Mon fils, ne fais pas route avec eux, ne marche pas sur leurs chemins.	15 μη πορευθης εν οδω μετ' αυτων εκκλινον δε τον ποδα σου εκ των τριβων αυτων
16 Vois comme leurs pieds courent vers le mal, comme ils ont vite fait de verser le sang!	16 οι γαρ ποδες αυτων εις κακιαν τρεχουσιν και ταχινοι του εκχεαι αιμα
17 Les oiseaux ne se prendront pas à ton filet si tu l’as tendu sous leurs yeux,	17 ου γαρ αδικως εκτεινεται δικτυα πτερωτοις
18 mais eux, c’est leur propre vie qu’ils mettent en jeu, c’est à eux-mêmes qu’ils se tendent des pièges.	18 αυτοι γαρ οι φονου μετεχοντες θησαυριζουσιν εαυτοις κακα η δε καταστροφη ανδρων παρανομων κακη
19 C’est ainsi que finira tout homme qui vit de rapines: un jour la rapine lui prendra sa vie.	19 αυται αι οδοι εισιν παντων των συντελουντων τα ανομα τη γαρ ασεβεια την εαυτων ψυχην αφαιρουνται
20 La Sagesse crie par les rues, elle élève la voix sur les places.	20 σοφια εν εξοδοις υμνειται εν δε πλατειαις παρρησιαν αγει
21 Elle lance un appel aux carrefours, elle dit son message aux portes de la ville:	21 επ' ακρων δε τειχεων κηρυσσεται επι δε πυλαις δυναστων παρεδρευει επι δε πυλαις πολεως θαρρουσα λεγει
22 “Combien de temps encore, gens insignifiants, aimerez-vous vos sottises? Combien de temps encore les moqueurs s’amuseront-ils avec leurs moqueries, et les gens stupides refuseront-ils de savoir?	22 οσον αν χρονον ακακοι εχωνται της δικαιοσυνης ουκ αισχυνθησονται οι δε αφρονες της υβρεως οντες επιθυμηται ασεβεις γενομενοι εμισησαν αισθησιν
23 Écoutez donc mes avertissements en ce moment où je vous ouvre mon cœur et je vous fais connaître mes pensées.	23 και υπευθυνοι εγενοντο ελεγχοις ιδου προησομαι υμιν εμης πνοης ρησιν διδαξω δε υμας τον εμον λογον
24 Allez-vous refuser quand je vous appelle, ne pas faire attention quand je vous tends la main?	24 επειδη εκαλουν και ουχ υπηκουσατε και εξετεινον λογους και ου προσειχετε
25 Voulez-vous négliger tous mes conseils et repousser mes avis?	25 αλλα ακυρους εποιειτε εμας βουλας τοις δε εμοις ελεγχοις ηπειθησατε
26 À mon tour je rirai de votre détresse, je me moquerai lorsque la peur vous saisira,	26 τοιγαρουν καγω τη υμετερα απωλεια επιγελασομαι καταχαρουμαι δε ηνικα αν ερχηται υμιν ολεθρος
27 lorsque le jour du malheur fondra sur vous: il viendra comme une tornade, vous serez pris dans le tourbillon fatal et resterez sous le poids de la détresse et l’angoisse.	27 και ως αν αφικηται υμιν αφνω θορυβος η δε καταστροφη ομοιως καταιγιδι παρη και οταν ερχηται υμιν θλιψις και πολιορκια η οταν ερχηται υμιν ολεθρος
28 Alors on m’appellera et je ne répondrai pas; on me cherchera et on ne me trouvera pas.	28 εσται γαρ οταν επικαλεσησθε με εγω δε ουκ εισακουσομαι υμων ζητησουσιν με κακοι και ουχ ευρησουσιν
29 C’est qu’on n’avait pas voulu du savoir, on n’avait pas choisi la crainte de Yahvé;	29 εμισησαν γαρ σοφιαν τον δε φοβον του κυριου ου προειλαντο
30 ces gens-là ne cherchaient pas mes conseils, ils avaient méprisé tous mes avertissements.	30 ουδε ηθελον εμαις προσεχειν βουλαις εμυκτηριζον δε εμους ελεγχους
31 Mais ils mangeront les fruits de leurs entreprises, ils pourront se repaître de leurs initiatives.	31 τοιγαρουν εδονται της εαυτων οδου τους καρπους και της εαυτων ασεβειας πλησθησονται
32 Car le refus de la sagesse mène les sots à la mort, l’insouciance des têtes en l’air fera leur perte.	32 ανθ' ων γαρ ηδικουν νηπιους φονευθησονται και εξετασμος ασεβεις ολει
33 Mais celui qui m’écoute dormira en paix, il n’aura pas à craindre le malheur.	33 ο δε εμου ακουων κατασκηνωσει επ' ελπιδι και ησυχασει αφοβως απο παντος κακου