Giobbe 16
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
NOVA VULGATA | EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS |
---|---|
1 Respondens autem Iob dixit: | 1 Job respondió, diciendo: |
2 “ Audivi frequenter talia! onsolatores molesti omnes vos estis. | 2 Ya escuché muchos discursos semejantes ¡tristes consoladores son todos ustedes! |
3 Numquid habebunt finem verba ventosa, aut quid te exacerbat, ut respondeas? | 3 ¿Terminarán de una vez las palabras en el aire? ¿Qué es lo que te incita a replicar así? |
4 Poteram et ego similia vestri loqui, si esset anima vestra pro anima mea! Concinnarem super vos sermones et moverem caput meum super vos. | 4 También yo hablaría como ustedes, si ustedes estuvieran en mi lugar. Los ensordecería con palabras y les haría gestos de conmiseración. |
5 Roborarem vos ore meo et motum labiorum meorum non cohiberem. | 5 Los reconfortaría con mi boca y mis labios no dejarían de moverse. |
6 Si locutus fuero, non quiescet dolor meus et, si tacuero, non recedet a me; | 6 Pero si hablo, no se alivia mi dolor; si me callo, tampoco se aparta de mí. |
7 nunc autem defatigavit me dolor meus, et tu vastasti omnem coetum meum. | 7 Porque ahora, él me ha extenuado y desolado, todos sus temores |
8 Rugae meae testimonium dicunt contra me; et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi, | 8 me tienen acorralado; se levanta contra mí con testigo, mi debilidad me acusa en mi propia cara. |
9 Ira eius discerpsit me et adversata est mihi, et infremuit contra me dentibus suis. Hostis meus acuit oculos suos in me. | 9 Su ira me desgarra y me hostiga, él rechina sus dientes contra mí. Mi adversario me atraviesa con la mirada; |
10 Aperuerunt super me ora sua et exprobrantes percusserunt maxillam meam, simul conferti contra me. | 10 ellos abrieron sus fauces contra mí. me golpearon con desprecio las mejillas, se confabularon todos contra mí. |
11 Concludit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradit. | 11 Dios me entrega al poder del injusto, me arroja en manos de los malvados. |
12 Ego, ille quondam tranquillus, repente contritus sum. Tenuit cervicem meam, confregit me et posuit me sibi quasi in signum. | 12 Yo estaba tranquilo y él me destrozó, me tomó por el cuello y me hizo pedazos. Me puso como blanco ante él, |
13 Circumdedit me lanceis suis, scidit lumbos meos, non pepercit et effudit in terra iecur meum. | 13 sus flechas vuelan a mi alrededor. Traspasa mis riñones sin piedad y derrama por tierra mi hiel. |
14 Dirupit me rumpens et diruens, irruit in me quasi gigas. | 14 Abre en mí una brecha tras otra, arremete contra mí como un guerrero. |
15 Saccum consui super cutem meam et dimisi in terram cornu meum. | 15 Llevo cosido un cilicio a mi piel, tengo hundida la frente en el polvo. |
16 Facies mea rubuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt; | 16 Mi rostro está enrojecido por el llanto y la oscuridad envuelve mis pupilas. |
17 attamen absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas preces. | 17 Sin embargo, no hay violencia en mis manos y mi plegaria es pura. |
18 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus. | 18 ¡Tierra, no cubras mi sangre, que no haya un lugar de descanso para mi clamor! |
19 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis. | 19 Aún ahora, mi testigo está en el cielo y mi garante, en las alturas. |
20 Interpretes mei sunt cogitationes meae: ad Deum stillat oculus meus. | 20 Mis amigos se burlan de mí, mientras mis ojos derraman lágrimas ante Dios. |
21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, sicut iudicatur filius hominis cum collega suo. | 21 ¡Que él sea árbitro entre un hombre y Dios, como entre un hombre y su prójimo! |
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo. | 22 Porque mis años están contados y voy a emprender el camino sin retorno. |